TO ΥΓΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ ’64 ΣΥΝΗΘΙΖΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΩ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ ΜΟΥ ΣΤΗ ΜΠΥΡΑΡΙΑ JOOP ΣΕ ΕΝΑ ΠΡΟΑΣΤΙΟ ΤΟΥ ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ DARTS ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΘΑΜΩΝΕΣ ΤΟΥ ΜΑΓΑΖΙΟΥ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΚΥΡΙΩΣ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΑΞ. ΘΥΜΑΜΑΙ ΦΑΤΣΕΣ, ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ Η ΟΜΑΔΑ ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΖΕ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ 4-5 ΧΡΟΝΙΑ.ΠΙΝΑΝΕ, ΜΕΘΟΥΣΑΝΕ ΚΑΙ ΒΡΙΖΑΝΕ ΤΗ ΦΕΓΕΝΟΡΝΤ… ΕΙΧΑΝ ΣΥΝΗΘΗΣΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΕΝΩ ΗΞΕΡΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΟΠΑΔΟΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥΣ ΜΕ ΡΩΤΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΑΚΟΥΓΑΝ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ… ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΠΡΟΤΕΙΝΑ ΣΕ ΕΝΑ ΤΥΠΟ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΝ ΜΕ ΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΤΟΥ ΑΓΙΑΞ -ΜΕΤΑ ΑΠΟ 15-16 ΜΠΥΡΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΑ- ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΙ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΠΑΙΖΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΑ, ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΝ, ΝΑ ΜΑΡΚΑΡΟΥΝ, ΝΑ ΚΛΕΒΟΥΝ, ΝΑ ΝΤΡΙΜΠΛΑΡΟΥΝ, ΝΑ ΣΟΥΤΑΡΟΥΝ… ΟΛΟΙ ΟΜΩΣ. ΓΥΡΙΣΕ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΓΕΛΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΕΛΑΒΕ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΧΑΧΑΝΙΖΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΘΑΜΩΝΕΣ…. ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΚΕΙΝΟΝ ΤΟΝ ΤΥΠΟ ΠΟΥ ΚΑΘΟΤΑΝ ΣΕ ΜΙΑ ΓΩΝΙΑ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΗΣΥΧΑ. ΜΟΥ ΧΤΥΠΗΣΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ: «ΦΙΛΕ, ΚΑΛΗ ΙΔΕΑ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΠΙΑΣΕΙ». ΜΕΤΑ ΜΟΥ ΣΥΣΤΗΘΗΚΕ ΩΣ… ΡΙΝΟΥΣ ΜΙΧΕΛΣ.
