Να σταματήσω δε μπορώ εσένα και το Marlboro… ΑΛΛΑ, αν ο Γκόντζος ήταν το κλασσικό και αγαπημένο 4-4-2, εσείς θα ήσασταν το σύστημα 2-0 του βόλευ, και, διάολε,δεν έχετε ιδέα ποιος θα ήταν ποιος…
Της καρδιάς μετρώ τους χτύπους γιατί μοιάζεις με πλατύπους, ΑΛΛΑ… Άν ο Γκόντζος ήταν η εκτέλεση φάουλ του Λαζαρέφσκι, εσείς θα ήσασταν εκτέλεση πέναλτι του Γιαπ του Σταμ, σε χαμηλοκέρκιδο γήπεδο, με την μπάλα να χτυπάει σε κτήριο στην απέναντι μεριά του δρόμου! Και ξέρετε εσείς τα καθέκαστα για μπάλες και Σταμ…
I think I’m so educated and I’m so civilised ‘cos strict vegetarian. And with the over population And inflation and starvation crazy politicans. I don’t feel safe in this world. No more, don’t want to die in a nuclear war. I want to sail away to a distant shore And make like an APEMAN… ΑΛΛΑ αν ο πρασινος ερημιτης της παναθηναικης ιδεας ηταν ο μεγαλος johnny που μενει εδω και κατι χρονια μονιμα στη Γαυδο, με μουσια φυσικα ραστα και τρομακτικη φυσικη αγριοτητα, εσεις θα εισασταν νεοχιπιδες με μια κοντο μαλλακι και μια τζιβα πισω στο κεφαλι, γυαλακι και ριγε παντελονι, που η ιδεα τους για φυση ειναι να αραζουνε σε δυο τετραγωνικα γρασιδι ακομα και στην Αιολου η την Ευριπιδου.
Αν ο Γκόντζος ήταν οι ατάκες του Σβαρτζενέγκερ στο Commando και του Σταλόνε στο Cobra, εσείς θα ήσασταν οι ατάκες του Βουτσά στον Ιππότη της Λακούβας, τύπου «Τί κάνεις εκεί ρε Ψ.Ι.Τ.; Παίζεις με το λεβιέ σου;».
Η αληθεια ειναι οτι δεν εχω πολλες φιλοδοξιες. Αλλα θα επρεπε να υπαρχει ενα μερος για τους ανθρωπους χωρις φιλοδοξιες. Εννοω ενα καλυτερο απο αυτο που συνηθως υπαρχει. Πως στο διαολο θα μπορουσε να απολαμβανει ενας ανθρωπος να ξυπναει στις 6 απο ενα ξυπνητηρι, να ντυνεται, να τρωει με το ζορι, να παλευει με τη κινηση για να φτασει σ’ ενα μερος οπου στην πραγματικοτητα βγαζει πολλα λεφτα για καποιον αλλον;… ΑΛΛΑ, αν ο Γκοντζος ητανε ο παναθηναικος υπαλληλος του μηνα, εσεις θα εισασταν εγω που την 5η μερα στη δουλεια η προισταμενη μου ειπε επι λεξη: “Δεν σ’ αρεσει εδω, ε; Δηλαδη δε βλεπεις τον εαυτο σου να δουλευει εδω για καιρο. Φαινεται, φαινεται…”
Εσείς τί θα παίρνατε; 1 Λεμπρόν; 1 Wade; 1 Κρις Μπος; Ή με τα ίδια περίπου λεφτά μια πεντάδα Σακίλ/Tάιρους Τόμας/Ριπ Χάμιλτον/Ρέι Άλεν/Τζινόμπιλι; Ε; Σας ρωτάω και απάντηση δεν παίρνω! ΑΛΛΑ… Άν ο Γκόντζος είναι το free agency του NBA εφέτο, εσείς είσαστε το free agency της superleague του ελλαδιστάν στο ποδόσφαιρο. Ο Τσαούσης θα ήταν ο Πάντος, και ο ψηλός θα ήταν (τζά!) ο ΚΑΟΥΝΟΣ! Άηντε ανεπρόκοποι!
