Εσυ, Μπιλ Γκειτς του γυναικειου software. Στηβεν Χωκινγκ του θυληκου συμπαντος. Μαρκ Ζουκερμπεργκ του πιπινοκυβερνοχωρου. Εσυ, Στηβ Τζομπς της γυναικειας καλιγραμμιας, Δαλαι Λαμα του θηλυκου πνευματικου κοσμου και τριαδικε, δυαδικε, ΜΟΝΑΔΙΚΕ Θεε των ασημαντων, θνητων αρσενικων που ζηταν την καθοδηγηση σου και μια μικροσκοπικη αναλαμπη απο το φως σου… Α! κι εσυ, πιτυριδα των μακριων, μαγευτικων, μαλλιων του μοναδικου Θεου μας.
Εδω και 5 χρονια εχω μια σχεση με τη γυναικαρα της ζωης μου. Αγγλιδα, 1,83 υψος (εγω 1,72 με τα χερια αναταση), φυσικη ξανθια, με ΤΟ απολυτο σωμα και καμπυλες για γερο χουφτωμα, αλλα και μορφωμενη/εξυπνη ωστε να μην σε κανει ρεζιλι στους φιλους σου. Την εκπαιδευσα σωστα σε ολα τα ελληνικα σεξο-πορνο-διαστροφικα γουστα του κρεββατιου, σαλονιου, κουζινας, λουτροκαμπινε, βεραντας, κηπου, αυτοκινητου, σκαλας, αποθηκης, κλπ.
Την εκπαιδευσα στην ελληνικη μαγειρικη ετσι ωστε τωρα αυτη να μαγειρευει γιουβετσι με τα εσωρουχα της, κι εγω να καμαρωνω αραχτος στον καναπε.
Εχω ομως ενα μεγαλο προβλημα και ζηταω τη συμβουλη σου, ω Μεγα Αρχιτεκτονα τηw Εκκλησιας του Ερωτα. Τις προαλλες εκανε παστιτσιο αφου διαβασε την αναλογη συνταγη στα αγγλικα. Αφου εβαλε το ταψι να ψηνεται στο φουρνο, την αρπαξα και «ξεχαρβαλιαστηκαμε» μεχρι να ειναι ωρα να φαμε και κανενα φαγητο.
To μεγαλο μου προβλημα ειναι το εξης. Μολις καναμε ο,τι καναμε μου ειπε οτι στη μπεσαμελ εβαλε βουτυρο αντι ελαιολαδου. Κατα τη γνωμη Σου, το παστιτσιο γινεται πιο βαρυ ετσι, η πιο ελαφρυ;
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Μπαρανκίγια, να εύχεσαι να ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος Βεργκάρες, γεμάτος Σακίρες. Τους Νικ Λοεμπ και τους Εντ Ο’ Νιλ, τον θυμωμένο Εσκομπάρ μη φοβάσαι, τέτοιους στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις, αν μεν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτό πράσινο εφαρμοστό φόρεμα το σώμα της αγγίζει. Τους Νικ Λοεμπ και τους Εντ Ο’ Νιλ, τον άγριο Εσκομπάρ δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου. Να εύχεσαι να ναι μακρύς ο δρόμος. Πολλά τα wardrobe malfuctions να είναι που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά θα τα ανεβάζει στο twitter, να σταματήσεις σ’ εμπορεία Κολομβιανά, και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις, σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους, και ηδονικά μαγιό κάθε λογής, που τόσο της αρέσουν, όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μαγιό, ολόσωμα και μη, σε Βεργκαροχώρια και Σακιροχώρια πολλά να πας, να μάθεις και να μάθεις απ’ τους Τσαουσοβαϊμάκηδες. Πάντα στον νου σου νάχεις την Μπαρανκίγια. Το φθάσιμον εκεί ειν’ ο προορισμός σου. Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου. Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει το Modern Family και γέρος πια ν’ αράξεις στο καναπέ, πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο, μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Μπαρανκίγια. Η Μπαρανκίγια σ’έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι. Χωρίς αυτήν και το Σοφάκι δεν θά βγαινες στον δρόμο. Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια. Κι αν πτωχική την βρεις, η Μπαρανκίγια δε σε γέλασε. Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες οι Μπαρανκίγιες τι σημαίνουν.
