Ψηλός και λυγερόκορμος της μπάλας μέγας μύστης, στης Εσπανιόλ τ’ανάκτορο ήσουν εσύ ο χτίστης. Ήσουνα εσύ ο αρχηγός, την πήρες απ’το χέρι & στο ΟΥΕΦΑ έλαμψε το μέγα σου αστέρι.
Στον τελικό την έφτασες και εκεί στο παρα πέντε, την κούπα δεν την σήκωσες, ας όψεται ο Βαλβέρδε. Μεγάλη η απογοήτευση, δεν σήκωνες το κλίμα κι αμέσως ετοιμάστηκες για το μεγάλο βήμα.
Βαλίτσες πακετάρισες και μπήκες στ’ αεροπλάνο στο Μερσεισάιντ για να βρεις συμπαίκτη Μασκεράνο. Ο κάπελας σε έκανε αμέσως βασικούρα μα στις κερκίδες άρχισαν τ’αγγλάκια την μουρμούρα.
Ήσουν νωθρός και ράθυμος, σου το καταλογίζαν κι εσένα απ΄την συγκίνηση τα μάτια σου δακρύζαν. Μπαϊλντισες, σιχάθηκες με την αμπαλοσύνη του κάθε κατσαπλέουρα που ήθελε να κρίνει.
Πήρες το καπελάκι σου, τα φάλτσα τα καλά σου κι ήρθες εδώ στον Πείραια να κάνεις τα δικά σου. Δήλωσες θρύλου οπαδός και γαύρος από κούνια μα πες αλήθεια σ’έψησαν της Σάσας τα φουσκούνια.
Δεν ξέρω για το γήπεδο και την στατιστική μα πρώτη μούρη ήσουνα στην παραλιακή. Πρώτη χρονιά τελείωσε, πρωτάθλημα κι αν πήρες, αμφισβητήσεις άρχησαν και πλάκωσες τις μπύρες.
Και γω το ίδιο θα’κανα, δεν την βαστώ την γκρίνια, να θέλουν για την θέση σου να πάρουν Βιεϊρίνια; Έχει αυτός βιογραφικό, με τι τελικό Ουεφα; Αντε και στην καλύτερη συστατική από Βέφα.
Κόψε Βαγγέλη τα τρελα κι έλα στα συγκαλά σου, σκέψου επιτέλους λογικά για θα μας βρεις μπροστά σου. Θα κάνουμε επανάσταση, θα υψώσουμε παντιέρα στον θρύλο να κρατήσουμε τον Αλμπερτ τον Ριερα.
Ηταν μια μέρα θλιβερή, μια μέρα αποφράδα που οι άμπαλοι σε ρίξανε στου Euro τον καιάδα. Είχες γλυμένο το μαλλί, στ’αυτάκι σκουλαρίκι να δείξεις ήθελες πως πια δεν ήσουν πιτσιρίκι.
Να σβήσεις ήθελες ντροπή που πήρες στην πρεμιέρα να τιμωρήσεις Έλληνες που σήκωσαν παντιέρα. Η γκρίνια κι η αμφισβήτηση σε βάλανε στην πρίζα αλλά δεν υπολόγισες καλά τον Ζήση Βρύζα.
Οι Άγγελοι σε κέρασαν του Euro το φαρμάκι στο ράδιο ακούγαμε τον Γιώργο τον Χελάκη να λέει να ωρύεται πως ρόμπα σ’έχουν κάνει ο Τραϊανός και ο Καψής μαζί με Κατσουράνη.
Φύσσας και Γιούρκας κέρβεροι, τα άκρα ήταν φραγμένα στις γιόμες καταφύγατε σχεδόν απελπισμένα Μα στον αέρα είχαμε υπεροχή μεγάλη και Μπασινά απ’τα καρέ την μπάλα για να βγάλει.
