Με ένα μαγικό και ανεξήγητο τρόπο τα τελευταία χρόνια τείνει να εκλείψει η πλέον χαρακτηριστική διαδικασία του τερματοφύλακα πριν ξεκινήσει το παιχνίδι, που δεν ήταν άλλη από το τίναγμα ένα προς ένα των παπουτσιών στο δοκάρι με την πλάτη ακουμπισμένη σε αυτό. Κι αυτό δεν τους τιμά καθόλου ρε διάολε, αλλά εάν υπάρχει ένα άτομο που τρώει νηστίσιμο σουβλάκι, τότε διάολε είναι ο Chuck Norris και αυτόν τον τιμά το γεγονός αυτό. Και ναι, αν η μεγάλη επιστροφή του υπέγραψε το νόημα της ζωής μας, τότε στις ταφόπλακες θα αναγράφονται οι εξής επιγραφές: 1) O Chuck με συνοδεύει στο μικρό αυτό ταξίδι 2) Ο Chuck θα με πάει κουρσάτο 3) Ο Chuck μιλήθηκε με τον Πετράκη και μου βρήκε καλή θέση. Κι αν το R.I.P. κατάντησε γραφικό τότε αυτά θα ζουν για πάντα, όπως ζει κι ο Elvis
