Για επωνυμα τωρα ξεκινω, να πω τον προλογο μου στο texas ημανε θαρρω, επανω στ’αλογο μου ζοσμενος με περιστροφα, καπελο καουμποι ποναει το ποδι σαν κλωτσια, απο τον Kιν τον Ρόι
Και ξαφνου μεσα μου βαθια, νιωθω πως ηρθ’ η μερα οι mavericks να υψωσουνε την κουπα στον αερα αφου’ χουν ροστερ επικο, ολοκληρη ιστορια ο jason terry τριποντα, ο jason kidd μαγεια
Με j barea να ορμά και matrix να καρφωνει διχως φαρμακα πολλα, αγνη τεστοστερονη μα το βαρυ πυροβολικο, ειναι ψηλο ντερεκι στις ντριμπλες του τον θεωρεις, ταχυτερο του Εκι
Στα free throws αλανθαστος, στα τριποντα bird larry ειναι ο dirk ο γερμανος, τ’ατιθασο λιονταρι μπορει να μην το κερδισαν, το δυο χιλιαδες εξι/ μα φετο το δαχτυλιδι διαδοχο, σωστο θα επιλεξει
Κι οποιος νομιζει πως μπορει αυτους να τους νικησει οποιος westbrook και durant, ας ερθει να τολμησει διαβαινε bryant, gasol, και συ garnett και σια είναι μαζι μου ο θεος, δεν σας φοβαμαι μία
Γιατι κατι τετοιους σαν κι εσας, ακουτε wade και james? ποτε μου δεν σας συναντω πανω στα hall of fames κι ενώ αυτά σκεφτομουνα, του λεω του chuck norris εδώ δεν ησουν ranger, με τον nasif τον morris? όχι ρε συ, με τον nasif παιζαμε football σάλας μου ειπε και τραβηξαμε κι οι δυο μας για το Dallas!
Εχει ακουστει πως εμαθες εφτα μ’ οκτω γλωσσιτσες μα το ‘κανες για να κερνας τις ξενες γκομενιτσες κάθε χειμωνα κι Αυγουστο ακουμε τη φωνη σου μεσα στης ΕΡΤ τη μηχανη θαρρω ειν’ η ζωη σου
Μια μερα όμως δεχτηκες και άλλη συμφωνια κι αφησες τ’ αξελ τα τριπλα, για λιγο στη γωνια και τον χορο επελεξες, εκεινο των αστερων γι’αυτή την πραξη, εγω θαρρω, θα ειχες και συμφερον
Εκρινες Ελληνα μποξερ, τον Ιron Μike Zαμπιδη ασχετο αν τελικα τον περασε κι η Mατθιλδη τωρα για δευτερη χρονια σηκωνεις την ταμπελα κι οι βαθμοι πεφτουν βροχη, πρεπει να εχ’ ομπρελα
Mα που ’ναι κεινες οι στιγμες, λουsμενες μες στη δραση που πιρουετα το κοινο δεν αφηνες να χασει; που όταν τα στιβαρα κορμια, λυγιζαν, πεφταν χαμω εσυ τους εδινες πνοη, ωσαν τον Πανο Κιαμο;
Και για πισινα μιλησες, σ’ αγωνες στην Αθηνα μα δεν ηταν το πεδιο σου, κι ας ειχες χωθει σαν σφηνα εγω, λοιπον, σε συγχωρω, δεν σου κρατω κακια και γυρνα πισω εσυ γοργα, στου παγου τη λατρεια
Γιατι αν στα βαθια χωθεις πολύ, θα χασεις και την μπαλα μα παντα εγω θα σε υμνω, Αλεξιε Κωσταλα!