Η «περιφέρεια» του Τσάκα είναι τόσο μεγάλη, που δημιουργεί γύρω του βαρυτικό πεδίο. Το αυτό ΔΕΝ ισχύει για το μπουρί του Βαϊμάκη. Αυτό βρίσκεται στο κέντρο μαύρης τρύπας. Ναι ρε Σατράπη, μπουκώνουν κι οι μαύρες τρύπες. Λευτεριά στον Χώκινγκ, ΑΛΛΑ… Αν ο Γκόντζος ήταν… μισό λεπτό… Ο ποιός; Πάμε πάλι. ΑΛΛΑ… Αν ο Σουλτάν ήταν σωστός επιχειρηματίας, ο Τσάκας θα ήταν άνεργος, κι ο Σικαμπάλα φτωχός.
ΑΝ Ο ΓΚΟΝΤΖΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΓΚΟΡΝΤΟΝ ΓΚΕΚΟ, ΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ ΚΑΙ ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΗ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ WALL STREET, ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΗΣΑΣΤΑΝ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΜΗΝΑΣ ΓΚΕΚΟΣ, ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΧΩΝΕΨΕΙ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ “ΓΚΕΚΟ ΚΟΙΜΗΣΟΥ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ / ΚΙ ΑΠΟΨΕ ΟΝΕΙΡΕΨΟΥ ΠΩΣ ΕΒΓΑΛΕΣ ΜΑΛΛΙΑ”.
Τα ειχα ολα με Αβρααμ μα ηθελα παραπανω, τι να τα κανω τωρα πια αποψε με Μαρκανο; ΑΛΛΑ… Αν ο Γκοντζος ειναι τα νετα που πλενουν τα αμαξια με μαγιο, εσεις ειστε ο Μανωλας που γυαλιζει τα παπουτσια του Δελλα… και ολοι ξερουμε ποιος ειναι ποιος.
MIPAΛAΣ MH ΓEΛAΣ, KINΔYNEYEI H EΛΛAΣ… AΛΛA AN O ΓKONTZOΣ HTAN TO ΠOΔI THΣ ANTPIANA ΣKΛENAΡIKOBA, EΣEIΣ ΘA HΣAΣTAN TO “ΠOΔI” ΠOY ΘA ΦAEI O NIKOΛAKHΣ ΣE ENΔEXOMENH EΠOMENH ΓKEΛA.
Απογοήτευση. Απλά, λιτά κι απέριττα. Μόνο αυτό νιώθεις με το καινούριο Pro. Ένα Pro που ο Μέσι δε σταματάει ούτε με μπλόκα αγροτών, που ο Κριστιάνο φιγουράρει σε κάθε loading screen. Σε αυτό το Pro, το ποδόσφαιρο πήγε περίπατο. Χάνεις στο δύσκολο επίπεδο (αυτό με τα πάρα πολλά αστεράκια, ένα επίπεδο πιο πάνω από το κανονικό δύσκολο με τα πολλά αστεράκια) με 7-8 γκολ, πράγμα που κανείς ποδοσφαιράνθρωπος του Pro δεν το έχει πάθει ποτέ. Πατάς το Δ (w για μας τα παιδιά του πληκτρολογίου) και βλέπεις τη μπάλα να πηγαίνει προς τα πίσω. ΠΙΣΩ! ΣΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΜΕΝΗ ΜΠΑΛΙΑ! Αναπολείς τις μέρες που έπαιζες το καλό το Pro (το 07 ή 08) που έπαιζες μπαλάρα, έβαζες γκολ και δάκρυζες από συγκίνηση… Αναπολείς το I-get-no-doubt-Fifa World Cup 98 ή ακόμα πιο πίσω, το Sensible Soccer (το παλιό, όχι τη 3-D μπούρδα) που σπαταλούσες με το κιλό τα πενηντάρικα στο καράβι για να παίξεις (ορθή γωνία το σώμα). Ακόμα πιο παλιά το Kick Off, που είχες απόλυτο έλεγχο του παίκτη, τον χειριζόσουν ακόμα και στον πανηγυρισμό. Κάτι τέτοια παιχνίδια σε κάνουν να αυτομολείς ξανά στο Manager, χάνοντας κάθε ελπίδα για επαφή με τον έξω κόσμο.