Οι αδιάκοπες και απότομες του Κάρα διεισδύσεις χωρίς να θέλεις σ’έκαναν στα ξαφνικά να χύσεις τόνους και τόνους δάκρυα σαν να ‘σουνα παιδάκι την κούπα σαν σηκώσαμε με κάπτεν Ζαγοράκη.
Κι αν τώρα πια μεγάλωσες και φίρμα είσαι μοιραία πάντα θα κλαίς στο άκουσμα του Μέγα Χαριστέα Κι αν πάνω στο καλάμι σου το παίζεις υπεράνω ξέρω κι εγώ, ξέρεις κι εσύ… σε γλέντησα Κριστιάνο.
Χτεσινοβραδινό σουρεάλ σκηνικό: ‘Εχουμε βγει 3 φίλοι για φαγητό. Σε διπλανό τραπέζι μια μεγάλη συντροφιά 8-10 ατόμων (πιτσιρικάδων) γιορτάζει τα γενέθλια κάποιου από την παρέα. Ο εορτάζων κάθεται στο μέσο του τραπεζιού και το κορίτσι του κάθεται ακριβώς απέναντί του -στο άλλο μέσο- με τη φωτογραφική μηχανή “οπλισμένη” για να απαθανατίσει στιγμές από την όμορφη βραδιά…
Και έρχεται η ώρα να σβήσει ο εορτάζων τα κεράκια. Και εμφανίζονται 2 τούρτες, η μία με κεράσια από πάνω και άλλη με τρίμματα σοκολάτας και τρούφας. Και πιάνει ο Δημήτρης (έτσι τον λέγανε τον εορτάζοντα) ένα κερασάκι και το πετάει όλο χαρά στην κοπέλα του, φωνάζοντας “Άρπαξέ το στον αέρα, Θάλεια”. Έλα όμως που η Θάλεια δεν προσέχει, δεν αντιδρά εγκαίρως και σκάει το σιροπιαστό κερασάκι πάνω στο λευκό φόρεμά της, δημιουργώντας μια μπορδοροδοκόκκινη στάμπα στο σημείο του στήθους, η οποία “απλώνει” όσο της ρίχνει νερό και την κάνει… τρισχειρότερη, με αποτέλεσμα η Θάλεια να φλερτάρει με ένα ελαφρύ (ή λιγότερο ελαφρύ) εγκεφαλικό…
Anyway, η Θάλεια κρατάει χαρακτήρα… -“Εντάξει, αλλά πρόσεχε κι εσύ βρε μωρό, χάλια με έκανες”… -“Σόρι, αγαπούλα μου, νόμιζα ότι θα το πιανες το κερασάκι στον αέρα” απαντάει ο άλλος και τα πράγματα βαίνουν προς εκτόνωση. Μέχρι που φέρνουν μπροστά στο Δημήτρη την άλλη τούρτα με τα τρίμματα σοκολάτας και αρχίζουν να του λένε το τραγουδάκι. Με το που λένε το “και όλοι να λένε να ένας σοφός”, ο Δημήτρης -όντας αποφασισμένος να σβήσει όόόλα τα κεράκια με την πρώτη- ρίχνει το δυνατότερο φύσημα της ζωής του. Και πράγματι, όλα τα κεράκια σβήνουν. Και όόόόλο το πάνω μέρος της τούρτας, όλα τα τρίμματα, όλη η ψιλή τρούφα, όλα τα κομματάκια σοκολάτας, εκσφενδονίζονται ΚΑΙ ΑΥΤΑ πάνω στην ταλαίπωρη Θάλεια και το φόρεμά της γίνεται ΚΑΙ άσπρο ΚΑΙ ρόζ ΚΑΙ καφέ ΚΑΙ μαύρο, με μικρά στιγματάκια λιωμένης σοκολάτας απλωμένα πάνω του σε χίλια δυο σημεία…
