ΟΤΑΝ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΜΠΑΡ, ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΜΠΑΡΑ ΚΑΙ ΒΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΑΝ ΕΧΕΙ ΓΑΝΤΖΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΕΜΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΠΟΥΦΑΝ, ΜΑΣ ΠΙΑΝΕΙ ΤΡΟΜΟΣ ΜΗΝ ΤΥΧΟΝ ΚΑΙ ΠΙΑΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΜΥΞΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΝ ΘΑΜΩΝΩΝ.
ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΛΕΓΑΝ ΠΟΤΕ «ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΑΕΙ ΑΓΓΛΙΚΑ», ΑΛΛΑ «ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΑΕΙ ΕΓΓΛΕΖΙΚΑ» ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΤΗΝ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΓΑΝ «ΑΓΓΛΙΚΟΥ».
ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ ΓΥΡΙΣΕΙ ΤΗ ΜΠΑΛΑ ΣΤΟΝ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑ ΜΕ ΤΟ ΣΤΗΘΟΣ Η ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ, ΤΟΤΕ Ο ΕΚΦΩΝΗΤΗΣ ΘΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΕΠΙΡΡΗΜΑ «ΨΥΧΡΑΙΜΑ» ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΤΗ ΦΑΣΗ.
Μεγάλη μπασκετική αλήθεια: όταν προτείνουμε «μπει δεν μπει» και ο άλλος πει “το κάνω”, τότε ξενερώνουμε αφάνταστα, γιατί είχαμε προετοιμαστεί να το μπουμπουνίσουμε.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ, ΟΤΑΝ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΜΙΑ ΛΟΜΠΑ Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΠΕΡΝΑΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΟΡΙΖΟΝΤΙΟ ΔΟΚΑΡΙ, ΤΟΤΕ ΓΥΡΙΖΟΥΝ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΡΜΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ Η ΜΠΑΛΑ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΚΑΝΟΥΝ ΜΟΝΟΖΥΓΟ ΜΕ ΤΟ ΟΡΙΖΟΝΤΙΟ ΔΟΚΑΡΙ.
