Σαϊτεμένο μ’ έχεις, σαϊτεμένο μ’ έχεις, σαϊτεμένο μ’ έχεις, πληγή δε φαίνεται. Και άλλος από σένα γιατρός δε γίνεται. Λυγαριά, λυγαριά, εσένα έχω στην καρδιά. Λυγαριά, λυγαριά, θα σε κλέψω μια βραδιά… ΑΛΛΑ, αν ο Γκοντζος ήταν η τριλογία του Τολκιν “Ο Αρχοντας των Δαχτυλιδιών” που διαβάζω μετά μανίας, εσείς θα ήσασταν η κοινωνιολογία που γράφω και -διάολε- είναι σαν να την εγραψε ο Μάτσιος.
«Δεν μπήκαμε στην πολιτική για να γίνουμε αρεστοί. Το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο. Τίποτα δε θα μείνει στη σκιά. Θα χυθεί άπλετο φως. Θα σηκώσουμε τα μανίκια, όλοι μαζί, να δουλέψουμε σκληρά για να σηκώσουμε την Ελλάδα ψηλά. Για μια νέα Ελλάδα». Η πολιτική στη χώρα μας ξεκινά και τελειώνει μέσα σε αυτές τις λίγες λέξεις γιατί τόσο λίγοι είναι αυτοί που κυβερνούν. Οι διέξοδοι είναι μικρές και η ελπίδα μέρα με τη μέρα χάνεται, βλέποντας μια ξύλινη γλώσσα να επικρατεί στα ήθη της άλλοτε χριστής διοίκησης, ΑΛΛΑ… εάν ο Γκόντζος ήταν το «Imagine» του John Lennon που έπαιζε σε ραδιοφωνικό σταθμό, εσείς θα ήσασταν η επόμενη αλλαγή του, που ήταν το «Αν μ’ αγαπάς» του Διονύση Σχοινά.
Αν εσεις ειστε είναι η γιαγιά που μου με φωναξε κοντα της στον δρόμο και μου είπε «νεαρε, μπορεις να μου πιασεις αυτήν την κοκκινη σακουλιτσα που εριξα μέσα στον κάδο (δείχνοντας μου έναν από αυτούς τους μεγάλους πράσινους), γιατι την μπέρδεψα με τα σκουπίδια;», ο Γκόντζος θα ηταν ο κασκαντερ που κανει το επικινδυνο σταντ του Καναβαρο στην διαφημιση της Nike.
Οι ευθύνες του κράτους, της απαθούς στάσης του και της κακής διαχείρισης για πολλά χρόνια, είναι μεγάλες και ανεξίτηλες, ΑΛΛΑ… Αν ο Γκοντζος ηταν ο Κυριακος Παπαδοπουλος, το Νο1 ταλεντο του ελληνικου ποδοσφαιρου -κατα το fm- και η στενάχωρη αποχωρηση του από τον Ολυμπιακό, εσείς θα είσασταν το φάλτσο κλάμα του φίλου μου για μια μπουρουχα που τον παρατησε.
Αν ο Γκοντζος ηταν το αριστουργηματικο γουστερν “once upon a time in the west”, εσεις θα ησασταν το κρητικο ΝΤΑΚΟΣ-γουεστερν “Της αγαπης μαχαιρια”, με πρωταγωνιστη τον ταλαντουχο ερμηνευτη Κωστα Σομμερ… και ξερετε ποιος θα ηταν ο Σομμερ και ποιος η χαιτη του.
Η επιστροφή, αυτό το καλοκαίρι, του Karate Kid στις κινηματογραφικές αίθουσες με πρωταγωνιστή τον δωδεκάχρονο γιο του Will Smith, έχει φέρει σε απόγνωση τον ένα και μοναδικό «Karate Kid», Ralph Macchio. Μια καταπληκτική κωμωδία μικρού μήκους με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον Ralph Macchio, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να μην ξεχαστεί απο τους θαυμαστές του… ΑΛΛΑ, Αν ο Γκόντζος ήταν το «WAX ON, FUCK OFF» στο βασικό ρόλο του ειδώλου μας των 80s Ralph Macchio, εσείς θα είσασταν το guest του Κρίς Σφετα στο «Χαλβαδόμαγκα» με τον Παναγιώτη Σουπιάδη.
TO ΠAIPNOYME, TO ΠAIPNOYME… KANEIΣ ΔEN MΠOPEI NA MAΣ TO ΣTEPHΣEI… AΛΛA, AN O ΓKO NTZOΣ HTAN H ΘPYΛIKH METAΔOΣH TOY XEΛAKH ΣTON TEΛIKO TOY EYPO 2004, EΣEIΣ ΘA HΣAΣTAN METAΔOΣH TOY BEPNIKOY ME ΓPAΦIKA ΛAΘH OΠΩΣ “AKTH EΛEΦANTOΣTOY-AKTH APΓENTINHΣ”.
ΚΙΚΙΡΙΚΟΥ ΠΕΤΕΙΝΕ, ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΟΝΕ;… ΑΛΛΑ, αν ο Γκοντζος ηταν η ιδια του η εκπομπη, εσεις θα ησασταν ο τιμιος ακροατης ΙΑΚΩΒΟΣ.
Αν ήσουν Βέλιουρα ΠΑΣΟΚ, κι εσύ Μουχρίτσα ΛΑΟΣ, θα ήταν ο Γκόντζος σκορδαλιά κι εσείς ο βακαλάος…
ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΛΩ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΜΟΥ ΡΕ, ΠΕΡΝΑ ΕΞΩ… αγορακι μου εσυ θα πρεπει να εισαι υποδειγμα μαθητη,ενα τοσο καλο παιδι… ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΛΩ ΡΕ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ, ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ ΕΙΣΑΙ; ΠΕΡΝΑ ΕΞΩ… ΑΛΛΑ, αν ο Γκοντζος ηταν το ΜΟΥΛΕΝ ΡΟΥΖ, εσεις θα ησασταν το τιμιο στριπτιτζαδικο της γειτονιας μου.
