Μεγάλο Σάββατο βράδυ. 23:30. Στην εκκλησία έχουν μαζευετεί μόνο 2-3 γριές, άντε και κανένας παππούς. Ωστόσο, οι «κανονιοβολισμοί» έχουν ήδη αρχίσει. Άγνωστη προς το παρόν η προέλευσή τους. 23:45. Ο «σεισμός» συνεχίζεται με αυξανόμενη συχνότητα και ένταση, ενώ κάποιοι αρχίζουν να μαζεύονται σιγά-σιγά στο αίθριο της εκκλησίας, παρά τον κίνδυνο που πλησιάζει σιγά σιγά προς το μέρος τους. Το συνεχές μουρμουρητό, που καλύπτει τη φωνή του παπά, κι ας βγαίνει από μεγάφωνο, αποδεικνύει του λόγου το αληθές. 23:52. Πλέον, όλος ο κόσμος είναι εδώ. Το έντονο μουρμουρητό (ή μάλλον οχλαγωγία!) ανθρώπων που έχουν μήνες να βρεθούν, να τα πούνε βρε αδερφέ, διακόπτεται μόνο από την ένταση των Ρίχτερ! Αλλά ακόμα κι αυτά έχουν γίνει συνήθεια πια… Όπως και οι φωνές των παπάδων, που στην αρχή ήταν ενοχλητικές, η αλήθεια είναι… 23:55. Εκεί που τα λες μια χαρά με το θείο/θεία/ξάδερφο/ανηψιό/κλπ, έρχεται ένας ενοχλητικός δίπλα σου, προσφέροντάς σου Άγιο Φως. Λες και δε θα βρεις λίγο πριν φύγεις! Τέσπα… Μετά αυτή τη διακοπή των 5” το πολύ, συνεχίζεις την κουβέντα 00:00-00:01. Το ένα και μοναδικό λεπτό που συγχρονίζονται οι φωνές του πλήθους με τις φωνές των παπάδων. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Το κτίριο της εκκλησίας πλέον κινδυνεύει με κατεδάφιση από τα Ρίχτερ… Πάει σίγουρα για κόκκινο σήμα- μη κατοικίσιμο/κατεδαφιστέο 00:01-00:02 (το πολύ 00:03). Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά μεταξύ συγγενών/φίλων/συγχωριανών και γενικά ότι προλάβει ο καθένας μέσα στα 1-2 αυτά λεπτά. 00:05-00:10 (εξαρτάται από την απόσταση της εκκλησίας από το σπίτι). Οι πρώτες μπουκιές μαγειρίτσας αρχίζουν ήδη να αναπαύονται στο στομάχι.
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!!!
