Αξιότιμε κύριε Τεν Κάτε,
Δεν μας νοιάζει αν έχετε δουλέψει στη Μπαρτσελόνα και την Τσέλσι. Βοηθός ήσασταν, ρεπατζής του Ράικαρντ και του Γκράντ (ποιανού;;;). Ρολίστας, σαν κάτι τύπους που έχουμε σε 50 ταινίες και ποτέ δεν θα μάθουμε το όνομά τους. Ένας μουτρωμένος κομπάρσος που ξαφνικά αποφάσισε να γίνει πρωταγωνιστής. Όπως δεν υπάρχει Όσκαρ κομπάρσου, έτσι δεν υπάρχει και πιθανότητα να γίνετε πρωταγωνιστής. Κι επειδή δεν μας νοιάζει τόσο το ότι η ομάδα έχει γίνει παιδική χαρά και κάνει σεφτέ ο κάθε Ρατόν και ο πάσα εις Κουτσιανικούλης, όσο το ότι μιλάτε στα ευαίσθητα και τρυφερά παιδιά μας σαν να είναι καμπαρετζούδες στην Τρούμπα και περιμένουν τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα, αυτόν το λόγο έχω να πω, δεν έχω άλλον κανένα: Άει στα τσακίδια ρε γραφικέ! Πού νομίζεις ότι είσαι; Στο γήπεδο; Να πας στο Σουρινάμ ρε να κάνεις το νταή. Άιντε, αιώνιε βοηθέ. Τεντά της κακιάς ώρας. Κι επειδή είσαι φτυστός του Κάπτεν Κερκ από το Star Trek, κάνε το μοναδικό σωστό πράγμα που μπορείς να κάνεις: πες στον κύριο Σκοτ να σε διακτινίσει για κάπου αλλού. Οπουδήποτε. Στο καλό. Και να μην μας γράφεις.