Ξενερωσα… Πριν την προετοιμασια, φεραμε λαθος (;) προπονητη: δεν ξενερωσα… Συνεχισαμε αλλαζοντας τον με αλλον, λαθος επισης, προπονητη: δεν ξενερωσα… Αποκλειστηκαμε απο τον Αιαντα: δεν ξενερωσα… Ξεκινησαμε, και ψιλοσυνεχισαμε το πρωταθλημα μουδιασμενα: δεν ξενερωσα… Ξαναλλαξαμε προπονητη, βαζοντας υπηρεσιακο (ο οποιος παραμενει εως και σημερα): δεν ξενερωσα… Μανουριασαμε και μειναμε ξανα μανα με δεκα σε ντερμπι, γιατι εχουμε νευρακια λες κι ειμαστε λεχωνες: δεν ξενερωσα… Αποκλειστηκαμε απο την CSKA, οπως το καταφεραμε: δεν ξενερωσα… Ξανακαναμε καραγκιοζιλικια μεσα στη χρονια: φωτοβολιδες, νερα, πετρες, τιμωριες, προστιμα, συλαληττηρια για τα “αδερφια”, μαχαιριες (σε αγωνα μικρων!), τασακια σε κεκλεισμενων των θυρων κτλ! Σας την εσκασα παλι και δεν ξενερωσα…! Αντεξα κοντα 10 μηνες. Τις γραφικοτητες σας, την μποχα σας, την ψευτομαγκια σας! Τα καταφερατε ομως: την Τεταρτη το βραδυ ΞΕΝΕΡΩΣΑ! ΧΤΙΚΙΑΣΑ! ΕΒΓΑΛΑ ΦΛΥΚΤΑΙΝΕΣ! Μπραβο σας, κοπελιες! Πηγαινετε τωρα σπιτακι σας, για την παντοφλα της μανας/γυναικας/αδερφης σας! Για τα μπινελικια του εργοδοτη σας! Και μη μιλησετε: αααα, ολα κ ολα! Εσεις ειστε κυριοι, δεν πεφτετε στο επιπεδο του καθενος! Η’, ακομα καλυτερα, “που να μπλεκω εγω τωρα, καλα ειμαι εδω, στη γωνιτσα μου”. Μεχρι την αλλη Κυριακη. Μεχρι το επομενο ντου… Δεν τα εχω με ‘σας, αλλωστε, δεν μπορεις να περιμενεις ανθρωπινες αντιδρασεις απο υπανθρωπους. Με μενα τα ‘χω, που ειχα ελπιδες… “Πωστ γιεναν ατο;” (κι εχω ελπιδες), θα ρωτησει καποιος. Ε, τι να κανω, ειμαι ενας ρομαντικος Π@ΠΑΡΑΣ!
ΥΓ: Θοδωρα, ξερεις, συνεχιζω να ελπιζω. Επειδη εισαι εσυ. Κι ας μην εχεις κατορθωσει τιποτα ακομα, με ολες αυτες τις κυρατσες της εξεδρας. Γιατι εισαι ποδοσφαιρανθρωπος! Δεν με ενδιαφερει εαν θα φυγεις, οχι γιατι θελω να φυγεις. Ξερω πως δεν ειναι ευκολο και για σενα. Φυγε, αν θες. Εμεις οι Παοκτσηδες που αγαπαμε πραγματικα την ομαδα, ξερουμε πως εχεις κανει παρα πολλα, δεν θα σε κρινουμε τωρα! Απαιτω ομως, αν μεινεις, να τους καθαρισεις σαν αβγο! Αρχοντικα ρε Θοδωρα, οπως εκανες τοσα χρονια στα γηπεδα!
ΥΓ2: Ε, σε σας μιλαω, κλημεντινες της κερκιδας: ΠΑΟΚ ειμαι, και θα ειμαι, για τους τιτλους που εχασα, οχι γι’ αυτους που κερδισα… ΓΚΕΓΚΕ;
Ένας Θεός ξέρει πόσο μου τη δίνουν οι τύποι που το παίζουν αντισυμβατικοί. Έτσι λοιπόν πιστέψτε με πως όταν λέω ότι ο Ρομπέρτο Κάρλος είναι απ’τους πιο υπερτιμημένους ποδοσφαιριστές της ιστορίας, δεν το λέω για να το παίξω αντισυμβατικός.
