“Πιο κοφτή η τρίτη κίνηση στο Παρουσιάστε. Εν – δυο – τρία! Ξανά από την αρχή, μέχρι να πέσει το φως! Επ’ ώμου, αρμ! Παρουσιάστε, αρμ! Κάποιοι είναι νωχελικοί, αλλά νομίζουν ότι δε φαίνονται! Για τους συναδέλφους σας, ξανά από την αρχή! Επ’ ώμου, αρμ! Παρουσιάστε, αρμ! Παρα πόδα, αρμ! Έχουμε όλο το χρόνο να δούμε πόσο αντέχετε, πάμε το αγαπημένο μου: Θέσεις για κάμψεις, θέσεις για κοιλιακούς, θέσεις για έρπειν λάβατε!”. Ωραία πράματα…. ΑΛΛΑ, εάν ο Γκόντζος ήταν ο Κρίστοφερ Ρόμπερτ Μέτσος, ο πράκτορας που συνελήφθη στην Κύπρο που ως άλλος “Τζέμης Μποντ” κατάφερε να ξεγλυστρήσει και να εξαφανιστεί, αποδεικνύοντας ότι καμία ταινία, κανένα σενάριο δε γράφτηκε τυχαία, εσείς θα ήσασταν ο Ντίνος Ηλιόπουλος να λέει “Εδώ σφυρί καλώ δρεπάνι” ως πράκτορας των Σοβιετικών.
Sportday, η αθλητική εφημερίδα που επιτρέπει τα καθιερωμένα… ΑΛΛΑ, εάν ο Γκόντζος ήταν η εργασιακή ειρήνη, εσείς θα ήσασταν το “Arbeit macht Frei”. Επιπροσθέτως, εάν ο Γκόντζος ήταν “οι Βαρβάτοι και οι 7, honey…”, εσείς θα ήσασταν ακόμα “η Χιονάτη και οι 7 νάνοι”. Τέλος, για να γίνω πιο σαφής, εάν ο Γκόντζος ήταν ο Γιάγια Τουρέ, εσείς θα ήσασταν σίγουρα ο αδερφός του ο Κόλο.
“Είσαστε όλες ίδια ράτσα, πώς να το κάνουμε, μα η καρδιά δεν είναι κάλτσα να την μαντάρουμε…”
ΑΛΛΑ…
Αν ο Sui Generis Κώστας Γκόντζος ήταν οι εμβληματικοί Αφοι Κατσιμίχα με τις “Τρύπιες Σημαίες”, τον τελευταίο κοινό τους δίσκο, μετά τον οποίο μας αποχαιρέτησαν ως δίδυμο για δέκα χρόνια και μέχρι τη φετινή τους επανασύνδεση…
…εσείς θα ήσασταν οι θρυλικοί, οι ανυπέρβλητοι, οι from here to eternity Αφοι Χαϊτίδη με την “Τρύπια Κάλτσα”, το διαχρονικό τους ultra/extra/super/big/mega hit, με το οποίο μας αποχαιρέτησαν έμπλεοι συγκίνησης από τη λατρεμένη συχνότητα του Καναλιού 67 (και με τον εκ δεξιών Αφό Χαϊτίδη να ερμηνεύει κλάιγοντας σπαρακτικά, βγάζοντας εκείνη την ώρα το παπούτσι του και επιδεικνύοντας την – τρύπια, εννοείται – κάλτσα του στην κάμερα)…
Μετά (δίδυμης) τιμής, Ανδρέας
The victory over Nigeria was a small step for man, one giant leap for Hellenism… ΑΛΛΑ, εάν ο Γκόντζος ήταν αυτός που σε μια πρωτοβουλία κάποιου, θα τον ενθάρρυνε λέγοντας του “προχώρα ρε! Μην κολώνεις πουθενά! Τα όρια είναι σαν το ήθος του Παναθηναϊκού, φτάνουν στο άπειρο!”, εσείς θα ήσασταν εκείνοι οι χαρακτηριστικοί που με ύφος βδελυγμίας θα έλεγαν “τι να σας πω, κάντε ότι νομίζετε”. Και θα τον αποτελειώνατε λέγοντας του και το αμίμητο: “εσείς ξέρετε…”.
Αν η μισή καρδιά βρίσκεται γιατρέ μου εδώ πέρα, η άλλη μισή στην Αυστρία βρίσκεται, ΑΛΛΑ… αν ο Γκόντζος ήταν το ρεπορτάζ της Γουάσιγκτον Ποστ που αποκάλυψε το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ και έριξε το Ρίτσαρντ Νίξον από το Λευκό Οίκο, εσείς θα είσασταν το ρεπορτάζ προετοιμασίας μιας οιασδήποτε ελληνικής αθλητικής εφημερίδας που μας μεταφέρει σκηνές από την προετοιμασία των ομάδων στα βουνά της Ευρώπης, όπου το κλίμα είναι “καλύτερο από ποτέ” και όλοι ξεσπούν κάθε τρεις και λίγο στα γέλια.