ΑΛΛΑ
αν ο Γκόντζος ήταν το ιστορικό Fifa 99, το απόλυτο ποδοσφαιράκι που σφράγισε τη δεκαετία του 90, εσείς θα ήσασταν το Michael Owen’s World League Soccer ’99 ή το Actua Soccer 3 ft Alan Shearer (και ξέρετε ποιος είναι ποιος).
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΜΙΑΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ. ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ, Η ΕΡΩΤΗΣΗ “ΓΑΜΑΣ;”, ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΦΙΛΩΝ ΣΕ ΕΝΑ ΜΠΑΡ ΣΗΜΑΙΝΕΙ “ΣΥΝΟΥΣΙΑΖΕΣΑΙ ΕΧΟΝΤΑΣ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟ ΡΟΛΟ;”, ΕΝΩ ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΤΡΑΤΟΛΟΓΙΑΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ “ΕΙΣΑΙ ΝΕΟΣΥΛΛΕΚΤΟΣ ΤΗΣ Γ’ ΕΣΣΟ;”, ΑΛΛΑ… ΑΝ Ο ΓΚΟΝΤΖΟΣ ΗΤΑΝ Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΗΡΑ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗΣ, ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΗΣΑΣΤΑΝ Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΕΔΕΙΞΑ ΤΑ ΚΑΜΠΑΝΕΛΙΑ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΑΤΑΤΑΞΗΣ, ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ 10 ΒΡΩΜΥΛΟΥΣ. ΚΑΙ ΞΕΡΕΤΕ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΔΕΞΙ.
ΒΛΑΣΗΔΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ, ΤΣΑΚΑΣ ΟΜΩΣ ΕΝΑΣ… ΑΛΛΑ ΑΝ Ο ΓΚΟNΤΖΟΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΕΠΙΚΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΩΝ ΓΑΒΡΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΖΟΡΤΖΕΒΙΤΣ “ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΟΣ Ο ΚΑΡΑΦΛΟΣ”, ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΗΣΑΣΤΑΝ ΤΟ ΑΚΡΩΣ ΑΔΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΓΑΝΤΑ ΤΩΝ ΠΑΡΚΕ ΣΥΝΘΗΜΑ “ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΘΕΝΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΑΔΗ Η ΧΤΕΝΑ” ΚΑΙ ΜΗ ΜΕ ΑΝΑΓΚΑΣΕΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΚΑΡΑΦΛΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΑΔΗ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ Η ΧΤΕΝΑ ΤΟΥ…
Yπάρχουν 2 ειδών άνθρωποι, αυτοί που λένε “κίτρινο” και αυτοί που λένε “κιτερνο”… ΑΛΛΑ αν ο Γκόντζος ήταν η Τζούλια Μπάρκα που άφησε εποχή στις βιντεοταινίες των 80s, εσείς θα ήσασταν η Τζούλια Αλεξανδράτου, που σε έξοδο σε club του Κορυδαλλού της επιτέθηκαν με αυγά.
Αααααα καλησπέρα Ηλία, τι κάνεις; Ηλία μ’ακούς; Ένα δύο ένα δύο, Ηλία είσαι εκεί; Κανόνισε να πιούμε καφέ καμιά μέρα, εντάξει; ΑΛΛΑ… εάν ο Γκόντζος ήταν το πρότυπο αθλητή, όπου εκπλήσσει με τις επιδόσεις του, αποτελώντας ένα Δωρικό πρότυπο ισορροπίας μεταξύ Σώματος και Πνεύματος (για το οποίο κανείς δεν αμφιβάλλει εξάλλου), εσείς θα συλλαμβανόσασταν για ντόπινγκ στο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου Δημοτικών Σχολείων Αθηνών – Πειραιώς.
Κάλιο Drenthe και John Terry, παρά Deco και Ranieri, ΑΛΛΑ… Αν ο Γκόντζος ήταν η φράση «Ο θεός δεν παίζει ζάρια με το σύμπαν» του διάσημου Φυσικού Albert Einstein, με την οποία εξέφρασε γλαφυρά την αντίθεσή του στην πιθανοκρατική ερμηνεία του Σύμπαντος, την οποία εισήγαγε η Κβαντική Φυσική στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα δίνοντας το τελειωτικό χτύπημα στο οικοδόμημα της Αιτιότητας και στο όραμα του Einstein για μία αιτιοκρατούμενη και πλήρως περιγραφόμενη Πραγματικότητα, εσείς θα ήσασταν ο στίχος «πάλι ντόρτια ήφερα» του παλιού λαϊκού άσματος…