Τhe African El Mago
Μεσ’ του Μαρόκο το χαμό αστέρας θ’ ανατέλει Του ογδοντα δυο (’82) άνοιξη, η έρημος τον θέλει Τότε γεννιέται o μυθικός της μπάλας δαμαστής ποτέ μπροστά του μη βρεθείς γιατί θα ζαλιστείς
Μα το ταλέντο του γοργά, Γαλλία παει ν’ανθίσει και στην αλάνα της Γκενιόν αυτός θα ξεκινήσει, αμέσως όλους θάμπωσε κι αυτό γιατ’ είχε κλάση και τη Σοσο ακολούθησε, στο Ουεφα για να χάσει…
Να χάσει τότε απ’ αυτούς, που η μοίρα του το ξέρει, το κόκκινο αναγέννηση στο μέλλον θα του φέρει. Δύσκολα χρόνια και έρημα ήρθαν έτσι μοιραία Μα η ώρα εξιλέωσης έφτασε μεσ’το εννέα
Πριν απ’ το θρύλο πέρασμα είχες στην Αρκαδία για δυό χρονάκια αγροτικό έκανες με bastia.. Μαλλί κόντο το κούρεψες, ελίτσα στο τσαούλι τις ντρίμπλες σου τις έκανες, τρέλανες τον ”θειούλη”
Για το λιμάνι τράβηξες, σου άρεσε η πόλη με μπρίο μπάλα χαϊδευες και σε ζηλεύαν όλοι Το 11 του Djordjevic συ πήρες στη φανέλα και οι οπαδοί περίμεναν να σκίζεις τη βαζέλα
Μα πασαπόρτι πέταξε στα μούτρα σου ο Ερνέστο και δυο κουβέντες για να πει φωνάζει το Μοντέστο: ”Απο εντεκάδα μακρυά ήσουν όλα τα έτη, Μπροστά σου πάντα ορθώνονταν Ρομενταλ και Γκαλέτι”
Μα ντριμπλες και τα μαγικά που φτιάχνει ο Ζαϊρί κανείς στης λίγκας μας το pitch το ξέρω δε μπορεί Για σένα και στο facebook θα κόψω κάθε add αρκεί εσύ να ξαναρθείς, στο θρύλο Ζαουάντ…
Εσυ της Ρούμελης αητε, του κάμπου μας καμάρι Της Βοιωτίας συ τρανέ, Χαιρώνειας λιοντάρι Το ογονταεφτά (’87) το έκανες της σουπερλιγκ το βήμα Όλους τους κατατρόπωσες, για τρία χρόνια φίνα
Το τέταρτο δεν μπόρεσες, σε ‘φάγαν τα κοράκια Στη βήτα κάτω έπεσες για δυό-τρία χρονάκια Μα πίσω ξαναγύρισες τη λιγκα να θερίσεις εντέκατος βγήκες εσύ, πράσινε αστέρα φύσης
Δύσκολα χρόνια ζοφερά ήρθαν όμως για σένα Κάτω στη δέλτα (Δ’) έφτασες, μου φαίνεται σα ψέμα Πολλά χρόνια αφάνειας και ποιος εμάς θα σώνει; Η Κωπαΐδα δε μπορεί, η γη της μαραζώνει
Μα εκεί μες τη μαυρίλα μας και τη κακομοιριά μας Ενας γίγαντας έρχεται να ανθίσει τα όνειρα μας Αυτός που μοιάζει με ροκ σταρ και είναι φύση ηγέτης Πήρε ομάδα και έφτιαξε, της πόλης μας καθρέφτης
Γιάννη Κομπόταρε λοιπόν, απόγονε του Διάκου Στη κρύα* θα’χεις άγαλμα και εσύ από θανάτου Ο προεδρός μας είν’αυτός ροκ σταρ, αητός, καμάρι ομάδα τρένο έφτιαξε, μας έκανε τη χάρη
