Μπορεί κάποιος να υποστηρίζει και την Παραγουάη, και την Ουρουγουάη; Μπορεί! Φυσικά και μπορεί. Δεν είναι κατανοητόν, αλλά είναι απολύτως Chevanton… ΑΛΛΑ, αν ο Γκόντζος είναι η πολυτέλεια αναπληρωματικών τύπου Ντιέγκο Μιλίτο ή Ινιέστα, εσείς θα ήσασταν πολυτέλεια τύπου τσικουλατάκια Φερέρο Ροσέ…
Παιρνω εναυσμα εναντιον ενος ενδεχομενως ενδιαφεροντος ενοχικου ενσταντανε, ενω εναποθετω τις εναπομεινασες ενοχλημενες ενστασεις μου σε εν κρυπτω εντρυφεις αιτιασεις. Εν πασει περιπτωσει, αν ο Γκοντζος ηταν η ασυναρτητη παρχηση του “εν” στην οποια μολις σας υπεβαλα εσεις, ω γραφικοτεροι των ραδιοφωνικων παραγωγων, θα ησασταν η απηχηση που ειχε στο αντρικο κοινο ηλικιας 60 με 75 η ταινια «Ερωτας και η Πολη 2: Τρεις φιλες κι ενα αλογο στην Νεα Υορκη».
Ο μόνος τρόπος να επιταχύνει ο Αμπρέου, είναι να τον πετάξεις από ένα γκρεμό, οπότε, μέχρι να σκάσει κάτω θα επιταχύνει με ταχύτητα 9,81 μέτρα ανά σεκόντ τετράγωνο, μείον την αντίσταση του αέρα στην επίμαχη απόκρημνη περιοχή, ΑΛΛΑ… Άν ο Γκόντζος ήταν η ηρωϊκή Παραγουάη το ’98, η μόνη ομάδα που κόντραρε στα ίσα την υπερ-Γαλλία του Ζιντάν, εσείς θα ήσασταν η Ελλάδα το 94! Και ξέρετε ποιός θα ήταν η κάθε τεσσάρα (σε ρόλο μπόνους του 2, ο Στέφανος Χάρης).
“ΕΚΠΛΗΞΗΗΗ… Να ζήσεις Κωστάκη και χρόνια πολλά, μεγάλος να γίνεις με άσπρα μαλλιά, παντού να σκορπίζεις της νιότης το φώς και όλοι να λένε να ένας σοφός… και του χρόοοονου” και εμφανώς συγκινημένος ο έλληνας παίκτης έσβησε με ένα φύσημα το κεράκι πάνω στο κεκάκι με σταφίδα που του σερβίρανε για πρωινό. Ήταν μια αυθόρμητη κίνηση του Γιούρκα στην οποία συμμετείχε με ενθουσιασμό όλη η ελληνική αποστολή… ΑΛΛΑ, αν ο Γκόντζος ήταν η επικών διαστάσεων νίκη των πορτογάλων με 7-0 εναντι της Βορειας Κορέας, εσείς θα ήσασταν ο υπουργός αθλοπαιδιών και καταναγκαστικών έργων της Β. Κορέας που αποφάσισε να μεταδοθεί για πρώτη φορά το εν λόγω παιχνίδι από την τηλεόραση με το σκεπτικό “εδώ φαγαμε 2 από τη Βραζιλία, πόσα να φαμε απο την Πορτογαλία κυριε Πρόεδρε…”.
NAI, NAI, ΓΡΗΓΟΡΑ, ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ… ΠΙΟ ΜΕΣΑ, ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΜΕΣΑ, ΒΑΛΕ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΧΕΡΙ, ΕΤΣΙ, ΕΤΣΙ… ΚΑΛΑ ΠΑΣ, ΑΧ ΑΧ ΑΧΧΧΧ… (ΠΑΡΟΤΡΥΝΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΗΣ ΟΡΘΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΔΑΚΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΡΤ ΜΠΟΥΑΓΙΑΡ)… ΑΛΛΑ, ΑΝ Ο ΓΚΟΝΤΖΟΣ ΗΤΑΝ ΥΠΕΡΠΑΡΑΓΩΓΗ ΜΕ JENNA JAMESON, TERA PATRICK, VERONIKA ZEMANOVA KΑΙ MENA ΦΥΣΙΚΑ, ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΗΣΑΣΤΑΝ ΣΚΗΝΗ ΑΤΣΑΛΟΥ ΣΕΞ ΞΕΠΛΥΜΕΝΟΥ ΜΙLF ΜΕ ΚΑΡΑΦΛΟ ΑΓΟΡΙ, ΣΕ ΚΑΚΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΤΣΟΝΤΑ. ΑΦΗΝΩ ΤΗΝ ΔΙΑΝΟΜΗ ΤΩΝ ΡΟΛΩΝ ΣΤΗ ΚΡΙΣΗ ΣΑΣ.
Αν ο Γκόντζος ήταν η πλούσια, κάτασπρη και αφράτη γενειάδα του αγαπημένου άγιου των πιτσιρικάδων, του άγιου Βασίλη, εσείς θα ήσασταν το βαμπακένιο μούσι του Αβραάμ στο ματς με την Αργεντινή. Και ναι, σας τιμά.
