Αυτό που θα σας περιγράψω μου συνέβη πριν καμιά βδομάδα, δεν ήξερα τι γινόταν στην Ισπανία με το πρωτάθλημα, ούτε παρακολουθούσα αθλητικά πριν πάω για ύπνο.
Είχα δει όνειρο ότι έπαιζε η Ρεαλ Μαδρίτης με κάτι άλλους, και η κάθε ομάδα είχε στον πάγκο μόνο τρεις παίκτες για αλλαγές, το οποίο ήταν φυσιολογικό (μόνο τόσοι επιτρέπονται από τους κανονισμούς). Οι δύο ήταν κάτι τύποι που έμοιαζαν με τον Kanye West και ο τρίτος ήταν ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Ο ένας Kanye West είχε σκοπό να στήσει το παιχνίδι και ήθελε να παρασύρει και τον άλλο μαύρο, ο οποίος στο τέλος αρνήθηκε και σάλπαρε στο ηλιοβασίλεμα με το κότερο και την οικογένειά του, ενώ ο πρώτος απλά την έκανε. Να σημειωθεί ότι όλο το θρίλερ έγινε κατα την διάρκεια του αγώνα στο παρασκήνιο (ό,τι νά ‘ναι) ενώ ήρθε η ώρα για να κάνει η Ρεάλ αλλαγή. Τότε ακούω τον Τσαούση να λέει «Ποιός έμεινε; Α το ζελέ των μαλιών, μάλιστα, καλά». Ο Βαιμάκης δεν είπε λέξη. Κάποιος είπε “Να αλλάξουμε το εξάρτημα στο κάθισμα για την αλλαγή”, επειδή κάθε παίκτης που έμπαινε έπρεπε να έχει το δικό του εξάρτημα που τον κρατούσε στην θέση του στο κάθισμα του ρόλερ κόστερ. Τέλος πάντων, γίνεται η αλλαγή και μετά από παρότρυνση του Τσαούση και του Βαιμάκη είναι ώρα να δώσω το βραβείο, κάτι σαν MVP αλλά ακόμα πιο άκυρο. Ο αποδέκτης δεν είναι άλλος από τον μικρό νάρκισσο Ρονάλντο. Με κοιτάει ενώ του λέω «We chose you for this prize for a number of reasons…(σκάλωμα) Έεεεεεε…. It’s complicated». Πάω να του δώσω το βραχιολάκι με τις χάντρες, αλλά δεν ξέρω πως, κοιτάζω ότι στο μπράτσο ήδη έχει περασμένο το περιβραχιόνιο του αρχηγού, οπότε του το περνώ στον καρπό. Αυτός, μου χαρίζει ένα υπέροχο χαμόγελο ενώ μου κάνει σήμα thumbs up, του στυλ, Alright! Job well done! Κάπου εκεί ξύπνησα.
Έχω πάνω από τρεις μήνες να ακούσω fight club, να πιω αλκοόλ, να κάνω τσιγάρο ή να πάρω ναρκωτικά. Επανήλθα γιατί ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας. Υπάρχει σωτηρία;
