Η ΓΚΟΝΤΖΟΠΑΛΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
«Με τιμεί που από δω και στο εξης θα αναφέρομαι σε όλα τα μέλη της κυβέρνησης του Τρομοκράχτη με το επίθετο “πίστη boys”? Είχα γράψει παλιά ένα τραγούδι για τους Βαβυλώνα (που τα έχωνε στους παπάδες) με αυτόν τον τίτλο, αλλά απ’ότι φαίνεται, τα επίμαχα υποκείμενα πιστεύουν περισσότερο στον Γκόντζο and his protégés (Βαϊμάκη, Νικολογιάννη κ.ο.κ) απ’ότι οι παπάδες στον θεό τους. Οπότε το “πίστη boys” τους ταιριάζει γάντι…».
ΣΕ ΦΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ, ΤΟΥ ΣΥΚΩΤΙΟΥ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΛΕΜΟΝΙΩΝ ΜΟΥ, ROBERT RODRIGUEZ, EΣΥ ΜΙΚΡΕ ΘΕΟΥΛΗ!
Γιατί άλλο πια δεν μπορούμε τις «ισοπαλίες»… Δεν μπορεί τα Alien και οι Predators να αλληλοσκοτώνονται στον βωμό της επιβίωσης ενός Happy End για τους ηθοποιούς του Dawson’s Creek!
To Alien ήταν θεσπέσιο, και το Aliens του Μήτσου του Cameron ακόμα καλύτερο, και το Alien 3 αν εξαιρέσουμε ότι σαν sequel ήταν χάλια (αφού κατούρησε στον τάφο του τέλους του Aliens) ήταν αρκετά καλό σαν αυτόνομη ταινία. Ακόμα και το Resurrection που δεν είχε κανένα λόγο να υπάρχει, ήταν αξιοπρεπέστατο κυρίως χάρη στον Ρον τον Πέρλμαν και τον Ντομινίκ τον Πινιόν (που τα σπάγανε σαν δίδυμο) και την πλήρη αντίληψη του Τζός του Γουίντον (Firefly/Serenity) για το πώς γράφεται σαν χαρακτήρας ο τέλειος αγριάδας!
To Predator ήταν ίσως το καλύτερο macho-date movie της δεκαετίας του 80. Δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι χωρίς τον συμπαθή εξωγήινο σαμουράϊ με πλοκάμια στο κεφάλι και λεπίδια μήκους ενός μέτρου στα χέρια, ούτε ο Αχνουλντ, ούτε ο Τζέσι «το κορμί» θα γινόντουσαν ποτέ κυβερνήτες. Get to the choppa και βγάλε το σκασμό που λένε και σε κάτι χωριά! Και το Predator 2 με την απόλυτη φωνή 4, Danny Glover, ήταν (θέλετε δεν θέλετε να το παραδεχτείτε) μιά υπέροχη καλτίλα επιπέδου Robocop ή Demolition Man. Και αν οι ηλίθιοι οι αμερικάνοι δεν είχαν πορωθεί τόσο με τον Σβαντζερνενγκερχάμπεργκερ, θα είχε γίνει και εισπρακτική επιτυχία και οι συμπαθέστατοι Predators θα ήταν σε επίπεδα Freddy Krueger, Jason Vorhees, ή έστω Pinhead!
ΔΗΛΑΔΗ ΘΑ ΈΠΑΙΡΝΑ ΤΗ ΔΩΣΗ ΜΟΥ ΤΑΚΤΙΚΑ!
Και όχι μετά από 10 χρόνια με την παιδική ταινία του Paul του W.S. του Anderson που ακόμα απορώ πως του κάθεται η Μίλα ενώ τον έχει δει τόσες φορές να βιάζει θύμησες αγαπημένες ανά τον κόσμο (Mortal Kombat, Resident Evil κλπ). Το ΑVP 1, μπλα, μου άρεσε μόνο και μόνο επειδή είδα επιτέλους τους συμπαθείς ψηλούς να πλακώνονται στα σούτια με τις κατσαρίδες του H.R. Giger. Το ΑVP2: Requiem, μου άρεσε μόνο επειδή ένας μόνο ψηλός πλακώθηκε στα σούτια με όλες τις κατσαρίδες του H.R. Giger μαζί και επιτέλους πεθάνανε και μερικοί ανθρώποι φρικτά όπως τους άξιζε…
Κάτι όμως έλειπε! Και επιτέλους το βρήκα! Μια ταινία που οι συμπαθείς ψηλοί, γλειώδεις, πλοκαμορασταφάρι σαμουράϊ του γαλαξία μας να έχουν τη εορτάζουσα θέση που τους αξίζει. Και θα έχουν και τους κατάληλους αντιπάλους! Όχι τους «strength in numbers» ξενόμορφους που δεν μπορούσαν να κάνουνε καλά την Σιγκούρνι την Γουίβερ σε τέσσερις ταινίες!! Που την κουμάνταρε όπως ήθελε ο Μπίλ ο Μάρεϊ στα Ghostbusters για πλάκα! Θα έχουν αντίπαλους αγριάνθρωπους όπως μόνο ο Robie o Rodriguez ξέρει να στήνει και να παρουσιάζει… Τον μπάρμαν από το Απ’ το Σούρουπο Ως Την Αυγή (που πάλι δικό σου ήταν μεγάλε τιτάνα του παγκόσμιου κάλτ!), τον κάτοχο όσκαρ πιανίστα του Πολάνσκι και τον καπετάν Μορφέα του Ναβουχοδονόσορα των αδερφών Wachowski! Έεεεεεεετσι! Έεεεεεετσι!
