Στης Γερμανίας την ξενιτιά, εκεί στα μαύρα ξένα οι σκάουτερ που σε βλέπανε τα είχανε χαμένα. Η Νυρεμβέργη κέρδισε στο νήμα αυτή την μάχη την τύχη η ακαδημία της παίχτη εσένα να ‘χει.
Όμως ο νόστος ο πολύς για την γλυκιά πατρίδα στο Άργος πίσω σ’έφερε, εκεί σε πρωτοείδα. Ήταν δεν ήταν θα ‘λεγα το ενενηνταέξι που έμελλε το άστρο σου στον ουρανό να φέξει.
Στον Βύρωνα μυρίστηκαν πως είσαι εσύ για άλλα για φοβερά και τρομερά, για πράγματα μεγάλα. Χωρίς λοιπόν χρονοτριβή και το στυλό στο χέρι υπέγραψαν και έφεραν το νέο τους αστέρι.
Όμως δεν άντεξε πολύ αυτή η συνεργασία στα Τρίκαλα θα σ’ έβρισκε η νέα χιλιετία. Κι ύστερα το Αιγάλεω, η πρώτη σου αγάπη εξι χρονάκια μαγικά, δεν ήταν αυταπάτη.
Αφήσες στίγμα κι όνομα στην πρώτη εθνική όπου σε χρειαστήκανε εσύ ήσουνα εκεί. Το ξέρω, η αξία σου την διαφορά είχε κάνει κι όχι οι κασσέτες του Θωμά, αυτή η πιπίλα φτάνει.
Αυτό ήτανε που πρόσεξε του κάμπου ο κοσμάκης και της Α.Ε.Λ. ο πρόεδρος ο Κώστας Πηλαδάκης. Για πάρτη σου έκανε λαρτζιά, τρελό κιμπαριλίκι όμως ο κόουτς σ’ έφαγε πουλώντας νταηλίκι.
Στον Ηρακλή δεν ταίριαξες, δεν είχες σταριλίκι κατέληξες Θρασύβουλο συμπαίκτης του Κατσίκη. Τώρα στης Πάτρας τα τερέν η όψη σου δεσπόζει παίρνεις τιμές και σεβασμό που η κλάση σου αρμόζει.
Γιατί ήταν όλα σκοτεινά στα γκρίζα γηπεδά μας, ήρθες εσύ και χρώματα γεμίσαν τα ονειρά μας, ήρθες εσύ και είδαμε το φως το αληθινό ένα ρισπέκτ και άλλα δυό στον Γιάννη τον Χλωρό.