ΑΝ Ο ΓΚΟΝΤΖΟΣ ΗΤΑΝ ΛΥΓΕΡΟΚΟΡΜΟ ΒΡΑΖΙΛΙΑΝΟ ΝΕΤΟ ΠΟΥ ΓΥΜΝΑΖΕΙ ΤΟ ΦΙΛΗΔΟΝΟ ΚΟΡΜΙ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΠΑ ΚΑΜΠΑΝΑ ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΠΙΤΣ ΒΟΛΛΕΥ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΟΧΕΣ ΜΑΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΗΣΑΣΤΑΝ ΣΠΑΣΜΕΝΕΣ ΑΝΥΠΑΝΤΡΕΣ 40ΑΡΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΕΞΗΣ ΔΙΑΛΟΓΟ:Α- ΠΩ ΠΩ ΠΑΧΥΝΑ ΜΩΡΕ… Β- ΟΧΙ ΧΡΥΣΗ ΜΟΥ, ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ (ΣΑΝ ΜΠΑΛΟΤΣΑ ΕΧΕΙΣ ΓΙΝΕΙ), Α- ΝΑΙ ΜΩΡΕ, ΑΛΛΑ ΛΙΓΗ ΔΙΑΙΤΑ ΤΗ ΘΕΛΩ Β- ΚΑΙ ΓΩ ΜΩΡΕ, 1-2 ΚΙΛΑΚΙΑ ΝΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΘΕΕΣ… Α- ΠΕΙΝΑΣΑ, ΔΕΝ ΤΡΩΜΕ ΚΑΝΑ ΠΑΓΩΤΑΚΙ; Β- ΠΑΓΩΤΑΚΙ; Α- ΛΑΙΤ Β- ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΙΤ, ΤΟΤΕ ΚΑΛΑ.
Κούβα, επανάσταση ενάντια στον τύραννο Μπατίστα. Οι μέρες του παλιού καθεστώτος λιγοστεύουν χωρίς καμία ελπίδα για τον αμερικανικό παράγοντα να επιβάλλει με τη βία τη νομιμότητα που θεωρεί δέουσα. Κάπου εκεί, στα δάση της Σιέρα Μαέστρα, ο Φιντέλ συνομιλεί με τον αδελφό του για μια δολιοφθορά που εκτέλεσε επιτυχώς και τότε ο Ηγέτης αναφώνησε: “Ραούλ, Μπράβο”. Και εγένετο ο παίκτης που κατέκλεψε τις εντυπώσεις των απανταχού ποδοσφαιροφίλων και μπασκετικών. Ραούλ, ο οικουμενικός… ΑΛΛΑ, εάν ο Γκόντζος ήταν το έξυπνο πέσιμο “Do you believe in love by the first sight?… Second sight?”, εσείς θα ήσασταν το πέσιμο “Είμαι από την πόλη που σε σκοτώνει με ένα φιλί. Είμαι από το Kill Kiss”.
Γιατί πέθανε ο τελευταίος Πόντιος καρατίστας; Αντί να πει καράτε είπε «βαράτε», αχα καλό ε, ΑΛΛΑ… αν ο Γκόντζος είναι ο Βασίλης Γερασίμου που μας έχει χαρίσει τεράστιες στιγμές ποιοτικής μουσικής, εσείς θα ήσασταν ο Γεράσιμος Γιακουμάτος που μας έχει φοβερές χαρίσει στιγμές γέλιου.
Μάρκο Λεζέ, σου απευθύνω το λόγο. Ναι Μάρκο, σ’εσένα, τον αγαπημένο μας λαϊκό ήρωα. Δυστυχώς, βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να σου πω ότι για ‘μένα τουλάχιστον δεν είσαι πια και ούτε πρόκειται να είσαι ξανά το είδωλο μου. Η επιτυχία σου σε έκανε δυσπρόσιτο, άπιαστο για το λαουτζίκο. Το καταλαβαίνω, δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Να με κάνεις όμως reject στο friend request στο facebook; Εσύ; Ο Μάρκος ο Λεζές; Ο άνθρωπος που ήξερες ότι αν κάτι έχεις, θα τρέξει να σε βοηθήσει; Αύριο μεθαύριο δηλαδή θα ανεβαίνεις στη σκηνή, θα υποκλίνεσαι και θα φεύγεις; Μόνο ο Φράνκ Ζάππα τα έκανε αυτά Μάρκο. Υπάρχει και θεός Μάρκο, αυτό σου λέω μόνο. Τώρα πια θα βλέπω μόνο Τσάκωνα, για να μάθεις… ΑΛΛΑ, εάν ο Γκόντζος ήταν πέσιμο κιμπάρη εραστή στην παραλία, όπου με τεχνική περίσσια και τρόπους πριγκηπικής ρακετοσύνης καταφέρνει να προσεγγίζει τα επίδοξα ερωτοθηράματα του, εσείς θα ήσασταν πέσιμο “you are beautiful, I love you” με κασέτα και κασσετόφωνο SQNY (μαιμού SONY) εν έτει 2010.
