ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ: Πάω στο supermarket. Κάνω τα διάφορα ψώνια. Το μάτι μου πέφτει πάνω σε κάτι λουκουμάδες. Λουκουμάδες λέω νοσταλγικά… Από πότε να έχω να φάω άραγε; Το αρπάζω όλο χάρα και το βάζω στο καλάθι. Όταν φτάνω σπίτι βλέπω πάνω στο κουτί τον τρόπο παρασκευης.. Τρόπο παρασκευής.. Τρόπο ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ! Καταλαβαίνετε; Πρέπει να περιμένω δηλαδή εγώ μέχρι την Παρασκευή για να φάω τους ΛΟΥΚΟΥΜΑΔΕΣ; ΜΟΥ; Θα μου πείτε είναι τέλος της εβδομάδας και ο κόσμος έχει χρόνο, αλλά γιατι να μην υπάρχει τρόπος Δευτέρας ή τρόπος Τετάρτης διάολε; Ας αναλάβουν οι κύριοι τις ευθύνες τους χωρίς δικαιολογίες, φρου φρου και αρώματα.
Η παρακάτω ιστορία είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα. Για να διαφυλαχθεί η ιδιωτικότητα των πρωταγωνιστών έχουν παραποιηθεί τοποθεσίες και ονόματα.
-Houston – One year and a half before
Η Amanda Von Turner είχε ταλαιπωρηθεί πολύ από την τελευταία σοβαρή ης σχέση, τον William Park ή Willy όπως συνήθιζε να τον αποκαλεί. Ο Willy, άκαρδος και άσπλαχνος, για κερασάκι στην τούρτα αποφάσισε να… μην βάλει κερασάκι αλλά ένα κέρατο. Αναμενόμενο θα έλεγαν όσοι τον γνώριζαν αφού ποτέ δεν σταμάτησε να δοκιμάζει την τύχη του παρότι είχε σχέση. Λιγότερο αναμενόμενο ότι αποφάσισε να πάει με φίλη της Amanda. Χωρίσανε. Και χωρίσανε με άσχημο τρόπο. Η μικρή και αφελής Amanda είχε στεναχωρηθεί πολύ και προσπάθησε να ορθοποδήσει στην ζωή της. Έτσι λοιπόν στάθηκε όρθια, σκούπισε τα δακρυσμένα μάτια της με το μανίκι και αποφάσισε να κάνει μια νέα αρχή.
-New Orleans – 5 months before
Όλα ξεκίνησαν από ένα μικρό χωριό (όχι την Γαστούνη Ηλείας) στα περίχωρα της Νέας Ορλεάνης. Εκεί ζούσε η Jayne Dillinger, μια νέα κοπέλα που μόλις είχε αποφοιτήσει από το κολλέγιο και έκανε τα πρώτα της επαγγελματικά βήματα. Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για την προσωπική της ζωή καθώς είχε μπει οριστική τελεία στην εξ’αποστάσεως τρίμηνη σχέση της με τον Johnny Pantles. Η Jayne όσο και αν προσπαθούσε να τον βγάλει από το μυαλό της τόσο περισσότερο έμενε κολλημένη στα γεγονότα του παρελθόντος, ενίοτε σε σημείο σχιζοφρένειας. Προσπάθησε βέβαια, βγήκε ραντεβού με αρκετούς άντρες, υδραυλικούς και κομμωτές κυρίως (μη με ρωτάτε γιατί, εγώ απλά την ιστορία λέω) αλλά δεν κατάφερε να ξεφύγει από το φάντασμα του Johnny, ίσως να μην ήθελε κιόλας. Ο Johnny, τρία χρόνια μεγαλύτερος της, ζούσε στην μακρινή πολιτεία του Κάνσας. Μεγάλη απόσταση θα έλεγε κάποιος τρίτος. Και έτσι ήταν. Δυο αναπάντητα μυνήματα και πέντε αναπάντητες αναπάντητες ήταν αρκετά. Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς έγινε. Κάποιοι λένε ότι ο Johnny επέλεξε να φύγει για την Ευρώπη και να αφήσει πίσω την παλιά του ζωη. Κάποιοι λένε ότι πέθανε. Ενώ κάποιοι άλλοι -πιο πεζοί ίσως- λένε ότι βρήκε άλλη γκόμενα.
