Αληθινή ιστορία: Μιλήσαμε ξανά μετά από έξι ολόκληρα χρόνια μέσω facebook. Είμαι 26 τώρα. Έξι ολόκληρα χρόνια και μετά από το τέλος κάθε ανούσιας σχέσης που είχα την σκεφτόμουν. Σκέφτηκα ότι φάνηκε χρήσιμο για μοναδική φορά το facebook. Της είπα να τα πούμε και από κοντά και δεν αρνήθηκε και μου είπε όποτε μπορώ να της στείλω μήνυμα. Άρχισα να σκέφτομαι ποιο θα ήταν το ιδανικό σημείο για να τα πούμε και πρώτο στην σκέψη μου ήρθε εκείνο το παγκάκι που άρχισαν όλα… Της έστειλα μήνυμα πριν 2 Τρίτες αν θα μπορούσε να τα λέγαμε την Κυριακή. Και πάλι μου απάντησε θετικά…
Κυριακή πρωί καβαλάω τη μηχανή και πάω και κάθομαι στο παγκάκι στο οποίο θα γινόταν η συνάντηση. Όλα γύρω μου φαίνονταν ίδια… Έμεινα εκεί για κανά δίωρο και μετά αποφασίζω να της στείλω μήνυμα για να κανονίσουμε ώρα… Η απάντηση με τσάκισε… ”Λίγο δύσκολο να βρω χρόνο σήμερα”… Μου κόπηκαν τα πόδια μαζί και η διάθεση. Πέρασαν 2 μέρες και παίρνω την απόφαση να βάλω τον εγωισμό στην άκρη και να κάνω ξανά ακόμα μια προσπάθεια. Τη ρωτάω πότε μπορεί εκείνη ώστε να αποφύγω το προηγούμενο ξενέρωμα και μου λέει Κυριακή. Οι μέρες δεν περνούν με τίποτα και ζω για την Κυριακή… Κάθε βράδυ γίνομαι λιώμα με φίλους και η Κυριακή τελικά έρχεται…
Περιμένω μέχρι το απόγευμα μήπως επικοινωνήσει αυτή πρώτη αλλά τίποτα… Βάζω πάλι τον εγωισμό μου στην άκρη και τη ρωτάω τι ώρα θα βρεθούμε. ” Θα πάω για καφέ με φίλους και το βράδυ θα σου στείλω μήνυμα για να βρεθούμε για καμιά ώρα”… Ακυρώνω τα πάντα και περιμένω πότε θα επικοινωνήσει μαζί μου… Η ώρα πάει 11 και ακόμη τίποτα… Παίρνω απόφαση και πάλι να της στείλω μήνυμα για το τί ώρα θα τα πούμε. Καμία απάντηση… Ο ύπνος δεν με έπαιρνε με τίποτα και ας ήμουν τύφλα από το ουίσκι. Κατα τις 10 το πρωί έρχεται το μήνυμα…” Μόλις ήρθα σπίτι κοιμήθηκα γι αυτό και δεν σου έστειλα μήνυμα”… Εκεί τελειώσε και το όνειρό μου για να ξαναζήσω τη μεγάλη μου καψούρα!
