Όποτε ο ρυθμός ενός παιχνιδιού αυξάνεται και η μπάλα πάει πάνω κάτω, το παιχνίδι “αποκτά μία άγρια ομορφιά”.
ΟΠΟΤΕ ΜΗΔΕΝΙΖΕΙΣ ΤΑ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΜΙΑ ΑΠΟΣΤΑΣΗ, ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΝ ΞΕΧΝΑΣ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΙ ΕΓΡΑΦΕ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙΣ ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΛΧΗΜΕΙΕΣ ΚΑΙ ΜΠΑΚΑΛΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΝΑ ΑΦΑΙΡΕΣΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟΣΤΑΣΗ, ΑΛΛΑ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΤΗΝ ΠΑΤΗΣΕΣ.
Ολοι μας έχουμε “νταχτιρντίσει” με τα δάκτυλα (ή με ένα χαρτάκι) τη βρύση εκεί που στάζει το νερό, έτσι ώστε να βρέξουμε ή να καθαρίσουμε κάτι -απλώς επειδή βαριόμαστε να την ανοίξουμε- με άλλοθι το γεγονός πως χρειαζόμαστε ελάχιστο νερό για το σκοπό μας.
Αγόρια ρομπότ, κορίτσια φεριμπότ, ΑΛΛΑ… Αν ο Γκόντζος ήταν ο Beethoven, που αν και κουφάθηκε συνέχησε να γράφει και να “ακούει” μουσικές αντίστοιχες της ιδιοφυίας του, εσείς θα ήσασταν ο πατέρας μου που κυκλοφορεί μονίμως συνδεδεμένος με ένα hands-free, ακούγοντας νέα για την Πανάθα, και δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε.
