Όλοι μας, την πρώτη φορά που επιβεβαιώσαμε την ύπαρξη κάποιου μποζονίου, γίναμε δέκτες επιθέσεων από την εκκλησία, του στιλ: Αυτά είναι πράγματα του διαβόλου.
Όλοι μας, την πρώτη φορά που παραδώσαμε τις μετοχές της ομάδας μας σε κάποιο δικηγορικό γραφείο, φροντίσαμε για τη μεταφορά να μη χρησιμοποιήσουμε κούτες της Vivartia.
Όλοι μας, την πρώτη φορά που συμμετείχαμε σε Μινωικά Ταυροκαθάρψια, είχαμε την αγωνία, να μη μας αναποδογυριστεί το χιτώνιο -την ώρα που περνάγαμε πάνω από τον ταύρο- και φανούν τα καμπανέλια μας.
O Ντομινίκ ο Στρος ο Καν διαβάζει insert coin ο Κλέιτον ξεπέρασε στα ξύδια τον Γκασκόιν ή του Ζουέλα το air-bus σε κόντρα με τα Boeing;
Μεγάλη Αλήθεια των τελευταίων ραδιοφωνικών ημερών. Όλοι είχαν κάποιον γνωστό που έτυχε να είναι στο ίδιο μαγαζί με τον Γκοβού και όλοι μα όλοι ειχαν από μια μουσαντέ σπαρταριστή ιστορία για το πόσο θολωμένος ήταν.
Όλοι θυμόμαστε με αβάσταχτη νοσταλγία το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο πατέρας μας όταν είμασταν πιτσιρικάδες. Οι πιό μεγάλοι και τυχεροί ,θυμόμαστε συνήθως κάποιο τετράγωνο, θορυβώδες, λαμαρινάτο σαραβαλάκι, το οποίο όμως ήταν πάντα υπερτίμιο.
Όταν παίζουμε μπάλα και βρίσουμε την τύχη μας μετά από κάποιο κακό σουτ, ό,τι βρισιά κι αν χρησιμοποιήσουμε πάντα θα κολλήσουμε στο τέλος τη λέξη “σήμερα”, για να κοινοποιήσουμε στους υπόλοιπους πως μόνο εκείνη τη μέρα παίζουμε σαν τσουρουκάδες και όλες τις υπόλοιπες μέρες τα καρφώνουμε όλα στο γάμα.
