You know nuns, once you get the idea out of ’em, they bounce right back… ΑΛΛΑ, αν ο Γκόντζος ήταν η δυσκολότερη ασθένεια που θεράπευσε ποτέ ο μέγιστος Dr. House, εσείς θα ήσασταν ο τίμιος Dr. Fikioris κι η πρωινή του στύση που δεν ξέρει τι να την κάνει.
Πάντα ήθελα να γνωρίσω τη Βίκυ Καγιά, ΑΛΛΑ… αν ο Γκόντζος ήταν ατάκα σε σκίτσο του Αρκά εσείς θα ήσασταν το «καλό, ε;» και το «θα μιλήσεις σκουλήκι;» από θεατρική παράσταση του Σεφερλή και ξέρετε ποιος είναι τι!
Είμαι ο Γιώργος Σαμαράς και για το λούσιμο των μαλλιών μου εμπιστεύομαι το Herbal Essences, ΑΛΛΑ… αν ο Γκόντζος ήταν η πλούσια ξανθιά κόμη του στιλοβάτη τη της πορτογαλικής άμυνας Άμπελ Ξαβιέ, εσείς θα ήσασταν τα 2 υπετροφικά κοτσιδάκια του Νιγηριανού νάνου Ταρίμπο Ουέστ… και ξέρετε ποιος θα ήταν ποιο…
Ποιός είσαι εσύ που ‘ρθες εδώ με μας να σπάσεις πλάκα, άντε σπάσε ρε μαλάκα, αντε σπάσε ρε μαλάκα, ΑΛΛΑ… αν ο Γκότζος ήταν η μηχανή του χρόνου, εσείς θα ήσασταν η μηχανή του Τσάκωνα με το κάνιστρο στοπλάι -για να βάζει την χοντρή γυναίκα του.
Πάντα ήθελα να μάθω το κινητό της Βίκυ Καγιά. Τελικά μετά από χιλιάδες τηλέφωνα το βγήκα, αλλά όταν πήρα τον αριθμό ακούστηκε μια ανδρική φωνή. «Μα ποιος είσαι;» τον ρώτησα. «ΕΙΜΑΙ Ο ΓΙΑΤΣΕΧ ΓΚΜΟΧ» μου απάντησε… ΑΛΛΑ, αν ο Γκόντζος είναι roundhouse kick του πανμέγιστου Τσακ, εσείς είστε το σεμνό και ταπεινό «τσαφ» που είχε κάποτε κάνει ο Κωστάκης ο Καραμανλής στο 5χ5 και έπαθε ρήξη χιαστών και προσαγωγούς, μαζί…
Αν ο Γκοντζος ητανε ο Ζωρζ Πιλαλι, ο «θανατος της Αμερικης», ο «κροταλιας της ασφαλτου», εσεις το πολυ να εισασταν ο «θανατος του εμπορακου»… και ξερετε καλα ποιος ειναι ο θανατος και ποιος ο εμπορακος.
Ένα τσίλι και ένα μίδι κάνουνε τον Τσιλιμίδη, ΑΛΛΑ… αν ο Γκόντζος ήταν η ταινία «2012», εσείς θα ήασταν το καλοριφέρ στο οποίο ο Γκουσγκούνης σε ταινία του αράζει την κουκούνα του και λέει στην γκόμενα «ζεσταίνω το πρωινό σου».
Αν ο Γκόντζος ήταν η a la Αρσάβιν κίνηση του Χενκ στη Λιβαδειά, εσείς θα ήσασταν ο γελοίος πανηγυρισμός όπου ένας γραφικός τσουρουκάς γυαλίζει το παπούτσι ενός άλλου τσουρουκά που κατά τύχη έβαλε γκολ. Και ξέρετε πολύ καλά ποιός θα ήταν ποιός…
Μόλις άκουσα τον Σαμαρά να καλεί τον κόσμο στο γήπεδο για τα μπαράζ, ακουγόταν λες και ήταν playback από εκπομπή του Στέφανου Χάρη, ΑΛΛΑ… αν ο Γκόντζος ήταν η θεώρηση της Γης από τα μάτια ενός αστροναύτη στο διάστημα, εσείς θα ήσασταν η θεώρηση -μέσα από τα τσιμπλιασμένα μάτια μου- του τι άφησα στη τουαλέτα μου σήμερα το πρωί, που με ανάγκασε να φωνάξω «Σήμερα πήρα τ’ άρματα και πήρα τα βουνά».
Αν ο Γκόντζος ήταν η χιλιοτραγουδισμένη με γεύση δυόσμο και κανέλα τσίχλα του Άλεξ Φέργκιουσον, εσείς θα είστε αυτό το μαύρο πράγμα που μασάει ο Λι Βαν Κλιφ στα σπαγγέτι της δεκαετίας του 70 -και που όταν αποφασίζει να το φτύσει μετά από πολλές μέρες στην παραδίπλα λίμνη μαζεύονται τα τζιμάνια της Γκριν Πις να διαμαρτυρηθούν για περιβαλλοντική καταστροφή.