Αααααα θα ήθελα να δώσω τα χαιρετίσματα μου στους φίλους μου στην Ελαφόνησο στους οποίους απευθύνω μήνυμα ενότητας και αλληλεγγύης για τις δύσκολες στιγμές που πέρασαν στις άσχημες παραλίες του μικρού αυτού νησιού… ΑΛΛΑ, εάν ο Γκόντζος ήταν ο άνετος νέος που έχει την ικανότητα, τη διάθεση και τη χαρά να περνά τις διακοπές του έχοντας επαφή με τη φύση και αφήνοντας τις καθημερινές συνήθειες της πόλης, με αποτέλεσμα να ζει το ζητούμενο, δηλαδή κάτι το διαφορετικό που διακόπτει τη ρουτίνα, εσείς θα ήσασταν τρέντυ αθηνόπληκτοι σαγιοναράδες, που δε θα έκαναν ποτέ διακοπές χωρίς τα εξής: παραλία με μπαράκι και mainstream (φυσικά) μουσική, ξαπλώστρες με αναγκαστική χρέωση πέραν των 8 ευρώ “για να νιώθουμε ότι κάποιοι είμεθα τέλος πάντων”, “κλαμπάκια” για ποτό full μόστρα και λευκά συνολάκια εν είδει φορεσιάς παγωτατζή, καθώς και δωμάτιο με air condition, στο οποίο αν και δε θα καθόσασταν ποτέ, η έλλειψη του θα σήμαινε ποιοτική έκπτωση. Λες και το ογδοντατρίω σας χάλαγε ο ανεμιστήρας… Ουστ αξύριστοι ρεϋμπανάδες, μπερμπεριανοί σηκωμενογιακάδες…
Αν ο Γκοντζος ηταν η εισβολη των Σοβιετικων στο Βερολινο, εσεις θα ησασταν η εισβολη της γυναικας μου στην τουαλετα οταν την επιασε κοψιμο.
Αγαπητέ κύριε Τσαλίκη Γεώργιε. Με τα λίγα λόγια αυτά που σας αποθέτω, προβαίνω σε μία διαμαρτυρία αναφορικά με την κυκλοφορία του νέου σας δίσκου ο οποίος φέρει τον τίτλο “10 χρόνια επιτυχίες”. Δίσκο με μεγάλες επιτυχίες, οίτινα “Best of” ελληνισθί, βγάζει κάποιος καλλιτέχνης με την πάροδο τριάκοντα ετών και όχι μόνο δέκα. Μη ρίχνετε τον πήχυ χαμηλά και κυρίως μην τον οδηγείτε στο ύψος της καλλιτεχνικής σας αξίας διότι και ο χειρότερος άλτης θα υπερπηδά το ύψος αυτό και δε θα υπάρχει ενδιαφέρον. Κυκλοφορήστε ξανά τέτοιο δίσκο από το 2040 και έπειτα πλέον, όπου έχω τη βεβαιότητα πως θα μεσουρανείτε… ΑΛΛΑ, εάν ο Γκόντζος ήταν “για να θυμούνται οι παλιοί”, εσείς θα ήσασταν “και να μαθαίνουν οι καινούργιοι”. Νυν και αεί νεοσύλλεκτοι της Δημοσιογραφίας που τόσον καιρό βλέπετε τον Πατριάρχη και ακόμα να αποκομίσετε λίγη από τη σοφία του.
Αν ο Γκοντζος ηταν οι αερομαχιες μεταξυ RAF και LUFTWAFFE πανω απο την Αγγλια, εσεις θα ησασταν οι αερομαχιες περιστεριων πανω απο την ταρατσα μου.
Αι πολιτικαί συνθήκαι αποτελούν ένα όνειδος δια την ανάπτυξιν του Έθνους επί των βάσεων των ιδίων παραγωγικών δομών. Αι δυσμενείς και απρόοπτες εξελίξεις απαιτούν την επέμβασιν του Στρατού, ως μόνης δυνάμεως εγγυήσεως των κεκτημένων της Ελλάδος και του Αυτού Μεγαλειότητος Δικομματισμού… ΑΛΛΑ, εάν ο Γκόντζος ήταν η όρεξη του Χελάκη κατά την περιγραφή του τελικού του Euro 2004, εσείς θα ήσασταν η όρεξη του Βασίλη Σκουντή να πει τα ποδοσφαιρικά νέα.