Η ποδοσφαιρικη ομοσπονδια της Νιγηριας αποφασισε να αποζημιωσει ολους τους φιλους της χωρας που στηριξαν τις ελπιδες τους και στοιχηματισαν στην πρωτη ομαδα. Το μονο που χρειαζεται για να παρουν τα χρηματα ειναι να καταθέσουν 2 χιλιαδες ευρω για να ξεπαγωσουν καποια κεφαλαια που βρισκονται στην τραπεζα… ΑΛΛΑ αν ο Γκοντζος ηταν πετυχημενο Nigerian Scam με πολλες χιλιαδες ευρω μπαζα, εσεις θα ησασταν σπαμ που υποσχεται εξτρα ποντους στον αποντο σας.
Να δεις που κάποτε θα φθονείτε τη δόξα του Μεγάλου Αρχηγού, του πολυβολητή της Πράσινης ομοβροντίας, του πιο-μακριά και από το Μιχάλη Ιορδάνη (Michael Jordan) και θα νευριάζετε με τα μηνύματα που εξυψώνουν Αυτόν και ξεγυμνώνουν εσάς… ΑΛΛΑ, εάν ο Γκόντζος ήταν ο μεγάλος, ο αιρετικός, το ίνδαλμα, το είδωλο, Dennis Hopper, που με την easy ερμηνεία του μεγάλωσε γενιές και γενιές, εσείς θα ήσασταν ο Ντένης ο Τρομερός και τα φρύδια του πάνω από το κεφάλι. Και να σημειώσω ότι στα καλά κομικς τα φρύδια πάντα υπερίπτανται της κεφαλής.
“Νομίζω ότιιιιι” η προσπάθεια σπίλωσης της τιμής, του δυναμισμού και της εν γένει ηθικής και αξιακής προτυπικής συνπεριφοράς του Δημοσιογράφου, του Κώστα του Γκόντζου, αποτελεί μία ενορχηστρωμένη επιχείρηση σκοτεινών κέντρων. Θεωρώ δε ότι αυτή η επιχείρηση λάσπης θα πρέπει να λάβει ένα τέλος και, ει δυνατόν, να πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης, στην οποία έχω απεριόριστη εμπιστοσύνη… ΑΛΛΑ, εάν ο Γκόντζος ήταν το σόναρ που ανίχνευσε το ναυάγιο του Τιτανικού από την επιφάνεια της θάλασσας σε βάθος χιλιομέτρων, εσείς θα ήσασταν το σόναρ του Έλληνα, που με συνδυασμό ειδικών χτύπων του χεριού στο καρπούζι, ανιχνεύει ποιο είναι το καλό και ποιό όχι. Ανιχνεύει και τη γεύση.
Όταν πήγα στρατό δε θυμάμαι να έχω ανέσεις όπως το να την κοπανάω και να βγαίνω με πληρωμένες μοντέλες να πιω ποτά, για να δει η Αθήνα πόσο χαμηλά έπεσα. Είχα ασκήσεις πολλές να περάσω και πολλά καψώνια. Και όμως δε με λύγισε αυτό, δε φοβήθηκα, δεν ήθελα να είμαι έρμαιο αποφάσεων άλλων. Ήθελα εγώ να κουμαντάρω τον εαυτό μου και όχι το όνομα μου ή η τσέπη μου… ΑΛΛΑ, εάν ο Γκόντζος ήταν η δήλωση περί ανεξαρτησίας του Αθανάσιου Πολυζωίδη στη δίκη του Κολοκοτρώνη, εσείς θα ήσασταν η δήλωση “λεφτά υπάρχουν” για να ακολουθήσει η ερώτηση “που πήγαν τα λεφτά;”.