Η Θάλεια ΔΕΝ αντέχει άλλο: Βάζει τα κλάματα, ρίχνει το πιο δυνατό ουρλιαχτό που έχω ακούσει ποτέ μου και ρίχνει το ποτήρι με το κρασί προς τον Δημήτρη βρίζοντας. Πάνω στην ταραχή της, δεν σημαδεύει καλά και το κρασί πέφτει όλο πάνω στον διπλανό του Δημήτρη. Αυτός τα παίρνει στο κρανίο και τη βρίζει. Τ’ ακούει ο αδερφός της Θάλειας, τον βρίζει κι αυτός και αρχίζουν να πλακώνονται. Ξύλο αυτοί, κλάμματα η Θάλεια, αμήχανος ο Δημήτρης δεν ξέρει πού να πρωτοπάει και με ποιον να πρωτοασχοληθεί…
Δεν τιμά απίστευτα τον κολλητό μου που – χωρίς να σηκώσει ούτε στιγμή το βλέμμα του απ’ το πιάτο του – γυρνάει και λέει: “Καλά, δεν έχω φάει καλύτερη καρμπονάρα στη ζωή μου. Ρε μ…κες, εδώ να ερχόμαστε που είναι και ήσυχα”…;
Μετά (γενεθλιακής) τιμής, Ανδρέας
Υπάρχει μια ειδική θέση στην κόλαση για όλους όσους γράφουν κάτι στο Facebook και πατάνε λάικ σε αυτό που μόλις έγραψαν! Δίπλα ακριβώς σε όσους αποκαλούν τους αγαπημένους τους τραγουδιστές με το μικρό τους όνομα. Ο Βασίλης, ο Αλκίνοος και ο Μιχάλης (θου κύριε) έχουν και επωνύματα! Χρησιμοποιείστε τα! Και όπως είπε και μια κοπελιά στο Τουίτερ, «Στα φέισμπουκ ποστάρουν Λοΐζο, και τονε λένε Μάνο. Λες και ξεβοτανίζανε μαζί στα Φαρμβίλ…».
ΦΩΝΗ 0: Αν και βλέπω ότι προσπαθείτε να φιμώσετε τον αγώνα μας, θα συνεχίσω να στέλνω τις πορνκυρήξεις μας. Η προσευχή μας στον Jedai της Πράσινης Διαγαλαξιακής Φυλής εισακούστηκαν και ο αρχιερέας Β Josu Sarriegi απέδειξε για μια ακόμη φορά την πρωτοκαθεδρία του Παντοκράτορα Κ. Γκόντζου. Εν μέσω αλλαλαγμών και Γκοτζαλληλούια, ο πράσινος πολιορκητικός κριός ξεκλείδωσε με μαεστρία την κερκόπορτα των Μιλανέζων αντιπάλων της προσφιλούς σε μας κορεάτικης μαφίας. Εσείς, άξεστοι και άπιστοι δημοσιογραφικοί, (μη μιλάς τρομπόνι, και εσύ μέσα) δεν πιστέψατε στην δύναμη των προεόρτιων τελετών πράσινης μαγείας. Ακου εκεί, 3-1 και ο ψηλός να συμφωνεί. Τι έχετε να απαντήσετε τώρα στον λαό που σας ακούει; Ντροπή σας! Ο μεγαλόπνοος ηγέτης μας όμως θα βρει τη δύναμη να σας συγχωρέσει, αν και το μόνο που θα σας άξιζε θα ήταν να σας αλείψουμε με πίσσα και πούπουλα και να σας πετάξουμε δίχως βαρέλι στο κέντρο της πρωτεύουσας των νήσων Pitcairn, Adamstown. Φτάνει πια, μετανοείτε πριν έρθει η ώρα της μεγάλης κρίσης. Κάτω τα χέρια από τον Γκόντζο! Κάτω τα χέρια και από το Ρομπέρτας Γιαβτόκας! Ουστ! CU φθηνή…αλλά αν ο Γκότζος ήταν Ράκαλ, εσείς θα ήσασταν τα 2 πλαστικα ποτηράκια που ενώναμε με σπάγγο στο νηπιαγωγείο. Ο Δικός σας τρομοκράχτης απο νήσους Pitciarn
ΚΑΤΕΒAIΝΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ. ΣΤΑ ΠΛΑΓΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟΥ Ο ΠΑΠΑΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ -ΚΑΙ ΓΝΩΣΤΟΣ ΜΠΗΧΤΗΣ- ΞΕΦΥΛΙΖΕΙ ΤΣΟΝΤΟΠΕΡΙΟΔΙΚΑ. ΤΟΝ ΠAIΡΝΩ ΜΑΤΙ ΚΑΙ ΜΕ ΚΙΝΗΣΗ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟΥ ΠΕΤΑΓΟΜΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ. «ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΠΑΤΕΡ» ΤΟΥ ΛΕΩ. ΑΥΤΟΣ ΤΑ ΧΑΝΕΙ, ΠΕΤΑΕΙ ΤΑ ΤΣΟΝΤΟΦΥΛΛΑ ΑΡΟΝ ΑΡΟΝ ΣΤΟ ΡΑΦΙ ΚΑΙ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΑΕΙ Ο ΘΕΟΥΛΗΣ ΜΕ ΦΩΝΗ 4 «ΚΑΛΑ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, ΚΑΛΑ. ΕΔΩ, ΨΑΧΝΩ ΤΟ TV ΖΑΠΙΝΓΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΠΑΔΙΑ…».
Καλα αυτη δεν ειναι εκπομπη, ειναι Mυσταγωγια! Τον ακουσατε χθες; Με το που σκαει το Animals μπαινει αγερωχος σαν τον Ορφεα με τη λυρα του στο κλουβι με τα θηρια ετοιμα να Tον κατασπαραξουν και βγαινει παντα θριαμβευτης με τα λιονταρακια αγκαλια να Tου γλυφουνε το χερι ως νεος βασιλιας Δαυιδ. Μα τι συζηταμε τωρα, δεν υπαρχει πουθενα αυτο: η εξημερωση των ηθων στα Σοδομα και Γομορα, η παταξη Γραμματεων και Φαρισαιων απο το ναο του Σολομωντα, το γαληνεμα της φουρτουνιασμενης θαλασσας του Οδυσσεα, η θανατωση της Λερναιας υδρας, η καθαρση του κοπρου του Αυγεια.. Ολους τους αθλους σε δυο ωριτσες εκανε ο Mεγαλοδυναμος και λιγα λεω.
Δεν είναι μια, δεν είναι δυο, δεν είναι τρεις και πέντε, οι εποχές που χάλασε το deal στο παραπέντε / Περίπτερα σε κρέμαγαν έξω με μανταλάκια, να σε θωρήσουν πρόσμεναν τα δυο μας τα ματάκια / Μα εσυ τα πόδια στήλωνες, δεν έκανες πια πίσω, Θα πάω στην Μπάρτσα έλεγες, χασέδες για να σκίσω / Μα φέτος ήρθε η στιγμή, αναβολή δεν παίρνει, καράβι η καριέρα σου που άρχισε να γέρνει / Δεν έχεις άλλη επιλογή κι αυτό καταλαβέ το, σιγά μην πας και στην Ρεάλ, ποιός είσαι ρε ο Λέτο; / Πάει ο καιρός που πέρναγε κι εσένα η μπογιά σου, με Αλέν Μπουμσόνγκ σε μαν του μαν θα βρείς τον μάστορα σου / Θα κάνεις πίσω, θα ψηθείς και θα’ρθεις επιτέλους, σε όλο αυτό το σίριαλ θα μπούνε τίτλοι τέλους / Κανε Βαγγέλη την ρελάνς και δώστα τώρα όλα, στον Πειραιά να φέρουμε τον κούνελο Σαβιόλα!