Το πέντε (’05) Λεβαδειακο τον πήγε στα σαλόνια Με αρχηγό Τάσο Παστό και Μπούσι για μπομπόνια Διάλειμμα κι αν έκανε, ένα χρονακι βήτα (Β’) Με φάουλ Πετκόφ έσχιζε των αντιπάλων δίχτυα
Όμως Α.Π.Ο.Λ** ξαναγυρνάς στη γνώριμη σου θέση Στη σουπερλιγκ θα βρίσκεσαι κανείς δε θα στη πέσει Γιατί έχεις σα πρόεδρο το Γιάννη το Κομποτη Παράγοντα έχεις αυτόν; Σαν να’χεις τον δεσποτη
Ναπολεονι έφερε για μας μεγάλο σταρ Σακης Μουλόπουλος θεριό σηκώνει όλα τα βάρ’ *** Όμως πάλι σε ρίξανε στης φουτμπολ λιγκ τον Άδη Μα του Κομποτη το όνομα στη βητα (β’) δε συνάδει
Μεγάλε Λεβαδειακέ τα πλει-οφ ζυγώνουν Τα δίχτυα αντιπάλων σου με μπάλες θα ματώνουν Γιατί εσύ πάντα θα ζεις, δεν είναι ότι και ότι, στο θώκο το προεδρικό να έχεις τον ΚΟΜΠΟΤΗ…
* (Κρύα= Γραφική περιοχή στη Λιβαδειά με ποτάμι που κατεβαίνει από το βουνό) ** (ΑΠΟΛ=Αθλητικος Ποδοσφαιρικος Ομιλος Λιβαδειάς)
*** (βάρη τοπικός ιδιωματισμός, κόβουμε τη λέξη)
The killer
Σαλονικιός παλίκαρος ξεκίνησες τη μπάλα Στον Ηρακλή πρωτοπαιξες, μα εσυ ήσουν για άλλα Η νύφη δε καταφερε χρονια να σε κρατησει Και ο Πειραιας προσπάθησε κοντά να σε τραβήξει
Ο Ντουσκο σε μυριστηκε πως ησουνα παιχτουρι Κι ο θειος σε αγορασε για να το παιξει μουρη Με τακλιν μπαλα έκλεινες στα ποδια σου σα μυδι Ο φοβος όλων ήσουνα με τον Καραταιδη
Τον Πειραια αισθανθηκες σα δευτερο σου σπιτι Με Γκεο και Ελε έκανες παρεα στο ξενυχτι. Καποιοι σας ειπανε κακους, κλικα και μιζαδορους Πως μπάλα μόνο παίζατε με τους δικούς σας ορους
Μα σε θυμαμαι εγω παλία, στα βαθη του Οπόρτο Μ’ αυτοθυσια εβγαζες την μπάλα απ’ το χορτο Με εσενα Ιντζαγκι και Ζινταν τα βρηκαν όλα σκουρα Γιατι μπροστα τους σ’ είχανε στην αμυνα σκοτουρα
Τα τροπαιά σου αμέτρητα, που πηρες με το θρυλο στην εθνική μας επαιξες πολλες φορές με ζηλο Το καλοκαιρι του 7 ηρθε η ωρα εκεινη για Περιστερι τραβηξες, αυτό ήταν να γίνει
Ενα χρονακι στον Σπανο και τέρμα η καριέρα Το δρόμο ακολουθησες του βουλευτη μια μερα Το Λάος και η δέξια ηταν να σε κερδισει και την Ελλαδα προσπαθεις να μην χρεοκοπησει
Πολλα ειν’ τα προσοντα σου μεγαλη η καρδια σου σκληρος, τρανος ο λόγος σου, άγρια η ματιά σου Τη μοιρα της Ελλαδος μας παρε απ το χεράκι και οδηγησε την στη ζωη, Γιωργο Ανατολάκη
