Στο σχολείο υπήρχαν δύο ειδών μαθητές: Αυτοί που η στάθμη της μελάνης από το στυλό τους κατέβαινε ομαλά – συμμετρικά ώσπου να εξαντληθεί και αυτοί που στα δικά τους στυλό η μελάνη άφηνε υπολείμματα στα τοιχώματα και έτσι ήταν δύσκολο να μαντέψεις πόση είχε απομείνει.