Καταστατικό Τρομοκραχτικής Οργάνωσης Godzela
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ: ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ Άρθρο 1ο: 1. H Τρομοκραχτική οργάνωση που ιδρύθηκε χωρίς καμμία Διακύρηξη, εκ του μηδενός και χωρίς κανένα λόγο κάπου στην Σκανδιναβία ονομάζεται Godzela και σε συντομογραφία Ζ.Τ.Τ.Υ (Ζήτω το τυρί Υπηρεσίας). 2. Έμβλημα του Godzela είναι ο Jedai της Παναθηναικής παναγαλαξιακής Αρμάδας, Κώστας Γκόντζος, με πράσινο φόντο να κρτάει ένα κιλό τυρί υπηρεσίας. 3. Η σφραγίδα του Godzela είναι κυκλική. Στην περιφέρεια του κύκλου αναγράφεται με κεφαλαία γράμματα η επωνυμία του κόμματος, όπως αναφέρεται στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου, καθώς και το έτος ίδρυσης. Εντός του κύκλου φέρει το έμβλημα της παραγράφου 2. 4. Έδρα του κόμματος είναι οι μαρτυρικοί νήσοι Pitcairn.
Άρθρο 2ο: 1. Στόχος της οργάνωσης είναι η διεθνής αναγνώριση του μοναδικού Jedai του Παναθηναικού Γαλαξία, Κώστα Γκόντζου και παραπλεύρως η αποκατάσταση της αλήθειας κάθε ψέματος που τολμάνε να ξεστομίσουν τα ελεεινά σκουλήκια του Fight Club και δευτερευόντως την προστασία όσων πρεσβευει. 2. Μέλη της οργάνωσης είναι όλοι όσοι χάλασαν το χρόνο τους για να γίνουν μέλη και θυσιάστηκαν στέλνοντας «Αν ο Γκόντζος…» σε SMS. 3. Αρχιστράτηγος αυτής της προσπάθειας είναι ο Γιώργος από Χελσίνκι, μελοποιός και του ύμνου της οργάνωσης Hard Godz Hallelujah.
Τα λοιπά άρθρα του καταστατικού θα δημιουργηθούν μετά από συνολική προσπάθεια των μελών που όλο και αυξάνονται με το πέρασμα των νανοδευτερολέπτων. Μια φορά το χρόνο στην τελευταία εκπομπή του Ηγέτη μας θα γιορτάζουμε, ακούγοντας στη διαπασών το Dogs των Pink Floyd και τρώγωντας μετά μανίας τυρί υπηρεσίας, το δικό μας νόστιμο τυρί!
Αν όλος ο Ολυμπιακός έστηνε ένα πασχαλινο τραπέζι: Ο Μιραλάς θα την έπεφτε στην ανήλικη ξαδέρφη, ο Ιμπαγάσα θα έφτιαχνε το “μαεστρίδικο κοκορέτσι”, ο Νικοπολίδης θα έλεγε ιστορίες απο τα παλιά, ο Αβρααμ θα έπινε μπύρες μόνος του και θα έσπαγε τα μπουκάλια, ο Χολέμπας θα κοίταζε τις εξατμίσεις απο τ’ αμαξια στην αυλή, ο Μέλμπεργκ θα άναβε τη φωτία, ο Τζιμπούρ θα έκλεβε το οινόπνευμα, ο Ριέρα θα είχε πονοκέφαλο αλλά θα ήταν σίγουρος οτι του χρόνου κανείς δεν θα του το χαλάσει, ο Πάντελιτς θα πιεί και θα αγκαλιάζει τους πάντες λέγοντας τους “σ’αγαπάω ρε μ@λ@κα” και όσο οι άλλοι θα κάνουν αυτά, ο τίμιος Φουστέρ θα γυρνάει το αρνί απο τις 8 το πρωί με το ίδιο χαμόγελο μέχρι τις 2.