Νοσταλγώ τις παλιές εποχές. Την ήθελες, τη χτύπαγες στο κεφάλι και την έσερνες στη σπηλιά. Τώρα θες τουίτερ, fb, ουίσκια, βόλτες και πάλι δεν φτάνουν…
Ορισμενοι ανθρωποι ειναι σαν το τσιγαρο: Νιωθεις οτι σου ειναι απαραιτητοι μεχρι να συνειδητοποιησεις οτι σε καταστρεφουν.
Υπάρχουν 3 είδη ανθρώπων: αυτοί που λένε “Τσάκι Τσαν”, αυτοί που λένε “Τζάκι Τσαν” και αυτοι που λένε “όχι ο Μπρους Λη, ο άλλος”.
Μπορει να λεμε δεξια κι αριστερα οτι εχουμε ξεπερασει εναν/μια πρωην και να το παιζουμε ανετοι, αλλα οταν τον δουμε στα ”σιροπια” με αλλον/αλλη μας γυριζουν τα αντερα αναποδα.
Αν κυβερνούσαν οι γυναίκες τον κόσμο, δε θα υπήρχαν πόλεμοι. Θα υπήρχαν μόνο ζηλιάρες χώρες που δε μιλιούνται μεταξύ τους.
Το χιουμορ στην γυναικα ειναι σαν την πιπα: Αλλες το προσπαθουν και αλλες απλα το εχουν.
Οταν ακους τις ατακες «Πραγματικα πιστευεις οτι δεν θα με ξαναδεις;» και «Ασ’το πανω μου, ολα θα γινουν», τοτε ξερεις οτι δεν θα τον ξαναδεις και τιποτα δεν θα γινει!
Μπερδευτήκαμε με τα πολλά υπονοούμενα κι έχουμε ξεχάσει τα εννοούμενα…
Τελικά εμείς είμαστε η WTF γενιά: Wikipedia, Twitter, Facebook.