Ειναι αληθεια πως πηγαινεις στο σουπερ μαρκετ σχετικα σπανια. Επισης ειναι αληθεια πως αν πας, θα παρεις 2-3 αναγκαια πραγματακια που σου λειπουνε. Θα πας να πληρωσεις. Εχεις παρει τα ρεστα και παραλληλα προσπαθεις να ανοιξεις τις σακουλες για να βαλεις τα πραγματα που πηρες. ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ: Η απειροελαχιστη καθυστερηση για να ανοιξεις τις σακουλες αφενός σου προξενει τρομακτικο αγχος που μπορει να αργοπορείς την ουρα, αφετέρου προκαλει το αιχμηρο βλεμμα της κοπελας στο ταμειο και της ”νοικοκυρας” που ειναι πισω σου η οποια σε κοιταει με εναν τροπο που ερμηνεύεται «τελειωνε -αχρηστο-πλασμα-που δε μορεις ν’ανοιξεις μια σακουλα-εγω θα ειχα ανοιξει 10 στη θέση σου…». bonus αληθεια 1: Αν τυχει να παρεις πολλα πραγματα, την ωρα που θα τα βαζεις στις σακουλες θα προκαλεσεις παλι τα βλεμματα, οχι για την καθυστερηση, αλλα για τον μη σωστο καταμερισμο των προιόντων σε πολλες σακουλες. Εσυ θα προσπαθεις να βαλεις οσο το δυνατον περισσοτερα σε μια, ενω απεναντι σου οι ”εμπειρες σακουλογεμιστριες” θα σε χλευαζουν υποτιμητικα… bonus αληθεια 2: Αν το σουπερ μαρκετ ειναι αδειο, το πιθανοτερο ειναι να σε βοηθησει η κοπελα στο ταμειο να βαλεις τα πραγματα σου (!) ενω οταν εχει κοσμο και η βοηθεια αυτη ειναι αναγκαια, δεν ερχεται ποτε.