Ήταν υπερτιμημένος.
Αριστερό μπακ που δε μάρκαρε για να τον εκθέτουν οι αντίπαλοι επιθετικοί-επειδή ήξερε πως θα τον εκθέσουν αν μαρκάρει. ΤΡΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΟΝ ΞΕΧΩΡΙΖΑΝ: Η συχνή παρουσία του ψηλά στην επίθεση, οι κούρσες και το δυνατό πόδι. Ανέβαινε ψηλά επειδή έπαιζε σε μια ομάδα της οποίας οι αντίπαλοι κλείνονταν στο μισό γήπεδο κι επειδή ήταν ταχύς. Άρα, ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ τον ξεχώριζαν: ταχύτητα και δυνατό πόδι.
Κι εντάξει, για την ταχύτητα να το καταλάβω πως ο κόσμος έψαχνε να βρει τον ξένο Βασίλη Λάκη. Αλλά το σουτ;;; Το σουτ ρε’σεις; Το “μπούμι” που κοροϊδεύαμε στις αλάνες; Το μύτο που κράζαμε από το δημοτικό; Αυτό ζήλεψε ο κόσμος;
Τον θυμάμαι τον μπαγλαμά να σουτάρει κωλόμυτο σε κάτι πιτσιρίκια δεκάχρονα στο τείχος. Τον θυμάμαι να βάζει πάνω από δέκα γκολ με ξερά μπούμια που έκαναν γκέλες σε σαράντα αμυντικούς πριν καταλήξουν στο τέρμα. Κι όλοι λέγαν για τα φοβερά του φάουλ-ΕΛΕΟΣ.
Ένα τέτοιο γκολ είχε βάλει και με τον Ολυμπιακό και μετά είχε το ΘΡΑΣΟΣ να πει ότι το γκολ του Ζάχοβιτς (πλάτη στο τέρμα, κοντρόλ και στροφή με μια κίνηση, τέλειωμα στην γωνία του Κασίγιας) ήταν τυχερό. Προφανώς δε χρειάζεται να πω για το χέρι του σε επόμενο αγώνα.
Είναι ένα βίντεο στο ίντερνετ με “τα μαγικά του γκολ”. Είναι ΤΡΙΑ.Τ ΡΙΑ ΔΙΑΒΟΛΕ. Εκ των οποίων ένα απευθείας κόρνερ όχι α λα Χατζηπαναγής, ψηλοκρεμαστά, αλλά χαμηλό, που αν οι αμυνόμενοι ήταν συγκεντρωμένοι θα το καθάριζαν ανετότατα, και ένα γκολ από σέντρα-σουτ από πολύ πλάγια θέση. Ότι το’θελε και καλά. Αλλά όταν τα’κανε αυτά ο Τόνι ο Κάλβο τον έλεγαν κωλόφαρδο. Μάλιστα.
ΌΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΙΤΟ; ΝΑΙ ΡΕ,ΗΤΑΝ ΤΟ ΦΑΟΥΛ ΜΕ ΤΗ ΓΑΛΛΙΑ. Το φάουλ που σύμφωνα με επιστήμονες που αργότερα είμαι σίγουρος ότι πήραν το Νόμπελ, αν η μπάλα δεν έβρισκε στα δίχτυα θα συνέχιζε σε τροχιά σπείρας του Αρχιμήδη και θα κατέληγε στο κέντρο της ν’ ανοίξει μια μαύρη τρύπα που θα κατέστρεφε το ηλιακό μας σύστημα. Ναι, αν δεν έβρισκε δίχτυα .Και αν δεν είχε τη βαρύτητα να την τραβάει στο έδαφος.Και αν καμπυλώνεται ο χωροχρόνος απ’τα χρήματα. Τα χρήματα που σου έδωσαν τόσα υπερτιμημένα συμβόλαια.
Άντε τράβα τώρα στην Ανζί να μάθεις στα Ρωσάκια πόσο άχρηστο είναι το πλασέ στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Στα Ρωσάκια του Όλεγκ του Βερετένικοφ διάολε.
