Γεννήθηκες στη θάλασσα μια μέρα του Ιούλη κι από μικρός φαινόσουνα πως θα’σαι παιχταράς. Τα πρώτα σου ινδάλματα, Φαν Μπάστεν, Κιφτ και Γκούλιτ, ο Ματζικ Τζονσον στο παρκέ κι ο Στηβ Μακουίν στο Μπούλιτ, μα πιο πολύ ο πατέρας σου που ήτανε ψαράς!
Στα 18 άνοιξες φτερά και πήγες στην Ουτρέχτη, πέταγες πάνω στη γραμμή λες κι ήσουν ο Ουάνγκα. Σε πεντατάχυτο σασμάν εσύ είχες βάλει έκτη κι ο αντίπαλος προπονητής αναζητούσε φταίχτη, που με τις επελάσεις σου, του τίναζες τη Μπάνκα!
Σε λίγο δε σε χώραγε η πόλη με τα τρένα, έφυγες και του Ρότερνταμ έπιασες το λιμάνι. Τη θέση του Φαν Χόιντονκ προορίσανε για σένα κι όσοι σε βλέπαν στο Ντε Κόουπ, τα είχανε χαμένα που και τα δίχτυα έσκιζες κι ήσουν μεγάλο αλάνι!
Δεν πέρασε πολύς καιρός, παρά 3 χρονάκια, κι ήρθε η στιγμή να μεταβείς στη Γηραιά Αλβιώνα. Βαριά φανέλα φόρεσες, που δε φορούν παιδάκια, μα όλα αυτά ήταν για σε, εύκολα παιχνιδάκια, χιλιόμετρα κατάπινες απλά σε κάθε αγώνα!
Της εντεκάδας η αρχή, πλέον είσαι και το τέλος, στο πέταλο οι φανατικοί σε βλέπουν σαν Τσακ Νόρρις. Ρεκόρ, αντίπαλους και ορκς ξεσκίζεις σαν το βέλος, του ποδοσφαίρου της ντριμ τιμ επίτιμο είσαι μέλος, δίπλα σε Ζουέλα, Κομπραδόρ, Παβιό και Νασίφ Μόρρις!
Κι αν ο πλανήτης πια μικρός για το ταλέντο σου είναι, στο Σείριο σε παιχνίδι σου κι αν είχαμε sold-out, Μη μας αφήσεις ορφανούς, εδώ μαζί μας μείνε, τις θεϊκές εμπνεύσεις σου απλόχερά μας δίνε, του Άνφιλντ αιώνιο ίνδαλμα, ημίθεε Dirk Kuyt!
Κάλιο Drenthe και John Terry, παρά Deco και Ranieri, ΑΛΛΑ… Αν ο Γκόντζος ήταν η φράση «Ο θεός δεν παίζει ζάρια με το σύμπαν» του διάσημου Φυσικού Albert Einstein, με την οποία εξέφρασε γλαφυρά την αντίθεσή του στην πιθανοκρατική ερμηνεία του Σύμπαντος, την οποία εισήγαγε η Κβαντική Φυσική στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα δίνοντας το τελειωτικό χτύπημα στο οικοδόμημα της Αιτιότητας και στο όραμα του Einstein για μία αιτιοκρατούμενη και πλήρως περιγραφόμενη Πραγματικότητα, εσείς θα ήσασταν ο στίχος «πάλι ντόρτια ήφερα» του παλιού λαϊκού άσματος…