Κομμένα πια τ’ αλλαντικά αν θες να ζήσεις, ζήσε με λαχανικά πέταξε τα λίπη, τα κρεατικά, δεν είναι καλά για πάγκρεας και καρδιά. δεν είναι καλά. Νόμιζες ότι μπορείς να τρως λίπη μια ζωή μια ζωή με ό,τι βρεις. Πίτσες, πίτες, γλυκά, φάε τώρα στον ατμό χαθήκαν φως μου αυτά που τα τρώγαμε καιρό, μαζί και το πιοτό. Κομμένα πια τ’ αλλαντικά αν θες να ζήσεις, ζήσε με λαχανικά πέταξε τα λίπη, τα κρεατικά, δεν είναι καλά για πάγκρεας και καρδιά. δεν είναι καλά. Νόμιζες πως το κενό θα κλείσει αν το γεμίσεις με κάτι ακριβό. Τώρα το στόμα θα φάει χώμα αυτό είν’ το θέμα, να πας στον ουρανό αφού φας σολομό.
Κάθε φορά που πάμε για τρέξιμο σε κάποιο χώρο, τρέχουμε από δεξιά προς τα αριστερά, οπως στο “express του Μεσονυχτίου” οι φυλακισμένοι γύρω απο μια κρήνη!
Όλοι μας έχουμε στείλει μήνυμα που δεν πρέπει, σε πρόσωπο που δεν πρέπει, με περιεχόμενο που δεν πρέπει.
Κακώς επιλέγουμε για ήχο κλήσης κάποιο αγαπημένο τραγούδι και όχι κάποιο μισητό, αφού επιβάλλεται να “σηκώσουμε” όσο το δυνατόν ταχύτερα το κινητό, οπότε δεν θα ακούσουμε ποτέ το τραγούδι. Εκτός κι αν γειώσουμε αυτόν που μας τηλεφωνεί.
Όλοι έστω μία φορά, ειδικά σε παιδική ηλικία, αφού δούμε ταινία τρόμου, φοβόμαστε πως σύντομα θα αντικρύσουμε τον κακό της ταινίας (είτε κακό πνεύμα, είτε τρελαμένο δολοφόνο κτλ.)!
Εισαι μες στο τρενο στο σταθμο και διπλα ειναι ενα αλλο τρενο και ενα απ’τα δυο ξεκιναει και -για λίγο- δεν μπορεις να καταλαβεις ποιο.
Περπατας στο πεζοδρομιο και θελεις να μην πατας τις γραμμουλες, αλλα οι πλακες εχουν λαθος μεγεθος! Ειναι πολυ μικρες για να καλυπτεις μια πλακα ανα βημα και πολυ μεγαλες για δυο πλακες ανα βημα! Οποτε εκνευριζεσαι και προσπαθεις να μην το σκεφτεσαι.
Kακώς επιλέγουμε για ήχο κλήσης κάποιο αγαπημένο τραγούδι και όχι κάποιο μισητό, αφού επιβάλλεται να “σηκώσουμε” όσο το δυνατόν ταχύτερα το κινητό, οπότε δεν θα ακούσουμε ποτέ το τραγούδι. Εκτός κι αν γειώσουμε αυτόν που μας τηλεφωνεί.
Πάντα όταν γίνεται τροχαίο κοντά μας, ακούγεται από κάποιον «γυναίκα θα είναι σίγουρα», αλλά όταν τελικά είναι άντρας ο υπαίτιος του τροχαίου, τότε ακούγεται «μπα, τελικά ένας μαλάκας είναι».
Σε όλους μας έχει τύχει να μασήσουμε κομματάκια ζάχαρης κατά τη διάρκεια του καφέ μας.