Winner winner chicken dinner αλλά… αν ο Γκόντζος ήταν black jack εσείς θα είσασταν παρτίδα τάβλι «διπλό δαγκωτό» που δεν την παίζουν ούτε οι ισοβίτες.
2 TΣIZMΠEPΓKEP, MIA ΠATATEΣ KAI 1 COCA-COLA ZERO ΠAPAKAΛΩ. AΛΛA… AN O ΓKOΝTZOΣ EINAI TA MYTEPA KAI ΦONIKA KEPATA TOY TAYPOY EΣEIΣ EIΣTE TA KEPATA ΠOY MOY ΦOPAΓE H ΠPΩHN MOY ΓIA KANA 3MHNO, ME TON ΓIO TOY XAΣAΠH THΣ ΓEITONIAΣ.
Έχω τις ίδιες πληροφορίες, Νίκου ΑΛΛΑ… Αν ο Γκόντζος ήταν ο λύνω και δένω Ελληνοαμερικανός, πολιτικός αναλυτής με φιλικές σχέσεις με τον Μακ Πάπας, Τζορτζ Στεφανόπουλος, εσείς θα ήσασταν ο Νίκος Τσιαμτσίκας!
OE OE OE, H PΩMH ΘA EINAI ΠPAΣINH ΠANAΘHNAIKE, AΛΛA… AN O ΓKOΝTZOΣ HTAN TO ΣYΛΛEKTIKO BIBΛIO ME THN IΣTOPIA 100 XPONΩN THΣ ΠANAΘAΣ EΣEIΣ ΘA HΣAΣTAN TA ΔIAΦHMIΣTIKA ΦYΛΛAΔIA KENTPΩN AΔYNATIΣMATOΣ ΠOY MOIPAZONTAI ΣTO METPO.
Αν ο Γκόντζος ήταν η φωτογράφιση του Μέγα Αλέφα στο SMS, εσείς θα ήσασταν η φωτογράφιση του θαλάσσιου ελέφα από τον Κουστώ.
Στο ασανσέρ που συναντιόμαστε δεν κρατιόμαστε, θα πατήσω το STOP ξαφνικά ΑΛΛΑ: Αν ο Γκόντζος ήταν το χλιδάτο, υπεραυτόματο ασανσέρ που χρησιμοποιεί η επιτομή του στυλ Σωτήρης Κωσταβάρας στην μεζονέτα του στο Άσπεν, εσείς θα ήσασταν το δίχτυ με το οποίο ανέβαιναν οι καλόγεροι στα Μετέωρα.
AN O ΓKONTZOΣ HTAN BAPYMAΓKAΣ MΠOYZOYKΤΣHΣ ΛAIKOY KENTPOY TAINIAΣ TOY ’60, EΣEIΣ ΘA HΣAΣTAN OI ΦΛΩPOI ΦIΛOI THΣ ΠΛOYΣIAΣ ΓKOMENAΣ TOY.
Στο πρώτο ημίχρονο, αυτό θέλω να μου απαντήσεις, ο Φεϊζάλ δεν ήταν άρχοντας στο κέντρο; Ναι. Στο δεύτερο; Στο δεύτερο ημίχρονο γιατί έπεσε ο Φεϊζάλ; Εσύ την ξέρεις την απάντηση; Ναι. Για πες την. Επειδή έβαλε τον Αλαφούζο μέσα. Α και δεν τα πάνε καλα ε; Δεν ξέρω, μήπως έχουν κόντρα; ΑΛΛΑ… εάν ο Γκόντζος ήταν ο άρχοντας του τριφυλλιού, ο γητευτής των ράλι, η θεραπεία της επάρατης νόσου, ο πάλαι ποτέ μεγαλομέτοχος που οι γαλαντόμοι έδιωξαν με δόλια μέσα, εσείς θα ήσασταν ο καναλάρχης ανοιχτοχέρης παράγοντας Χ, και ναι, έχουνε κόντρα διάολε.
“ΤΡΑΟΡΕ ΠΕΡΝΑΕΙ ΣΤΟΝ ΜΠΟΜΠΟ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΠΑΤΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΙΚΑΡΝΤΟ ΟΛΙΒΕΪΡΑ ΚΑΙ… ΓΚΟΟΟΛ!”. ΑΛΛΑ… αν ο Γκόντζος ήταν η αγωνία του πλήθους πριν από τις βολές σε νεκρό χρόνο με το σκορ ισόπαλο στον 7ο τελικό του ΝΒΑ, ο Βαϊμάκης θα ήταν η αγωνία των οπαδών του Παναθηναϊκού για το πότε θα φτάσει ο Βαβρζίνιακ στο Ελ.Βενιζέλος και εσύ μουχρίτσα Τσαούση θα ήσουν η αγωνία όλων μας για το πότε θα φτάσει η ώρα να προφέρει το όνομά του ο εθνικός μας σπορτκάστερ…
Πώς να βρούμε λύση στα προβλήματα που μας ταλανίζουν; Πώς να αποφύγουμε τις γενικεύσεις σε γενικευμένο πόλεμο, με τον εαυτό μας, τους γύρω μας, την Εργοδοσία, τη Δικαιοσύνη, ακόμα και της Δικαιοσύνης τον Ήλιο τον (α)νοητό; Πώς να πούμε το σκύλο, σκύλο και τη γάτα, γάτα, όπως ήλεγε ο Αναγνωστάκης;
Πραγματικά, σε έναν κυκεώνα αποκαλύψεων, παρεμβάσεων και ξεδιάντροπων επιβολών νέων νόμων, νέων πρακτικών και ήθους, είναι αδύνατο να θεραπεύσουμε τους εαυτούς μας και τις σχέσεις μας. Φκιάνουμε νέους μύθους. Ναι, το έργο του Παπακαλιάτη, του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, αυτό θέλει να πει. Υφαντής έτσι; Και ναι, διάολε, υπάρχει καλύτερη Ελλάδα και τη θέλουμε… ΑΛΛΑ, εάν ο Γκόντζος ήταν το σύνθημα «ΓΚΟΝΤΖΟΣ, ΓΚΟΝΤΖΟΣ» που αντηχεί στις καρδιές τόσων δισεκατομμυρίων παναθηναϊκών καρδιών ανά την Υφήλιο και ακόμα παραέξω, στα πέρατα του σύμπαντος, εσείς θα ήσασταν το σύνθημα «ΓΚΟΡΤΣΟΣ, ΓΚΟΡΤΣΟΣ» που, ναι, το πολύ πολύ να αντηχεί σ’εκείνο το καφενείο, σ’εκείνο το χωριό, με σήμα εκείνη τη μαγκούρα και όχι το τριφύλι, όχι.
