Σήμερα έχω έξοδο, θα πάω να γλεντήσω, να θυμηθώ πως ήμουνα προτού να υπηρετήσω… Άλλα, αν ο Γκόντζος ήταν το τελευταίο best seller της Επταλογίας Harry Potter, εσείς το πολύ-πολύ θα ήσασταν το σκονισμένο από τη δεκαετία του ’40 βιβλίο του παππού μου με τίτλο «40+1 τρόποι να αποφύγετε τους Γερμανούς».
Παπακαλιάτη, τρελό αγόρι, και τη μα- και τη μάνα και την κόρη… ΑΛΛΑ, αν ο Γκόντζος ήταν πρωτοποριακό -αιμομικτικό κατά Φρόϊντ- και με στοιχεία σαδομαζό ερωτικό σύμπλεγμα πρωταγωνιστών παπακαλιατικού έπους, εσείς θα ήσασταν το σύμπλεγμα μπουλούκου που φωνάζει «μου ‘φάγαν το μπιφτέκι μου».
«Ζω ό,τι βιώνεις, τρέμω αν κρυώνεις, πόσο μου μοιάζεις, με συμπληρώνεις (βρε λες να είσαι ο Τζιτζιλώνης;)»… AΛΛΑ, αν ο εμβριθής ΚΑΙ εγκρατής ΚΑΙ προσηνής ΚΑΙ νουνεχής Κώστας Γκόντζος ήταν ο Διονύσιος Σολωμός με «Τον Ύμνο εις την Ελευθερία», εσείς θα ήσασταν ο Διονύσιος Σχοινάς-Γαρμπής με τα «Συγκοινωνούντα δοχεία»!
Αν ο Γκόντζος ήταν ο Μοχάμεντ Αλί, εσείς θα είσασταν αυτοί που έβγαζαν την προστατευτική του μασέλα για καθάρισμα ανάμεσα στους γύρους.
-«Μα γιατί, Πανοραμίξ; Mια γουλιά, έστω!» -«Όχι, Οβελίξ! Αφού είχες πέσει μέσα όταν ήσουνα μικρός!»… ΑΛΛΑ, αν Ο Κώστας Γκόντζος ήταν οι χιλιοτραγουδισμένες και κοσμαγάπητες περιπέτειες του Αστερίξ του Γαλάτη, εσείς θα ήσασταν η χιλιοτραγουδισμένη και κοσμαγάπητη καριέρα του Αστέριου του Γιώτσα…
Αλλάξανε τα πλάνα μου, κοιμήθηκα στη μάνα μου…ΑΛΛΑ, αν ο Γκόντζος ήταν το βραβείο AVN για τον καλύτερο ηθοποιό σε ταινία πορνό, που παρέλαβε για μια ακόμη χρονιά ο γεμάτος περηφάνεια Evan Stone, εσείς θα ήσασταν τα Χρυσά Βατόμουρα που κέρδισαν με το σπαθί τους οι Lindsay Lohan και Paris Hilton ως οι χειρότερες ηθοποιοί για το 2007 και 2008 αντίστοιχα.
Χωρίς περιστροφές, νέτα σκέτα, ντόμπρα και σταράτα, καθαρά και ξάστερα, δίχως ανούσιους προλόγους και εισαγωγές που βρίθουν εξυπνακισμών, ανοήτων λογοπαιγνίων, χαζοχαρούμενων αστεϊσμών βρεφονηπιακού επιπέδου και λοιπών ανεπιτυχών προσπαθειών μείωσης του κύρους, της υποστάσεως, της προσωπικότητος, της επιφάνειας, του εκτοπίσματος, του εύρους και του μεγαλείου του Ανδρός… (ανάσα) Αν ο Γκόντζος ήταν ο Τζίμης -respect- Πανούσης, εσείς θα ήσασταν ο Τζίμης ο Τίγρης και ο Τζίμης Μακούλης.
Αν ο Γκόντζος είναι η μετά θάνατον ζωή εσείς είστε η Ζωή Φυτούση.
Αν ο Γκοντζος ήταν ενα εκατομμύριο ευρώ εσείς θα ήσασταν τα κέρματα των 10 δραχμών του 1977 που έδωσα σε παιδάκια που μου είπαν τα κάλαντα -λέγοντάς τους πως είναι νομίσματα Βελγίου
Έτσ΄, Έτσ΄, Έτσ΄ ΑΛΛΑ: Αν ο Γκόντζος ήταν το ανάλαφρο και αραχνούφαντο καρώ κασκόλ το οποίο φορούσε ο επόμενος (μετά τον τωρινό οικοδόμο ) James Bond Σωτήρης Κωσταβάρας την ώρα που βομβάρδιζε τα αντίπαλα καλάθια στο Πρωτάθλημα Τύπου, εσείς θα ήσασταν το απολύτως κατσαπλιάδικο -κάτι σαν κασκόλ-κάτι σαν ζιβάγκο που φορούσε ο Γκάμπριελ (και δυστυχώς έτσι χαράχθηκε στις μνήμες μας) στο έπος του Μιλάνου.