-Houston – NOW
Η Amanda Von Turner υποδεχότανε την Jayne στον σταθμό του λεωφορείου. Είχε να την δει ένα μήνα άλλωστε. Θα την φιλοξενούσε για το Σαββατοκύριακο στο σπίτι της και θα βγαίνανε να διασκεδάσουνε -μια σπίθα στην μοναχική ζωή της Jayne στη Νέα Ορλεάνη. Η γνωριμία τους άρχιζε πριν από περίπου μισό χρόνο όταν και η Jayne τέλειωνε το κολλέγιο. Ο χρόνος για την φιλία δεν ήταν πολύς αλλά τις είχανε δέσει οι καταστάσεις. Και η Amanda είχε σταθεί και ακόμα στεκότανε στην Jayne για τον χωρισμό της με τον Johnny. Το βράδυ είχε φτάσει και οι δύο κοπέλες δοκίμαζαν τα ρούχα τους, χαχανίζοντας κοριτσίστικες κουβέντες για το παρελθόν αλλά και για τις προσδοκίες της βραδιάς. Η Amanda στιγμιαία είδε μια αμφιβολία στην ματιά της Jayne.
-Είσαι καλά; ρώτησε
-Ναι, ναι μια χαρά, απάντησε διόλου πειστικά η Jayne.
Η Amanda πλέον ήξερε ότι κάτι είχε συμβεί.
-Έχει να κάνει με τον κομμωτή που βγήκες τις προάλλες; ρώτησε διστακτικά
-Όχι, απάντησε με μια υπόνοια βουρκώματος
-Εεε τότε έχει να κάνει με τον Johnny εεε βρε κουτό; Αφού σου έχω πει ότι σου αξίζει κάποιος καλύτερος! είπε με εύθυμο τόνο προκειμένου να την κάνει να νιώσει καλύτερα.
-Όχι, απάντησε ψιθυριστά αυτή την φορά και ενώ ένα δάκρυ είχε αρχίσει να κυλάει στις βλεφαρίδες της και από εκεί στο μάγουλο της σχηματίζοντας έτσι ένα ρυάκι.
-Μα τι έχεις; ρώτησε συμπονετικά..
-Δεν μπορώ να σου πω, είπε με σπασμένη φωνή
Την επόμενη φορα η Amanda δεν ρώτησε αλλά απαίτησε να μάθει τι έγινε και μάλλον θα έπαιρνε απάντηση. Και έτσι έγινε.
-Εεε… να… θυμάσαι τον William;;
-Εννοείς τον πρώην μου; λέει η Amanda
-Ναι αυτόν… απάντησε
– Ναι ωραία τι έγινε με αυτόν; ρώτησε ανυπόμονα και φοβισμένα κατα μία έννοια.
– Ήρθε πριν μια βδομάδα στην Νέα Ορλεάνη και πήγαμε για έναν καφέ.
Νευριασμένη μέσα της αλλά ψύχραιμη στη όψη η Amanda ρώτησε:
-Όταν λες ήρθε εννοείς οτί ήρθε έτσι στα ξαφνικά και σου είπε «είμαι Νεα Ορλεάνη πάμε για έναν καφέ;»
– Όχι ακριβώς..πριν από ένα μήνα που είχα έρθει πάλι σε σένα… μου είχε δώσει το κινητό του…
– Και σε πήρε τηλέφωνο για να έρθει;;
-Ναι..
– Και του είπες «εντάξει έλα»; συνέχισε με ήρεμη φωνή η Amanda αλλά δεν ήταν και τόσο ήρεμες οι σπασμωδικές τις κινήσεις.
-Ε ναι, τι να του έλεγα… απάντησε η Jayne η οποία καθόταν ακίνητη προσπαθώντας να ελέγξει τα δάκρυά της.
– Γιατί ρε Jayne!!, φώναξε η Amanda
Μετά από δύο δευτερόλεπτα προφταίνοντας την φωνή της συνέχισε με επιτακτικό τόνο:
-Jayne πήγατε μόνο για καφέ ή έγινε και τίποτα άλλο;
Αμίλητη η Jayne…
-Jayne έγινε τίποτα άλλο;; Jayne πες μου ΕΓΙΝΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ; ούρλιαξε η Amanda η οποία πλέον δεν ήξερε αν θέλει να ακούσει απάντηση αλλά ήξερε ότι έπρεπε να μάθει και ήξερε ότι ήθελε να ξεσπάσει.
