Όλες οι γιαγιάδες, όταν γυρίσουν απο τον παθολόγο, την λαϊκή και ειδικά από την ανηφόρα, κάθονται στην πρώτη καρέκλα και λένε «σύρε βάλε μου ένα ποτήρι νερό να χαρείς…». Αφού πιούν την 1η γουλιά, ξεκινάνε την δραματική περιγραφή της περιπέτειας που είχαν το τραγικό αυτό μισάωρο που έλειπαν.
Οι καθηγητές, στην κλήση βοήθειάς μας στα εργαστήρια, θα έρθουν με αργά νωχελικά βήματα, κανένα 5λεπτο αργότερα. Εάν όμως ζητήσει βοήθεια νέτο, ειδικά μικροκαμωμένο, θα πεταχτούν σε χρόνο dt να το σώσουν απο τον υπερκακό παλμογράφο και τις σατανικές φωτοδιόδους.