Και οι ενστάσεις μου για τον άγνωστο σκηνοθέτη που διάλεξες για το όραμά σου μεγάλε καλτοδιδάσκαλε πλανετερορά, στα κομμάτια να πάνε! Εδώ παραδέχτηκα ότι μου άρεσαν οι πατάτες τα AVP! Mόνο και μόνο το τρέιλερ βάζει την ταινία στο καλάθι με τα αγαπημένα και στο τοπ 250 μου!
ΓΙΑΤΙ ΝΑΙ! Κερνώ τον ουρανό μου μέσα!!! ΝΑΙ! ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! ΟΙ PREDATORS ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ!
Δεν υπάρχει έστω και ένας ερασιτέχνης μπασκετίστας της δεκαετίας του 90 (που να είδε σε μικρή ηλικία τον τελικό του 87) που έστω και μία φορά, μετά από επιτυχημένο jump shot, να μην έχει γυρίσει περιστροφικά το χέρι λέγοντας «τιρουρίρου», στους ρυθμούς του Final Countdown…
Ορισμένους ηθοποιούς οι ρόλοι τους στιγματίζουν. Το ίδιο συμβαίνει και μερικούς ρόλους… Οι ηθοποιοί τους στιγματίζουν. Ο Μάρκ Χάμιλ θα είναι πάντα ο Λουκ Σκάϊγουόκερ. Όλοι οι ρόλοι του Νικολσον θα είναι πάντα ο Τζάκ Νίκολσον!
Υπάρχουν 2 κατηγορίες ανθρώπων. Αυτοί που αναφέρονται στις ταινίες «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» ως «η τριλογία», και αυτοί που τις θεωρούν μία ενιαία και αδιαίρετη ταινία! Μεγαλύτερη αλήθεια: Οι δεύτεροι έχουν δίκιο. Το να θεωρείς τον Άρχοντα τριλογία, είναι προσβολή προς την μία και μοναδική τριλογία της καρδιάς μας. Το Star Wars.
Στο Star Wars, οι καημένοι οι Storm Troopers, όταν μπιστολιάζονται μέσα στους στενούς διαδρόμους ενός οποιουδήποτε Star Destroyer ή Deathstar, δεν πετυχαίνουν ποτέ (ΜΑ ΠΟΤΕ!!!) κανέναν από τους αντάρτες ή τους Jedi. Και φυσικά, πεθαίνουν ακόμα και αν οι βολές από τα blaster των ανταρτών πετύχουν το ντουβάρι δίπλα τους.
Υπάρχουν δύο ειδών ακριανοί μέσοι: Αυτοί που μπορούν να παίξουν με ανάποδο πόδι και τους βολεύει λόγω του ότι τό’χουνε (Jonas Guttierez, Arjen Robben) και αυτοί που τό ‘χουνε μεν, δεν τους βολεύει δε (Vierinhia, Luciano Galletti, Sebastian Leto).
Όταν βλέπαμε τον Μπάρκλεϊ να πλακώνεται στο ξύλο με τον Λεϊμπίρ ή τον Ρόντμαν να σπάει τα καμπανέλια του Μαλόουν, ή ακόμα και τον μεγάλο Τζόρνταν να κουνάει απειλητικά το δάχτυλο στον Ντάν Μάερλι, ήταν είδηση και συγκλονιζόμασταν! Τώρα μαθαίνουμε σε κλάσματα δευτερολέπτων πόσες φορές πήγε ο Κόμπι στην τουαλέτα… Καταραμένο Twitter!
Οταν οι Νεάντερταλ βαράγανε το έδαφος με αυτοσχέδια ραβδιά και ξηλώνανε το χορτάρι κλπ. τους δικαιολογούσαμε λέγοντας ότι είναι πρωτόγονοι! Σήμερα ο Τάιγκερ Γουντς βγάζει εκατομμύρια κάνοντας ακριβώς το ίδιο…
Μετά από μια δύσκολη μέρα, ο πρώτος άνθρωπος που θα με δει όταν βγω από τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη με τη φόρμα της δουλειάς, μαύρο απ’τη σκουριά και τη μουτζούρα, να μη μπορώ να πάρω τα πόδια μου, θα με ρωτήσει με αυθεντική άγνοια: «Στη δουλειά ήσουνα;»