-Εε να μου είπε ότι ήρθε με την μηχανή του μέχρι εδώ για να με δει και να μου πει ότι του αρέσω.. Φιληθήκαμε κιόλας.. είπε η Jayne με τρεμάμενη φωνή που μόλις έβγαινε από το στόμα της.
Η Amanda δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Έπρεπε να την χαστουκίσει ή μήπως να διατηρήσει ένα επίπεδο; Έπρεπε να την αφήσει να πει την απολογία της ή να την διώξει κατευθείαν για την προδοσίας της; Έπρεπε να την σβήσει από φίλη στο facebook ή όχι (ναι κύριοι, πέρασε και αυτή η απορία); Προσπαθούσε από κάπου να πιαστεί η αγαθή, κάτι να βρει ώστε να απαλλάξει την φίλη της από αυτό που έκανε αλλά δεν μπορούσε να βρει τίποτα.
Τις σκέψεις της ήρθε να διακόψει η φωνή της Jayne..
-Το ξέρω ότι έκανα λάθος το παραδέχομαι..
Η Amanda με αυτά τα λόγια μαλακώνει λίγο. Αποφασίσει να ακούσει την απολογία της. Ξέρει ότι τα πράγματα δεν θα είναι ίδια ποτέ πια αλλά τουλάχιστον η Jayne έχει συναίσθηση της προδοσίας της. Θα της ζητήσει συγγνώμη που πήγε με τον πρώην της πίσω από την πλάτη της, θα είναι κάπως ψυχρή μαζί της τον πρώτο καιρό και ύστερα θα είναι σχεδόν όπως παλιά… Να.. Σα να το βλέπει μπροστά της…
Ουδόλως όμως… καθώς συνεχίζει η Jayne:
– Δεν ήμουνα σωστή το ξέρω… να…αφού … αφού …είμαι κολλημένη με άλλον.. με τον Johnny μου… δεν είναι σωστό να πάω με κάποιον άλλον…
Τουβ!!!
Να πω ότι η Amanda μετά από αυτό διαολόστειλε την Jayne; Το λέω.
Και έτσι φτάνει στο τέλος της άλλη μια ιστορία γυνακείας φιλίας.
Όλοι τελικώς είναι καλά παιδιά. Ίσως είναι λίγο ενοχλητικοί, ίσως λίγο χαζοί, ίσως είναι και μαλ@κομπουκωμένοι αλλά στο τέλος της συζήτησης-θαψίματος κάποιος θα συμπεράνει ότι “εντάξει αλλά είναι καλό παιδί” και όλοι θα γνέψουνε καταφατικά.
Υπάρχουν δύο έιδη ανθρώπων: αυτοί που όταν κάποιος πει μάπα ανέκδοτο θα κάτσουν ανέκφραστοι χωρίς να γελάσουν και αυτοί που θα γελάσουν λόγω ευγένειας και θα σταματήσουν σιγά-σιγά επειδή δεν γελάει κανένας άλλος.
Όταν ήμασταν μικροί και τελειώνανε οι ελληνικές σειρές, καθόμασταν και κοιτουσαμε όλο προσμονή τα ονόματα των καμεραμάδων, μακιγιέρων, σκηνοθετάδων και βοηθών λαμπατέρ για να σκάσουμε στα γέλια με το πρώτο αστείο επίθετο.
Με τα φουντουνια όχι μόνο δεν μπορείς να φας μόνο ένα, αλλά δεν μπορείς να τα φας ποτέ και ένα-ένα. Άλλοι τα τρώνε 2-2, άλλοι 3-3, άλλοι 4-4… BONUS: Μια δικια μου, ίσως διεστραμμενη αληθεια. Οταν ημουυνα μικρος εβαζα στο στομα οσο περισσοτερα φουντουνια μπορουσα, για να δω μεχρι ποσα θα φτασω. Σκεφτειτε τι γινοταν οταν ηθελα ενα ακομα για να σπασω το προσωπικο μου ρεκορ. Τα φουντουνια εφταναν και μπουκωναν μεχρι και οισοφαγο.