Κατά την θεωρία του Max Weber για τα κοινωνικά στρώματα ένα από τα κριτήρια διαχωρισμού αυτών είναι ο ανταγωνισμός στην αγορά, η απόκτηση αγαθών. Σε αυτή την κατηγορία κριτηρίων, που βέβαια όλα αλληλοσχετίζονται και συνεκτιμώνται κατά τις κοινωνικές αναλύσεις, ανήκει και η επίδειξη απόκτησης αγαθών παραπάνω από το απαραίτητο.Την ίδια διάκριση εξυπηρετεί και ο ανταγωνισμός του «Potlatch», ποιος θα προβεί στην πιο δαπανηρή αγαθοεργία και δωρεά. Ιδωμένη σε αυτό το πλαίσιο η δωρεά του συμπαθούς Γάλλου, Thierry Henry, εκτός από μία εγωπαθέστατη και υποκριτική προσπάθεια άφεσης αμαρτιών ίσως σημαίνει και μια προσπάθεια επαναφοράς στο προγενέστερο status quo που προσέφερε η ηγετική του θέση στους κανονιέρηδες. Όμως λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι ως ποδοσφαιριστής δεν θα μπορούσε να ενταχθεί σε καμία κοινωνική κατηγοριοποίηση, ούτε Μαρξιστική ούτε βεμπεριανή (λόγω αντίθεσης επιπέδου εκπαίδευσης και μισθού όπως και οι υδραυλικοί) τότε πιθανότατα αυτή η δωρεά είναι πιθανώς προσπάθεια ξεπλύματος του ονόματος του για να μη μνημονεύεται από τις επόμενες γενιές ως κάτι σαν τον Maradona.
Κατά τη διάρκεια του δεύτερου προ Χριστού αιώνα αναπτύχθηκε μια φιλοσοφική διαμάχη μεταξύ των δογματιστών από τη μία πλευρά, που πίστευαν ότι ο άνθρωπος μπορεί να γνωρίσει την αλήθεια και ότι η αλήθεια των γνώσεων που κατέχουμε είναι αδιαμφισβήτητη και των σκεπτικιστών από την άλλη, που πίστευαν ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίσει τίποτα παρά μόνο να ατενίζει τα φαινόμενα, ΑΛΛΑ… αν ο Γκόντζος ήταν το ρεύμα της σχετικοκρατίας που έδωσε λύση στην παραπάνω διαμάχη εσείς θα είσαστε το ρεύμα του σχολαστικισμού κατά την αναγέννηση, που φυλάκισε την ανθρώπινη σκέψη και περιόρισε την φιλοσοφία στα στενά όρια της γνώσης του θεού.
