Όταν είμαστε στην ΣΤ’ Δημοτικού, πάντα υπάρχει ένα κορίτσι με υπερβολικά μεγάλα, για την ηλικία της, φουσκούνια, το οποίο πρωταγωνιστεί στα υγρά όνειρα όλων ανεξαιρέτως των αγοριών της τάξης. Όταν πάμε Γυμνάσιο και χάσουμε τα ίχνη της, αν μετά από 4-5 χρόνια ξαναντικρύσουμε το κορίτσι αυτό (κι εδώ είναι η μεγάλη αλήθεια) 9 στις 10 φορές είναι κοντή, λόγω της πρόωρης ανάπτυξης στο δημοτικό, χοντρή και με ακμή, σε σημείο που όλοι αναρωτιόμαστε πόσο μ….άκες ήμαστε για να καψουρευτούμε τέτοιο μπάζο.