Στο κατάστημα που δουλεύω μπαίνει τύπος με κράνος, συνοδεύοντας ενα κατα γενική αποδοχή άσχημο νετο. Ο τύπος λοιπόν μπαίνει φορτωμένος και λογομαχώντας με την γκόμενα για το τί τελικά θα αγοράσουν. Η τύπισα θέλει να αγοράσει ένα φίς διπολικό και ο δικός της επιμένει πως πρέπει το φίς να είναι σούκο, με όλο τον κόσμο στο μαγαζί να κοιτάζει απορημένος την όλη φάση. Πόσο τιμά τον τρισμέγιστο-άπαιχτο-υπέρτατο τύπο που μετά απο 1-2 λεπτά έντονης διαφωνίας τα παίρνει κυριολεκτικά και αρχίζει να ωρύεται κατευθυνόμενος προς την έξοδο λέγοντας ΒΑΡΕΘΗΚΑ – ΤΑ ΑΚΥΡΩΝΩ ΟΛΑ – ΠΕΣ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ ΟΤΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΚΡΕΜΙΕΜΑΙ – ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΩ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗ ΖΩΗ ΜΕ ΤΙΣ Μ@ΛΑΚΙΕΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ Μ@ΛΑΚΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ – ΠΑΡΑΤΑ ΜΑΣ και άλλα σχετικά όμορφα λόγια. Βγαίνει λοιπόν απο το μαγαζί με την γκόμενα να τρέχει πίσω του παρακαλώντας, ανεβαίνει στην μηχανή συνεχίζοντας να βρίζει και την κάνει αφήνοντας την γκόμενα σύξιλη στο πεζοδρόμιο… προσκύνώ τον ΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ – ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΑΡΣΕΝΙΚΟ.
Οταν ακούγεται το σόλο από το Animals των Pink Floyd φέρνουμε συνειρμικά στο νου μας την εικόνα του Αρχιμάρτυρα της Πράσινης Θρησκείας με την ηλεκτρική κιθάρα του Ντέιβιντ Γκίλμουρ.
Οταν πας με το αυτοκινητο να αποφυγεις μια λακουβα πανω σε στροφη, θα την αποφυγεις με τις μπροστα ροδες, αλλα Ο,ΤΙ ΜΑ Ο,ΤΙ μανουβρα εμπειρου οδηγου με χαλικι στα παπουτσια και ξεροχωμα στο μαλλι απο τις ειδικες κανεις, θα την πατησεις με μια απο τις πισω…
Η τάση του καπνού ενός τσιγάρου, μιας ψησταριάς κ.λ.π. να κατευθύνεται στο πρόσωπο ενός ατόμου, είναι ευθέως ανάλογη με την ευαισθησία του συγκεκριμένου ατόμου στον καπνό.
Η συμπαράσταση των οπαδών είναι πάντα «αμέριστη».
ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΜΕ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΠΕΛΑ ΜΑΣ ΒΡΑΔΥ ΑΡΓΑ ΚΑΙ ΝΥΣΤΑΖΟΥΜΕ, ΕΚΕΙΝΗ ΘΑ ΜΑΣ ΠΕΙ «ΑΝΤΕ, ΝΑ ΣΕ ΑΦΗΣΩ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙΣ» ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ «ΔΕ ΝΥΣΤΑΖΩ ΒΡΕ ΜΩΡΟ ΜΟΥ, ΜΗΝ ΤΟ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ…»
«Οι ελληνες του εξωτερικου τιμαμε τα εθιμα μας»… ΑΛΛΑ αν ο Γκοντζος ηταν η 24χρονη Θοδωρα Ισμηνη Παππας, η γυναικα προτυπο των απανταχου Ελληνων, εσεις θα ησαστε το κολ-γκερλ που πεταξε ο Τομ Μαγουλακος απο το μπαλκονι του πρωτου οροφου.
Αν ο Γκόντζος ήταν ο τύπος που βρίσκει ΠΑΝΤΑ το σημείο G, εσείς θα είσασταν ο τύπος που πάει σπίτι με το νέτο και δεν μπορεί να βρει ούτε τα κλειδιά για να ανοίξει την πόρτα.
Αίνιγμα για δυνατούς λύτες το μέλλον του γηπέδου του Παναθηναϊκού… ΑΛΛΑ αν ο ΜεγιστοΤεράστιος ήταν το γήπεδο της Πανάθας στο Βοτανικό που δεν ξέρουμε πότε θα γίνει, εσείς θα ήσασταν ξερό και γεμάτο λακούβες γήπεδο τοπικού πρωταθλήματος…
