Δε θ’ανοίξω σε κανένα λαμόγιο να μου πει τα κάλαντα. Εκτός του ότι είναι παράφωνα, σκοπό έχουν μόνο το χρήμα. Έχω πει κάλαντα εγώ και ξέρω… ΑΛΛΑ, εάν ο Γκόντζος ήταν ο διευθυντής σύνταξης του Nova Sport Fm, ραδιόφωνο με στύυυυλ αθελητικό, εσείς θα ήσασταν οι διευθυντές σύνταξης του Εκκλησία Fm. Και όταν λέμε FM δεν εννούμε Football Manager. Ουστ που μου θέλετε και διευθυντιλίκια. Να πάτε εκεί στη Μονή Πετράκη με τους πνευματικούς σας να ψάλλετε τις Θρυλικές Ολονυκτίες. Ελεγείες των κεραιών, νεοκόροι της δημοσιογραφίας, επίτροποι της ενορίας της Πλατείας Δαβάκη.
Αποψε σημερα και χθες ολες οι πορτες ειν’ κλειστες, και γω ειμ’ απο ‘ξω… ΑΛΛΑ αν ο ΤΙΤΑΝΟΓΙΓΑΝΤΟΜΕΓΙΣΤΟΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΓΚΟΝΤΖΟΣ ειναι το τηλεοπτικο φαινομενο της χρονιας “ΤΟ ΝΗΣΙ” (που δεν εχω δει ποτε), ΕΣΕΙΣ ειστε η “PATTY” που βλεπει η μικρη μου αδερφη καθε απογευμα και το βαζει και στη διαπασων!
Είδα ένα βανάκι που πάνω είχε μια διαφημιστική επιγραφή επιχείρησης που έκανε “Κατασκευές βιομηχανικών δαπέδων και Ραμπών”. Ξαφνιάστηκα, άλλαξα δέκα χρώματα. Τολμώ να πω ότι εξεπλάγην διότι αυτό που ξέρω είναι ότι Ράμπο είναι μόνο ένας και δεν αναπαράγεται, ούτε κλωνοποιείται… ΑΛΛΑ, εάν ο Γκόντζος ήταν το Mercedes Vito, το βαν που τα έχει όλα, εφόσον είναι και μερσεντικό (για όσους θέλουν να φέρουν επί της χείρας μπρελόκ με φίρμα πάνω) και έχει και άπλετο χώρο για σύσφιξη των σχέσεων με νέτο, εσείς θα ήσασταν το ΒΑΝ. Ούτε καν το όχημα. Το μηχάνημα του Βαρώτσου. Το μαραφέτι που ούτε το σεισμό της Αϊτής δε θα κατέγραφε. Ούστ που θέλετε και πρόβλεψη σεισμού και νέτο σε ευρύχωρο αμάξι!
Στο φιλικο κατα της φτωχειας, ο Καρεμπε ηταν να μην ερθει; -ναι -τελικα γιατι ηρθε στο φιλικο ο Καρεμπε; -εσυ την ξερεις την απαντηση; -ναι -για πες… -Γιατι δεν ηρθε ο Τζοβανι -α και δεν τα πανε καλα ε; -ε ξερω γω; μηπως εχουν κοντρα; -ναι εχουν κοντρα -αντε γεια! ΑΛΛΑ… εαν ο Γκοντζος ηταν η κοντρα Τζοβανι με Καρεμπε, εσεις θα ησασταν η κοντρα Ντουβλη – Μαλιωτακης και ξερετε πολυ καλα ποιος θα ηταν ποια.
Είθε ο Κώστας Πρέκας, ο πρώτος διδάξας της ερωτικής τέχνης να με φωτίσει να ηρεμήσω… Να μου δείξει το δρόμο της επανάκτησης της ηρεμίας μας από τι γυναίκες που τόσο μας ταλανίζουν και τόσο εύκολα παίζουν μαζί μας. Έννοια σου, δε θα γυρίσεις να δεις πως είμαι μωρή; Να χαρείς βλέποντας με χάλια; Να με δεις στα πατώματα και να σε παρακαλάω να είμαστε μαζί; Θα με δεις με δέκα νέτα δίπλα μου. Τα μισά δικά μου και τα άλλα μισά παραγγελία για φραμπαλά. Αυτό θα κάνω μωρή. Δε θα πάρεις χαρά, κάτι άλλο θα πάρεις… ΑΛΛΑ, εάν ο Γκόντζος ήταν το μεγάλο άσμα “go fuck yourself παλιοπατσαβούρα, if you don’t want me, τα μπούτια σου κατούρα”, εσείς και η πρώην θα ήσασταν το ευνουχισμένο “Μη μ’αφήνεις, μη” του Γιάννη Πάριου, ναι, αυτού με τις λευκές πουκαμίσες.
