Βρίσκεσαι στην κορυφή του Ολύμπου καλεσμένος του Δία στο γεύμα που παραθέτει για να γιορτάσει το εκατομμυριοστό του κέρασμα. Ίσως, αν ξεχάσεις το νέκταρ,την αμβροσία και την θεά Αφροδίτη που σερβίρει τσίτσιδη, να καταλάβεις πως την διαφορά στο δείπνο την κάνει το δικό μας κίτρινο τυρί…
Tijuana, sometine in the near future
In a filthy room at Coyote motel, little Maria proved that wasn’t so virgin as this one claiming to be. In fact petit Mary proved to be a real pleasure machine as she was riding as a pro. Her mate, Raul, was in seventh heaven by her Chinese tricks with ghosts of hooker girlie dudes. Suddenly the door opened. A man appeared, wearing cowboy boots, 501’s and a dope Beastie Tee nipple ring. He was Franko the unfallen. He was holding a shotgun. He muttered «I came for your lives, you can run but you can’t hide from Frankie the painkiller». Luckilly for them, fate had a different opinion. Pure Maria rammed her hand under the pillow and grabbed a rusty revolver, pulled the trigger and nailed him a bullet in the head. Momentarily he remained upright, but he eventually fell…
Dr Strangelove των εφηβικών φαντασιώσεων, ερωτικε ανιχνευτή της γυναικείας λιμπιντο, και εσύ μικρέ Γκεμπελίσκο του Ευρίπου, ζητώ ταπεινά την συμβουλή σας γιατί βρίσκομαι σε μεγάλο δίλημμα. Δεν ξέρω ποια να διαλέξω: Την γλυκιά,καστανή Τσέχα ή μια ξανθιά, βαρέλω Γερμανίδα. Βοηθήστε σας παρακάλω, είμαι σε απόγνωση. Α, και διευκρινηση. Για μπύρες μιλάω βρε νούμερα, που νομίζατε ότι θα σας ρωτούσα για τα ερωτικά μου. Ασταδιάλα Δρ Ρουθ της δεκάρας.
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΟ ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ! ΝΑΙ, ΤΟ ΞΕΡΩ, ΘΑ ΠΕΙΤΕ «ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ Ο ΠΟΛΩΝΟΣ ΓΙΓΑΝΤΑΣ, ΠΟΥ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΤΑΙ ΑΝΕΛΛΙΠΩΣ ΤΗΝ ΕΣΤΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ, ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟ ΔΙΑΟΛΕ;» ΝΝΝΝΑΙ. ΑΥΤΟΣ ΕΙΜΑΙ…ΕΝΑΣ ΤΙΜΙΟΣ ΠΟΛΩΝΟΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ ΜΙΑ ΚΑΡΙΕΡΑ ΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΟΥ ΒΡΩΜΟΣΚΥΛΟΥ ΤΟΥ ΤΡΑΦΟΡΝΤ. ΓΙΑΤΙ ΣΑΣ ΓΡΑΦΩ ΟΜΩΣ… ΕΣΑΣ, ΔΥΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΠΟΡΤΣΚΑΣΤΕΡ ΠΟΥΔΕΝΕΤΕ ΤΑ ΚΟΡΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΤΙΤΑΝΟΜΕΓΙΣΤΟΤΕΡΣΤΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΓΚΟΝΤΖΟΥ ή GONGI, ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΥΠΛΗΘΕΙΣ ΒΡΕΤΑΝΟΙ ΑΚΡΟΑΤΕΣ ΤΟΥ SKYSPORTSFM ANA TΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ; ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΤΗΣΩ ΜΙΑ ΧΑΡΗ, ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΕΣΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΤΕ… ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΣΕ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΤΟΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ ΜΟΥ ΞΑΔΕΡΦΟ… ΘΕΛΩ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΤΕ ΤΗ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΤΟΥ GONGI, ΕΝΩ ΤΟΥ ΔΕΝΕΤΕ ΤΑ ΚΟΡΔΟΝΙΑ, ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΜΟΥ ΟΝΕΙΡΟ: ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ GOTHAM CITΥ…
THANK YOU AND MAY THE POWER OF GONGI BE WITH YOU, TOMASZ KUSZCZAK
TO ΠAIXNIΔΙ APHΣ-M.ΣITΥ EINAI ΣTO 75ο ΛEΠTO. TO AΓOPI ME TO ΓAΛAZIO KAΣKOΛ ΔEN ΛEEI NA KANEI AΛΛAΓH KΑΙ OI EΛΠIΔEΣ MOY NA ΔΩ TON Mario Baloteli ΛIΓOΣTEΥOYN. ΞAΦNIKA BΛEΠΩ TON Mario ΣTHN ΓPAMH ETOIMO NA MΠOYKAPΕΙ. EXONTAΣ AΠOKTΗΣΕΙ ΠAΛI THN EΛΠIΔA MOY KΑΙ ΓEMATOΣ ENΘOYΣIAΣMΟ TPEXΩ NA ΦIΛHΣΩ THN OΘONH THΣ TV. TOTE O ΣKHNOΘETHΣ KANEI KONTINO ΚΙ ΕΓΩ BPIΣKOMΑΙ AΠO THN MIA ΣTIΓMH ΣTHN AΛΛH NA «ΦIΛAΩ» TA KAMΠANEΛIA TOY Mario. AΠO EKEINH THN ΣTIΓMH AΠEKTHΣA TO ΨEYΔΩNΥMO «MAPIO KAMΠANEΛΙ». ΛΥΠAMΑΙ ΠOY AΦHNΩ TO Peter Nalitzis AΛΛA AYTO ΠOY ENIΩΣA EKEIΝΗ TH ΣTIΓMH HTAN ΠOΛY ΔΥNATO.
Τελευταία παίζει πολύ το θέμα τα cuervos… Φταίει ο Ψυχό, φταίει ο Γκαγκά, ή μήπως κόλλησε ο Ερμής ανάδρομος καμιά 12αριά χρονάκια; Τίποτα φίλοι μου καλοί, όλα κρίθηκαν σ΄ ένα γρίφο… Εξηγούμαι: Θυμάστε έναν διαιτητή ονόματι Κασναφέρης; Πιστεύετε ότι ήταν το πραγματικό του όνομα; Όχι φίλοι μου. Ήταν μια προτροπή υπόγεια και υποσυνείδητη, την οποία μόνο ο ανυπέρβλητος Σωκράτης την εννόησε! Κάτι σαν τα ανάποδα μηνύματα στους δίσκους του Πανούση, ένα πράγμα… Και η προτροπή ήταν σαφής: “Cash να φέρεις!” κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε… Ο μέγιστος Σωκράτης έλυσε το γρίφο και τα πάντα όλα στο Θρύλο. Ακόμα και όταν έχασε από Καλαμαριά, πάλι ο CASναφέρης έδωσε το λύση. Τα πάντα όλα λέμε…
Α, και για να μην ξεχνιόμαστε… Αν ο Γκόντζος ήταν Ferrari, εσείς θα ήσασταν η Ascona του Λάκη του Γλυκούλη…
H καλή μου η γιαγιά μου έστειλε πράματα (φαγιά) από το χωριό. Μου τα έφεραν στον άγιο Αντώνη και πήγα να τα παραλάβω. Όπως περπατούσα, μύρισα κάτι παράξενο, λες και είχαν ψεκάσει με φάρμακο την περιοχή. Τότε συνειδητοποίησα ότι… αγαπώ την κυβέρνηση, αγαπώ τα νέα μέτρα, αγαπώ τη νέα ζωή που ανοίγεται μπροστά μας, αγαπώ τους ελληναράδες οδηγούς, αγαπώ τις γκόσιπ εκπομπές γιατί μου προσφέρουν πράγματα, αγαπώ τον μπίμπερ, την γκάγκα, το σεξ εντ δα σίτι, αγαπώ τα κουνούπια.
