Τα μεταλλα στις διαφημισεις δημητριακων δεν απαντωνται ποτε μονα τους. Πανε παντα πακετο με τα ιχνοστοιχεια.
Το πιο γλιστερο μερος του κοσμου δεν ειναι ουτε ενα παγοδρομιο, ουτε μια επιφανεια πασαλειμμενη με λαδι. Ειναι τα μαγειρεια στο στρατο.
Καρπουζοαλήθειες: 1. Όλοι μας, οταν φερουν μπροστα μας μια γαβαθα με καρπουζι για ολη την παρεα θα το παιξουμε ανετοι, αλλα το πρωτο κομματι που θα φαμε θα ειναι η καρδια (αν προλαβουμε). 2. Όλοι μας εχουμε βρεθει μπροστα στο θεαμα να βλεπουμε τον πατερα/θειο μας να χτυπαει ανελεητα τα καρπουζια, νομιζοντας πως ξερει να διαλεξει το καλο, και να πηγαινει καμαρωτος προς τη ζυγαρια λεγοντας «αυτο ειναι καρπουζι!» 3. Οι φρασεις «το καρπουζι δεν ηταν καλο», «ηταν αγευστο», «ηταν παραγινωμενο» κλπ. δεν υπαρχουν. Σε περιπτωση που δεν αρεσε σ’ αυτους που το εφαγαν, θα ειπωθει με φωνη 4 -και σαφη υπαινιγμο προς αυτον που το διαλεξε- μονον η φραση «μαπα το καρπουζι». 4. Υπαρχουν τρεις κατηγοριες ανθρωπων: αυτες που ξεψειριζουν τα κουκουτσια πριν φανε το καρπουζι, αυτες που τα περνανε κατευθειαν απο το στομα στο πηρουνι και τα εναποθετουν απαλα στο πιατο και αυτοι που τα φτυνουν.
Το boys boys boys της sabrina, μετα το βιντεοκλιπ θα μπορουσε καλλιστα να μετονομαστει και σε boing boing boing.
Παρολο που μπορει να σκαρφιστουμε χιλιους δυο τροπους για να πατησουμε το καζανακι σε δημοσια τουαλετα (με τον αγκωνα,με το ποδι,με χαρτι κλπ) χωρις να το ακουμπησουμε, θεωρωντας το βρωμικο, ολοι μας πιανουμε κανονικα το πομολο της πορτας βγαινοντας, που στο κατω κατω, ολοι ανοιγουν την πορτα για να βγουν (σε αντιθεση με καποιους που φροντιζουν να μας υπενθυμιζουν οτι περασαν απο κει διατηρωντας την κιτρινη λιμνη στο βαθος της λεκανης).
Παρολο που οι χαρτινες συσκευασιες, οπως του ντοματοπολτου, στο σημειο που πρεπει να ανοιχθουν εχουν μια διακεκομμενη γραμμη με ενα ψαλιδακι, ολοι μας τις κοβουμε με μαχαιρι καθως σε εκεινο το σημειο το χαρτονι ειναι πολυ σκληρο και πολυ απλα δεν ανοιγει με ψαλιδι. Εχω σπασει ψαλιδι προσπαθωντας να ανοιξω πουμαρο εγω και ξερω.
Όταν φτάνουμε κάπου με το αμάξι και αρχίζουμε να κοιτάμε αριστερά-δεξιά για να βρούμε πάρκινγκ κόβωντας ταχύτητα, χαμηλώνουμε ενστικτωδώς την ένταση του ραδιοφώνου.
Σε όλες τις αμερικανικές ταινίες της δεκαετίας του ’80 θα εμφανιστεί οπωσδήποτε -τουλάχιστον μια φορά- ένα μακρόστενο καφέ αμάξι σε στιλ νεκροφόρα.
Ολοι οσοι τρωμε τυποποιημενο παγωτο χωνακι, ενδομυχα, ποσως μας ενδιαφερει η γευση και η κρεμα του, αλλα ανυπομονουμε να φτασουμε στην πεντανοστιμη σοκολατενια βαση του χωνακιου. Μεγαλη κινηματογραφικη αληθεια: σε καθε κυνηγητο σε χωρο δεξιωσης ή εστιατοριου, ολοι οι θαμωνες θα ανοιγουν χωρο στους δρομεις σαν τη ερυθρα θαλασσα και το Μωυση, εκτος απο τον σερβιτορο πανω στον οποιο θα σκασουν με ταυτοχρονη απογειωση του δισκου με τα καναπεδακια.
Μεγαλη εργενικη μετεωρολογικη αληθεια: καταλαβαινεις οτι εχει ερθει το καλοκαιρι, οταν το φαι χαλαει απο τη δευτερη κιολας μερα εκτος ψυγειου.