Αν ο Γκοντζος ειναι οι Velvet Underground, εσεις θα ησασταν το τραγουδακι απο το «Ουρανιο τοξο» της ΕΤ1, του ενος και μοναδικου Χρήστου Δημοπουλου, ο οποίος ειρωνευεται τα παιδακια σε καθε ευκαιρια.
O Κλαρκ Κεντ είναι ο Σούπερμαν. Ο Μπρους Γουέιν είναι ο Μπάτμαν. Ο Νίκος Κατέλης είναι ο Κάτμαν. Και ο Έρβιν Τζόνσον είναι ο Μάτζικ, ΑΛΛΑ… Αν ο Γκόντζος ήταν η απουσία της παρουσίας του εννοιολογικού περιεχομένου της Αλήθειας, εσείς θα ήσασταν η παρουσία της απουσίας του νοήματος του παρόντος μηνύματος.
Αν ο Γκοντζος ητανε οι προφητειες του Νοστραδαμου, εσεις θα ησασταν οι προβλεψεις του Πητ Παπαδακου καθε χρονο στο ΦΩΣ.
Αν ο Κώστας Γκόντζος ήταν μετρ στην κομμωτική, μάλλον Γάλλος και λίγο κουνιστός (για όνομα του Γκόντζου!!), εσείς θα ήσασταν αυτός ο επικός κομμωτής που με κούρεψε χθες, ο οποίος ήταν κάποιας ηλικίας,μάλλον άντρας, τρελή ψωνάρα, έκανε μια ώρα να με κουρέψει γιατί ξεστόμιζε ό,τι του κατέβαινε, έλεγε συνέχεια για “τσουτσουνοπαίχτες” και με συμβούλευε (σημειώνω εδώ ότι ήταν μπροστά και ο πατέρας μου) “Άκου, αγόρι μου, κάνε ό,τι θες, γλέντα, πήδα γκόμενες, κάνε συναυλίες, μόνο μη γίνεις χαρτοπαίχτης, πρεζάκιας και αλκοολικός!!!” Τι άλλο θα άκουγα δηλαδή; Στο τέλος έφυγα με ωραίο μαλλί, 14 ευρω λιγότερα και πρησμένα τα…
Φιλάκια ρουφηχτά-Ρουφηχτά φιλάκια… ΑΛΛΑ, αν ο Γκόντζος ήταν τα φιλάκια της Πετρούλας στον Λιάτσο, εσείς θα είσασταν τα φιλάκια της Ρούλας Βροχοπούλου στον Κλεάνθη από το Τhe Wall!
Πφφφφ… Πολλή πίεση… Πολλοί φόροι… Πολλά έξοδα… Αβέβαιο το μέλλον… Δύσκολο το 2011… Περικοπές… Απολύσεις… Αυξήσεις… Αυξήσεις… Κάτσε να κάνω ασκήσεις ηρεμίας, που τις είχα ακούσει παλιά στο ράδιο από κάποιους σοφούς αθρώπους: Μμμμμμμ… Γαρμπή… Σχοινάς… Σκύλος… Άνθρωπος… Μμμμμμμμ… Εντάξει, ηρέμησα λιγάκι… ΑΛΛΑ αν ο Γκόντζος ήταν ο ποικιλίας μπαλαδόρος Ρομπίνιο, εσείς θα ήσασταν η ύπουλη κάμερα στο Ντουμπάι που του σακάτεψε το γόνατο.
Βερνικος: Εδω η Barcelona champions… campions στα καταλωνικα… campeones στα ισπανικα… ΑΛΛΑ, αν ο Γκοντζος ηταν ο πολυελαιος της Αγιας Σοφιας, εσεις θα ησασταν το κερι του διπλανου, απο το οποιο κλεβουμε φωτια για να αναψουμε το δικο μας τις μερες του Πασχα.
Κατά τη διάρκεια του δεύτερου προ Χριστού αιώνα αναπτύχθηκε μια φιλοσοφική διαμάχη μεταξύ των δογματιστών από τη μία πλευρά, που πίστευαν ότι ο άνθρωπος μπορεί να γνωρίσει την αλήθεια και ότι η αλήθεια των γνώσεων που κατέχουμε είναι αδιαμφισβήτητη και των σκεπτικιστών από την άλλη, που πίστευαν ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίσει τίποτα παρά μόνο να ατενίζει τα φαινόμενα, ΑΛΛΑ… αν ο Γκόντζος ήταν το ρεύμα της σχετικοκρατίας που έδωσε λύση στην παραπάνω διαμάχη εσείς θα είσαστε το ρεύμα του σχολαστικισμού κατά την αναγέννηση, που φυλάκισε την ανθρώπινη σκέψη και περιόρισε την φιλοσοφία στα στενά όρια της γνώσης του θεού.
Τα παιδια, τα παιδια, τα φιλαρακια τα καλα, τα σνομπαρεις και δε δινεις σημασια πια καμια… ΑΛΛΑ, αν ο Γκοντζος ητανε το τσαι που απολαμβανει καθε απογευμα η βασιλικη οικογενεια στα ανακτορα του Μπακιγχαμ, εσεις θα ησασταν το τσαι slim που διαφημιζε η Τζινα Βαρωνη τη δεκαετια του ’90.
Κάθε φορά που διακτινιζόμασταν σε ένα καινούριο πλανήτη με τον κάπταιν Κερκ, τον Σποκ και το Σκότι, έτρεμε το φυλλοκάρδι μας γιατί παρατηρήσαμε πως ενας στους δύο από το χαμηλόβαθμο προσωπικό του Έντερπραιζ δε γύριζε πίσω… ΑΛΛΑ, αν ο Γκόντζος ήταν η πρώτη επαφή που είχαν οι γήινοι με τους Βολκάνιους, εσείς θα ήσασταν η πρώτη επαφή που είχα στα 15 μου με τροφαντή -επι χρήμασι εκδιδομένη γυνή- κιλών 150. Και ξέρετε ποιο από τα τεράστια φουσκούνια της θα ήταν ο καθένας.