Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Γυρνώ πάλι στις φιλόξενες σελίδες σου μια και αυτές είναι η τελευταία μου παρηγοριά στο δράμα που περνώ. Ειλικρινά δεν ξέρω πόσο ακόμα θα αντέξω. Τα πράγματα δυσκολεύουν επικίνδυνα, οι δυνάμεις μου με εγκαταλείπουν γοργά, τα συμπτώματα “φωνάζουν” πως βρίσκομαι ήδη στο κατώφλι του συνδρόμου στέρησης. Ξαφνικές εφιδρώσεις, ρίγος ενώ έξω κοντεύει 38 βαθμούς, σπασμοί, κράμπες στο στομάχι, όραση θολή, εφιάλτες όχι μόνο στον ύπνο… ποιον ύπνο δηλαδή, ποιος μπορεί να κοιμηθεί με τέτοια αγωνία σαν τη δική μου, όλο και συχνότερα παραληρήματα. Η μόνη διέξοδος στο πρόβλημα, η μοναδική σωτηρία από το σύνδρομο είναι να εξασφαλίσω μια γερή δόση από το “φάρμακό” μου και σου υπόσχομαι καλό μου ημερολόγιο πως θα ‘ναι η τελευταία φορά. Ναι, το ξέρω πως αυτό είχα πει και την προηγούμενη, αλλά τώρα το εννοώ. Μία και τέλος! Αλλά μία καλή… δύο μαζεμένα… τι δύο, τέσσερα μαζεμένα επεισόδια από το Ρετιρέ θα με ξαναφέρουν στα ίσα μου. Μόνο στη σκέψη ότι θα ξαναδώ Γιουλάκη-Πανοπούλου ένα γλυκό ρίγος διαπερνά τη ράχη μου και φτάνει μέχρι τα αυτιά μου, όπου ακούγεται η θεάρεστη μουσική των τίτλων έναρξης. Και πως θα τη βγάλω καθαρή μέχρι να βρω το γιατρικό μου; Δοκίμασα θεραπείες με υποκατάστατα (Καφέ της Χαράς, Κων/νου και Ελένης), εκρηκτικά κοκταίηλ (Ιδιαιτέρα για κλάματα με επανάληψη Λιάγκα-Σκορδά) αλλά τζίφος. Κάποιος μου πρότεινε να κατεβάσω ΟΛΗ τη σειρά από το internet αλλά δεν είμαι χαζός. Δε θέλω να πάω από od… άσε που download και Γιουλάκη είναι τόσο ασύμβατες έννοιες που αν τις αναμείξεις μπορεί να καταστραφεί το σύμπαν… Ορίστε,πάλι παραληρώ… Μέχρι και γράμμα έστειλα σε Καψή και Πρετεντέρη που φαίνονται άνθρωποι συμπονετικοί, να μεσολαβήσουν και να ξαναπαίξει η σειρά αλλά μέχρι σήμερα τίποτα! Καληνύχτα συμπονετικό μου ημερολόγιο, τα ξαναλέμε αύριο…
