Όλοι έχουμε κοντέψει να τρακάρουμε για (τουλάχιστον) έναν από τους παρακάτω λόγους: 1) Χαζεύαμε πισωκούνα «νίτσα» με παραγεμισμένα φουσκόνια να περνάει σεινάμενη – κουνάμενη το φανάρι. 2) Φρενάραμε, όταν διαπιστώσαμε πως μπασκίνας μετά πιστολίου radar στόχευε το αμαξίδιόν μας έχοντας συνάμα χαιρέκακο ύφος του τύπου: «Θα δουλεύεις ένα μήνα για να πληρώσεις τη λυπητερή παλιομπινέ», επιχειρώντας να ελαττώσουμε ακαριαία την ταχύτητά μας από τα 160 km/h στα 40 (το οποίο συνήθως είναι και το όριο).
Πάντα, όταν σε οποιουδήποτε είδους αθλητική συνάντηση λαμβάνουν χώρα επεισόδια, ο εκάστοτε εκφωνητής θα αποκαλέσει «θερμόαιμους» τους οπαδούς που τα προκαλούν εάν είναι (κρυφός) οπαδός της ομάδας τους ενώ σε αντίθετη περίπτωση θα τους χαρακτηρίσει «ανεγκέφαλους». Τρανή εξαίρεση ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος ο οποίος όπως και να ‘χει θα σχολιάσει με την all-time-classic ατάκα: «Οι ηλίθιοι είναι ανίκητοι». Τι ακέραιος χαρακτήρας, διάολε…!
