Έλληνες! Έλληνες! Πως κάνετε έτσι μωρέ για δέκα παλιότουρκους που μπήκαν στον Μοριά; Σεις δεν είστε που τους νικήσατε στο Βαλτέτσι; Σεις δεν επατήσατε το κάστρο στην Τριπολιτσά; Αυτοί ήταν πόλεμοι μωρέ! Τώρα θα λιγοκαρδίσουμε; Για δε μιλάτε; Σηκώστε ψηλά το κεφάλι! Κοιτάμε με στα μάτια! Ίσα στα μάτια! Έτσι! Να ‘στε σίγουροι πως ταχιά πάλι εμείς θα ‘μαστε νικητές! Ελάτε μαζί μου! Θα σας βλέπει ύστερα ο κόσμος, θα σας δείχνουν στα παιδιά και θα λένε: “να, αυτοί είναι που τσακίσανε τον Δράμαλη”. Ποιος δεν θα το θελε αυτό μωρέ;
– Όλοι! Όλοι! Όλοι μαζί σου!… ΑΛΛΑ αν ο Γκόντζος ήταν ο Γέρος του Μοριά της Παναθηναϊκής επανάστασης, εσείς είστε η Μέρκελ και ο Σόιμπλες (sic), και όχι, δεν ξέρω ποιος είναι ποιος…
Αν ο Γκόντζος ήταν ο -πιο πωρωτικός πεθαίνεις- πανηγυρισμός του Ταρντέλι στον τελικό του 82 με τη Δ. Γερμανία, εσείς είστε ο πανηγυρισμός του Κριστιάνου Ρονάλντου με την Μπάγερν.
– Εις το πρώτον ημιχρόνιον, αυτό επιθυμώ να μου απαντήσετε, ο Καρεμπέ ήτο άρχων εις το κέντρον; – Ναι – Εις το δεύτερον ημιχρόνιον διατί έπεσεν ο Καρεμπέ; – Εσείς γιγνώσκετε την απάντησιν; – Ναι – Πείτε μας την, παρακαλούμεν υμάς. – Διατί τοποθέτησε τον Ιωάννη εντός. – Α, και δεν τα βαίνουν καλώς, ε; – Δεν οίδα. Μήπως έχωσι κόντραν; – Ναι, έχωσι κόντραν… – Υγιαίνετε! – Βρε μελανο-ματάκο! – Τι επιθυμούσε να μας ειπεί τώρα; – Αυτοϊκανοποίησιν έφησεν ημάς! Βρε μελανομάτη! – Παναγιώτη, αφήστε τον τώρα! Σας ρυθμίζει περιστρέφοντας τον μοχλό ο κάθε μελανομάτης!
ΑΛΛΑ αν ο Γκόντζος ήταν η ποίηση του Ελύτη, εσείς είστε τα τραγούδια στην εκπομπή της Πάνια (εξαιρείται ο Ταμπάκης).
Κι ο Ομέρ Βρυώνης μυστικά στον δρόμο τον ερώτα: «Γίνεσαι Τούρκος Διάκο μου, την πίστη σου ν’ αλλάξεις, να προσκυνήσεις στο τζαμί, την εκκλησιά ν’ αφήσεις»; Κι εκείνος τ’ αποκρίθηκε και στρίβει το μουστάκι: «Πάτε κι εσείς κι η πίστη σας, μουρτάτες να χαθείτε! Εγώ Γραικός γεννήθηκα Γραικός θε ν’ αποθάνω!… ΑΛΛΑ, αν ο Γκόντζος ήταν ο αμνός στο θυσιαστήριο της Παναθηναϊκής επανάστασης, εσείς είστε ο Ομέρ Βρυώνης που μια ζωή θα βρίσκεται στην σκία του!