Εσυ, Μεγάλε Professor στην έδρα της γκομενoλογίας. Regulator των γυναικέιων ορέξεων και servoactuator των γυναικείων οργασμών. Ζητώ τα φώτα σου για να βγώ απ΄το αδιέξοδο στο οποίο εχω περιέλθει.
Όπως όλοι οι άνθρωποι έτσι κι εγώ εχω κάποιες φάντασιώσεις στο sex βρέ αδερφέ. Πολλές απο αυτές τις εχω πραγματοποιήσει. Εδω και δυο χρόνια όμως εχω μια φαντασίωση την οποία ακόμα δεν εχω καταφέρει να πραγματοποιήσω με αποτέλεσμα αυτο να ρίχνει την αυτοπεποίθηση μου αλλα και και να μειώνει την άποψη που έχω ως πρός τον ίδιο μου τον εαυτό. Αυτά βέβαια έχουν σαν τραγικό επακόλουθο να αντιμετωπίζω και προβλήματα στύσης.
Μην φανταστείς κάτι φοβέρα extreme η hardcore. Αυτό που θέλω είναι πρίν ξεκινήσει το κύριο μέρος των εργασιών, κατά την διάρκεια των προκαταρκτικών δηλαδή, να αλείψω την κοπέλα μου στα επίμαχα σημεία με NUTELLA και να κάτσω να απολάυσω την σοκολάτα μου βρέ αδερφέ! Δυστυχώς όμως σε όποιαν σύντροφο μου το έχω προτείνει μέχρι τώρα, αρνείται πεισματικά να κάτσει να την αλείψω. Αυτό που με προβληματίζει είναι οτι παλαιότερα που το δοκίμαζα με SMARTIES, MALTESERS, ζάχαρη άχνη και διάφορα άλλα, δεν είχαν κάποια ένσταση. Το θέμα είναι οτι τώρα που βρήκα την κοπέλα που έχει κι αυτή περίπου τις ίδιες φαντασιώσεις με μένα, πάλι δεν γίνεται τίποτα αφού θέλει κι αυτή να με αλείψει με FLORA PROACTIV. Eγώ όμως σιχαίνομαι τα βουτύρατα. Τι να κάνω;
Θέλω να βγάλω απο μέσα μου τα ουίσκια που κατέβασα χτες… Είμαι στο σωστό μέρος; Al Homer Σημείωση Fight Club: Όχι, αλλά κάνε δουλειά σου.
Είμαι Αμερική εδώ και 7 μήνες. Πέρασα τα Χριστούγεννα και τις γιορτές βλέποντας και ξαναβλέποντας το Casino Royale. Έμαθα τους στίχους του τραγουδιού τίτλων απ’ έξω, μόνο το Goldeneye έχει καλύτερο intro. Ναι Ντάνιελ, για σένα έμαθα να λέω το “yes” ειρωνικά, όπως και εσύ στην πρώτη -ασπρόμαυρη- σκηνή του Royale όταν κάνεις τον 2ο σου φόνο για να γίνεις πράκτορας-00. Για να χτίσεις καριέρα. Και έμαθα να λέω το “no” όπως σε όλη την υπόλοιπη ταινία, με στόμφο αντρικό και χείλη σφιγμένα ακόμα και όταν έλεγες ψέμματα στην προισταμένη σου, την Μ. Και τα έμαθα για να μιλάω έτσι στα αμερικάνικα νέτα. Και πάω γυμναστήριο 3 φορές την ημέρα για να γίνω σαν εσένα.
Γιατί Ντάνιελ να μπω στο site του fightclub και να διαπιστώσω ότι σε αποκαλούν πυρίμαχο Καρνάβαλο; Ότι ήσουν πυρίμαχος το ήξερα. Το είδα στο Quantum of Solace (την 2η Bond ταινία σου, στο ξενοδοχείο στην έρημο που αγκάλιαζες το νέτο την Όλγα την Κυριλένκο μέσα στις φωτιές), αλλά Καρνάβαλος; Στην 3η φωτογραφία στο site είσαι φτυστός η Φωτεινή η Πιπιλή. Και τώρα εγώ πρέπει να μάθω να ψευδίζω σαν αυτή; Γιατί Ντάνιελ; Γιατί να μπορεί τώρα να σε πιάνει στο στόμα σου ο κάθε Τσαουσο-Βαιμάκης, ο κάθε μυρωδιάς; Σκέψου μόνο ότι ο ένας έχει μπούκωμα. Πες μου γιατί; Νομίζω πως ο νέος Bond πλέον πρέπει να είναι ο Ζαχαράτος. Με κραγιόν είστε ίδιοι, μύες έχετε τους ίδιους, μαλλί επίσης, ζωηράδα την ίδια και ο Τάκης είναι και πιο αστείος.