AN O ΓKONTZOΣ HTAN TO ΠΛAΣE TOY MIPAΛAΣ ME TO ΣTPIΨIMO TOY ΠOΔIOY, EΣEIΣ ΘA HΣAΣTAN TO ΠENAΛTI TOY ΠANTOY ME TON ΛEBAΔEIAKO.
Η μέρα εκείνη δε θ’ αργήσει, κυνηγημένο μου mp3, σε πήρε κάποτε η Βίσση, σε ξαναπαίρνει η Βανδή… ΑΛΛΑ, εάν ο Γκόντζος ήταν ο σοβαρός, ακριβής και παρουσιαστής ειδήσεων της ΥΕΝΕΔ, αυτού του αξέχαστου και αγαπημένου μας καναλιού, που άφησε παρακαταθήκη τη θαυμάσια εκπομπή “Με αρετή και τόλμη”, εσείς θα ήσασταν καθημερινοί εκφωνητές ζωδίων, όπου θα τα λέγατε ανά τρία με παύση τραγουδιού και άλλου θέματος, για να κρατήσετε το ενδιαφέρον του κόσμου και την ακροαματικότητα. Κελέπηδες, καντηλανάφτες των ΜΜΕ. Απεσταλμένοι της εν Ελλάδι Κορεατικής Μαφίας, διαπλεκόμενοι της εγχώριας show biz, χαμογελάκηδες των κοσμικών πάρτυ.
Σώπασε λίγο, άξαφνα ξέσπασε: -Τότε τι ‘ναι αυτά τα παλιόχαρτα που διαβάζεις; Γιατί τα διαβάζεις; Άμα δεν λένε αυτό, τι λένε; -Λένε τη στενοχώρια του ανθρώπου που δεν μπορεί ν’ απαντήσει σε αυτά που ρωτάς, Ζορμπά, αποκρίθηκα. -Να τη βράσω τη στενοχώρια τους! έκαμε ο Ζορμπάς, χτυπώντας με αγανάκτηση το πόδι του στις πέτρες. Ο παπαγάλος στις ξαφνικές φωνές τινάχτηκε απάνω: -Καναβάρο! Καναβάρο! έσκουζε σα να ζητούσε βοήθεια. -Σκασμός και συ! έκαμε ο Ζορμπάς κι έδωκε μια γροθιά στο κλουβί… AΛΛΑ αν ο Γκόντζος ήταν ο ανυπέρβλητος Νίκος Καζαντζάκης, εσείς θα ήσασταν ο “capitano” Καναβάρο, ο οποίος αυτή τη στιγμή κάθεται στο βελούδινο καναπέ του με τα πετροδόλαρα μαζεμένα δίπλα του σε ματσάκια των εκατό, κοιτώντας το καθρέφτη του με σαρδόνιο χαμόγελο και μονολογώντας περήφανα “Che Canavaro, che capitano”…
Τελικά αχάριστε κόσμε θα χειροκροτάς ξανά τον Βαρδινογιάννη όταν θα μπαίνει στο γήπεδο, θα λες ρυθμικά “Τζίιιιγκερ, Τζίιιιιγκερ οεοεοε οεοεοε”. Γιατί τέτοιος είσαι, έτσι σε μάθανε να κάνεις κωλοτούμπες, έτσι σε μάθανε οι λαοπλάνοι να βγαίνεις στους δρόμους χωρίς να ξέρεις γιατί. Έτσι σε συνήθισε η νοοτροπία σου να αφορίζεις συλλήβδην κάποιους που δεν εκτιμάς τα εκατομμύρια που έβαλαν, όσα και να έχουν. Φταίω εγώ που ποτέ δεν κατηγόρησα το Βαρδινογιάννη; Η μήπως είμαι υπάλληλος του; Απλά, ο κόσμος δεν έχει υπομονή και ντροπή. Τώρα θα παρακαλάς να γυρίσει ο δήθεν καρκίνος… ΑΛΛΑ, εάν ο Γκόντζος ήταν ο ίδιος ο Αστραπόγιαννος, ο άνθρωπος που έδωσε τη ζωή του για κάποιες αξίες, εσείς θα ήσασταν ο Α-στραπόν-γιαννος, κρυφολουκρητίες των ερτζιανών, μασκότ του Baby O, φετιχιστές των δερμάτινων παντελονιών και γιλέκων, people behind the scenes του Ερωτοδικείου, σύμβουλοι του Σειρηνάκη, σεναριογράφοι του έργου της Τζούλιας, αποκλειστικοί ανταποκριτές του Athens Erotica.
Αν o Γκόντζος ήταν το απίστευτο θεάμα που αντίκρισα όταν συμφοιτήτρια ολλανδικό νέτο σηκώθηκε από τη θέση της και μου χάρισε (διάααολε) ΤΗΝ “ΑΛΗΘΕΙΑ”, έσεις θα ήσασταν οι παίκτες που βλέπω τα τελευταία χρόνια στην ΑΕΚΑΡΑ μου… (Μάλμπασα, Παουτάσο, Άρτσε κλπ ).
