I think I’m so educated and I’m so civilised ‘cos strict vegetarian. And with the over population And inflation and starvation crazy politicans. I don’t feel safe in this world. No more, don’t want to die in a nuclear war. I want to sail away to a distant shore And make like an APEMAN… ΑΛΛΑ αν ο πρασινος ερημιτης της παναθηναικης ιδεας ηταν ο μεγαλος johnny που μενει εδω και κατι χρονια μονιμα στη Γαυδο, με μουσια φυσικα ραστα και τρομακτικη φυσικη αγριοτητα, εσεις θα εισασταν νεοχιπιδες με μια κοντο μαλλακι και μια τζιβα πισω στο κεφαλι, γυαλακι και ριγε παντελονι, που η ιδεα τους για φυση ειναι να αραζουνε σε δυο τετραγωνικα γρασιδι ακομα και στην Αιολου η την Ευριπιδου.
Αν ο Γκόντζος ήταν οι ατάκες του Σβαρτζενέγκερ στο Commando και του Σταλόνε στο Cobra, εσείς θα ήσασταν οι ατάκες του Βουτσά στον Ιππότη της Λακούβας, τύπου «Τί κάνεις εκεί ρε Ψ.Ι.Τ.; Παίζεις με το λεβιέ σου;».
Η αληθεια ειναι οτι δεν εχω πολλες φιλοδοξιες. Αλλα θα επρεπε να υπαρχει ενα μερος για τους ανθρωπους χωρις φιλοδοξιες. Εννοω ενα καλυτερο απο αυτο που συνηθως υπαρχει. Πως στο διαολο θα μπορουσε να απολαμβανει ενας ανθρωπος να ξυπναει στις 6 απο ενα ξυπνητηρι, να ντυνεται, να τρωει με το ζορι, να παλευει με τη κινηση για να φτασει σ’ ενα μερος οπου στην πραγματικοτητα βγαζει πολλα λεφτα για καποιον αλλον;… ΑΛΛΑ, αν ο Γκοντζος ητανε ο παναθηναικος υπαλληλος του μηνα, εσεις θα εισασταν εγω που την 5η μερα στη δουλεια η προισταμενη μου ειπε επι λεξη: “Δεν σ’ αρεσει εδω, ε; Δηλαδη δε βλεπεις τον εαυτο σου να δουλευει εδω για καιρο. Φαινεται, φαινεται…”
Εσείς τί θα παίρνατε; 1 Λεμπρόν; 1 Wade; 1 Κρις Μπος; Ή με τα ίδια περίπου λεφτά μια πεντάδα Σακίλ/Tάιρους Τόμας/Ριπ Χάμιλτον/Ρέι Άλεν/Τζινόμπιλι; Ε; Σας ρωτάω και απάντηση δεν παίρνω! ΑΛΛΑ… Άν ο Γκόντζος είναι το free agency του NBA εφέτο, εσείς είσαστε το free agency της superleague του ελλαδιστάν στο ποδόσφαιρο. Ο Τσαούσης θα ήταν ο Πάντος, και ο ψηλός θα ήταν (τζά!) ο ΚΑΟΥΝΟΣ! Άηντε ανεπρόκοποι!
Η ποδοσφαιρικη ομοσπονδια της Νιγηριας αποφασισε να αποζημιωσει ολους τους φιλους της χωρας που στηριξαν τις ελπιδες τους και στοιχηματισαν στην πρωτη ομαδα. Το μονο που χρειαζεται για να παρουν τα χρηματα ειναι να καταθέσουν 2 χιλιαδες ευρω για να ξεπαγωσουν καποια κεφαλαια που βρισκονται στην τραπεζα… ΑΛΛΑ αν ο Γκοντζος ηταν πετυχημενο Nigerian Scam με πολλες χιλιαδες ευρω μπαζα, εσεις θα ησασταν σπαμ που υποσχεται εξτρα ποντους στον αποντο σας.
Αν ο Γκοντζος ηταν η αναγνωριση που γνωριζει ο πανμεγιστος ΤΑΣΟΣ ΠΑΝΤΟΣ (οε οε οε) απο το συνολο των ελληνων φιλαθλων, εσεις θα ησασταν απλα η αναγνωριση του πλασματικου χρονου σε μια συνταξη που δεν προκειται να παρουμε ποτε…
Αν ο Γκοντζος ηταν η απογοητευση για τη φυγη του Ντανι, εσεις θα ησασταν η απογοητευση του Ρομπεν που εφτασε δυο φορες στην Κρυσταλλια πηγη αλλα ειχε διακοπη η ΕΥΔΑΠ.
Sportday, η αθλητική εφημερίδα που επιτρέπει τα καθιερωμένα… ΑΛΛΑ, εάν ο Γκόντζος ήταν η εργασιακή ειρήνη, εσείς θα ήσασταν το “Arbeit macht Frei”. Επιπροσθέτως, εάν ο Γκόντζος ήταν “οι Βαρβάτοι και οι 7, honey…”, εσείς θα ήσασταν ακόμα “η Χιονάτη και οι 7 νάνοι”. Τέλος, για να γίνω πιο σαφής, εάν ο Γκόντζος ήταν ο Γιάγια Τουρέ, εσείς θα ήσασταν σίγουρα ο αδερφός του ο Κόλο.
“Είσαστε όλες ίδια ράτσα, πώς να το κάνουμε, μα η καρδιά δεν είναι κάλτσα να την μαντάρουμε…”
ΑΛΛΑ…
Αν ο Sui Generis Κώστας Γκόντζος ήταν οι εμβληματικοί Αφοι Κατσιμίχα με τις “Τρύπιες Σημαίες”, τον τελευταίο κοινό τους δίσκο, μετά τον οποίο μας αποχαιρέτησαν ως δίδυμο για δέκα χρόνια και μέχρι τη φετινή τους επανασύνδεση…
…εσείς θα ήσασταν οι θρυλικοί, οι ανυπέρβλητοι, οι from here to eternity Αφοι Χαϊτίδη με την “Τρύπια Κάλτσα”, το διαχρονικό τους ultra/extra/super/big/mega hit, με το οποίο μας αποχαιρέτησαν έμπλεοι συγκίνησης από τη λατρεμένη συχνότητα του Καναλιού 67 (και με τον εκ δεξιών Αφό Χαϊτίδη να ερμηνεύει κλάιγοντας σπαρακτικά, βγάζοντας εκείνη την ώρα το παπούτσι του και επιδεικνύοντας την – τρύπια, εννοείται – κάλτσα του στην κάμερα)…
Μετά (δίδυμης) τιμής, Ανδρέας
The victory over Nigeria was a small step for man, one giant leap for Hellenism… ΑΛΛΑ, εάν ο Γκόντζος ήταν αυτός που σε μια πρωτοβουλία κάποιου, θα τον ενθάρρυνε λέγοντας του “προχώρα ρε! Μην κολώνεις πουθενά! Τα όρια είναι σαν το ήθος του Παναθηναϊκού, φτάνουν στο άπειρο!”, εσείς θα ήσασταν εκείνοι οι χαρακτηριστικοί που με ύφος βδελυγμίας θα έλεγαν “τι να σας πω, κάντε ότι νομίζετε”. Και θα τον αποτελειώνατε λέγοντας του και το αμίμητο: “εσείς ξέρετε…”.