Τώρα κατάλαβα γιατί το Casino Royale είναι η μόνη ταινία Βond που δεν βγαίνει κανένα νέτο από τη θάλασσα με μαγιό, αλλά βγαίνεις εσύ. Μίασμα των double-O πρακτόρων…
Δεν εχει πλακα που η καθε ξεχασμενη θεια θα σε χαρτζηλικωσει με 50Ε στα 25 σου λεγοντας σου «Για να παρεις μια τυροπιτα στο κοριτσι σου» ή «Για να πας ενα σινεμα το κοριτσι σου»; Αφενως ευτυχως, ακομα, ο Αλογοσκουφης δεν εχει παει 25Ε τις τυροπιτες ή το σινεμα και αφετερου «ναι ρε θεια, γιατι αυτο θελω να κανω στο ‘νετο’ , να του παρω τυροπιτα». Ρε τι γινεται…
ΣΥΖΗΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΜΕ ΤΟ ΝΕΤΟ: ΑΦΟΥ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕ ΤΙ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΓΡΑΦΑ, ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΠΩΣ ΕΒΛΕΠΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΑΡΣΕΝΑΛ-ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ, ΟΠΟΤΕ ΤΗΣ ΗΡΘΕ Η ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΠΟΙΟΣ ΝΙΚΗΣΕ (ΑΝ ΚΑΙ ΑΣΧΕΤΗ ΑΠΟ ΜΠΑΛΑ). ΤΗΣ ΛΕΩ Η ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ… ΚΑΤΑ ΕΝΑ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΤΡΟΠΟ ΧΑΙΡΕΤΑΙ! ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ: ΤΕΛΕΙΑ! ΤΡΕΛΑΘΗΚΑ! ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ, ΞΕΡΕΙ ΑΡΑΓΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ; ΟΠΟΤΕ ΤΗΝ ΡΩΤΑΩ ΑΝ ΞΕΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΑΙΚΤΗ ΤΗΣ ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ 2ΛΕΠΤΗ ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΠΩΣ Ο ΡΟΝΑΛΝΤΙΝΙΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΘΥΜΑΤΑΙ. ΤΗΣ ΕΞΗΓΗΣΑ ΠΩΣ Ο ΡΟΝΙ ΕΧΕΙ ΦΥΓΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ, ΟΠΟΤΕ ΑΛΛΑΞΑΜΕ ΘΕΜΑ…ΑΛΛΑ ΟΧΙ! ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΕ… ΕΠΑΝΗΛΘΕ: ”ΜΑ ΟΧΙ! ΘΥΜΑΜΑΙ ΕΝΑΝ… ΕΝΑΝ ΚΟΝΤΟΥΛΗ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ… ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΩΣ ΤΟΝ ΛΕΝΕ”. ΕΞΥΠΝΟΣ ΕΓΩ, ΑΠΑΝΤΑΩ: ”ΕΛΑ ΜΩΡΕ ΞΕΡΩ ΠΟΙΟΝ ΛΕΣ! ΤΟΝ Platti (ΠΛΑΤΗ)”. ΚΑΙ ΗΡΘΕ Η ΜΑΣΤ ΧΙΕΡ ΑΠΑΝΤΗΣΗ: ΠΟΙΟΣ ΠΛΑΤΗ ΡΕ ΜΩΡΟ ΜΟΥ, ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΜΕΣΗ!
ΠΟΥΛΑΕΙ ΤΡΕΛΑ, ΠΟΥΛΑΕΙ ΤΡΕΛΑ, ΕΓΩ ΤΗΣ ΛΕΩ Σ’ ΑΓΑΠΩ ΚΙ ΑΥΤΗ ΜΕ ΡΙΧΝΕΙ ΣΤΟ ΚΕΝΟ, ΚΟΝΤΕΥΩ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΩ ΠΟΥΛΑΕΙ ΤΡΕΛΑ!!!