Όλοι όταν πρόκειται να φάμε σάντουιτς, ιδίως γιγαντοφραντζόλα, πάντα σκύβουμε τους ώμους προς τα εμπρός και σκύβουμε το κεφάλι ελαφρά. Όταν, δε, πετύχουμε μεγάλη δαγκωματιά -όπου στο στόμα μας έχουν μπει απ’ όλα- τότε νοιώθουμε μια ευχαρίστηση σαν το καρχαρία στο JAWS.
Αν ο Γκόντζος ήταν η επέλαση του μεγαλέξανδρου στη Φοινίκη, εσείς θα ήσασταν η επέλαση του χοντρού διπλανού μου στα κριτσίνια της καντίνας στο κυριακάτικο ματς.
Στις έξι χορδές της κιθάρας μου ένα έρωτα ανεκπλήρωτο κλαίω… ΑΛΛΑ, αν ο Γκόντζος ήταν τα εκατό χρόνια μοναξιάς του Gabriel Garcia Marques, εσείς θα ήσασταν οι τρεις χάριτες του Mega.
Μόλις άκουσα τον Σαμαρά να καλεί τον κόσμο στο γήπεδο για τα μπαράζ, ακουγόταν λες και ήταν playback από εκπομπή του Στέφανου Χάρη, ΑΛΛΑ… αν ο Γκόντζος ήταν η θεώρηση της Γης από τα μάτια ενός αστροναύτη στο διάστημα, εσείς θα ήσασταν η θεώρηση -μέσα από τα τσιμπλιασμένα μάτια μου- του τι άφησα στη τουαλέτα μου σήμερα το πρωί, που με ανάγκασε να φωνάξω «Σήμερα πήρα τ’ άρματα και πήρα τα βουνά».
Το καλό το παλικάρι βάζει σάλιο στο ταγάρι… ΑΛΛΑ: Άν ο Γκόντζος ήταν τα λατρεμένα φουσκούνια της Salma Hayek στη διαφήμιση του Campari, εσείς θα ήσασταν τα φυστίκια στη διαφήμιση του Μπίδη με το πέναλτυ.
Γιατί να είμαι τραγικός και της πορδής ο πόνος; Για νάν’ ο Αλέφαντος θεός, το κλάνειν ναναι νόμος… ΑΛΛΑ, αν ο Γκόντζος ήταν η καψούρα του ανδρικού πληθυσμού για κάθε τσόλι επι γης, εσείς θα ήσασταν η καψούρα που ένοιωθε ο μπάρμπας μου ενώ φώναζε: «αφεντικό, πιάσε μια παγωμένη να δροσέψει ο πατσάς»!
Είμαι ο Bob Cozonis και για τις αμασχάλες μου I trust μόνο Rexona, ΑΛΛΑ… αν ο Γκόντζος ήταν το στιγμιαίο λάθος του Πασχάλη, εσείς θα ήσασταν το πρωινό μου λάθος, που προσπάθησα να φορέσω το γάντι μου για κάλτσα.
Μένω στα παράλια γιατί είμαι απ’ τα παράλια… ΑΛΛΑ: αν ο Γκόντζος ήταν tribute των Metallica στους Judas Priest εσείς θα ήσασταν tribute σκυλούς που τραγουδά The Wall όταν πάει να κλείσει το πρόγραμμα και μόνο 2-3 τραπέζια είναι γεμάτα.
Είμαι το αλάνι από την Κεϋλάνη, έπαιξα μπάλα εγώ αλλά δεν ξέρω… ΑΛΛΑ: αν ο Γκόντζος ήταν ο επιθανάτιος ρόγχος του τελευταίου των Μοϊκανών εσείς θα ήσασταν η ροχάλα που έβγαλα όταν ήμουν 5 χρονών για να εντυπωσιάσω το νέτο στο νηπιαγωγείο.