M’ AEΡΟΠΛΑΝΑ ΚΑΙ ΠΑΠΟΡΙΑ (και τον Γκοντζο βοηθο)
Μεσανυχτα Τεταρτης 25ης Φεβρουαριου. Εξαντλημενος και παλι απο μια κοπιαστικη μερα στη δουλεια αφεθηκα στην βαθια αγκαλια του ακριβοδικαιου Μορφεα. Για ανταμοιβη μου ειχε αυτη τη φορα ενα ονειρο ξεχωριστο απο τα αλλα. Σαν σουρρεαλιστικος πινακας σε κινηση, σκηνες απο το απωτατο ενδοξο παρελθον πλεγμενες αριστοτεχνικα στον αργαλειο της Ιως με το τωρα και το αυριο, σε μυθο συγχρονο, γενναιοδωρα ποτισμενο απο την αδερφη του την Ιριδα με τα λαμπεροτερα της χρωματα. Το κουβαρι αρχισε να ξετυλιγεται…
Τα πλοια σε παραταξη εξω απο την Σαλαμινα, οι πολεμιστες στις επαλξεις, αποφασισμενοι και ετοιμοι για την μεγαλη μαχη με τον εκ προοιμιου ισχυροτερο και πιο προηγμενο τεχνολογικα απο τον δικο τους στολο. Η ψυχικη δυναμη εναντιον της υλικης, τα προγνωστικα ενα προς πεντε, οι περισσοτεροι ουδετεροι παρατηρητες τους ειχανε προ πολλου ξεγραμμενους. Ο εχθρος πλησιαζει, οι γενναιοι πολεμιστες σε θεση μαχης. Το’χαν ακουσει, ο στρατηγος τους ειχε προετοιμασει μερες τωρα και το περιμεναν, αλλα και παλι.. Δεν πιστευουν τα ματια τους! Απο τον αφρο της φουρτουνιασμενης θαλασσας ξεπροβαλει στον οριζοντα ο ενας μετα τον αλλο ο μακρυς τους λαιμος. Κιτρινα θαλασσια τερατα! Το βλεμμα τους ακτινα διαπεραστικη προκαλει το ριγος καθως περισκοπευουν την διαταξη του αντιπαλου τους, το κολυμπι τους ανειπωτα γοργο και απροβλεπτο. Η φωτια που ξερνανε σε καθε τους εκπνοη σβηνεται καθως χανονται κατω απο το νερο. Και πριν καν προλαβεις να παρεις ανασα απο τον τρομο, νατοι ξεπροβαλλουν λυσσομανωντας, ηδη σε αποσταση αναπνοης ετοιμοι να σκορπισουν τον ολεθρο με ενα τους μονο φυσημα. Ο στολος των γενναιων πολεμιστων μας συγκλονιζεται απο τα τεραστια κυματα που σηκωνουν τα κιτρινα κητη, η μεγαλη συγκρουση αρχισε.
Τα πρωτα πληγματα δαιμονικα και υπουλα, κατω απο το νερο στα υφαλα του σκαφους που κανει νερα. “Αλι!, αυτη η φωτια δεν σβηνει στο νερο, καηκαμε!” αναφωνουν οι πρασινοφορεμενοι Αθηναιοι. O στρατηγος Θενκατεκλης το ηξερε αλλα δεν τους το’ πε… τα ειχε σχεδιασει ολα στην εντελεια και τους ειχε εμφυσησει την πιστη και την δυναμη χιλιων λεοντων, αλλα ουτε αυτο εφτανε. “Δεηση!” αναφωνουν ολοι μαζι με μια φωνη! Χερια ψηλα, στον Θεο, το βλεμμα στον σκοτεινο εκεινη την ωρα ουρανο. Και ξαφνου μια λαμψη πρωτοφανης! Η νυχτα μερα μεχρι τον βυθο. Βροντη σκεπαζει τον βρυχηθμο των σαστισμενων βροντομορφων θαλασσιων ερπετων. Απολυτη σιγη, η θαλασσα γαληνευει στη στιγμη. Τα συννεφα σκιζονται ανοιγοντας την σκηνη της Αποκαλυψης. Ναι! ναι! Νατος! Ναι ναι ειναι Αυτος! Η ολοζωντανη μορφη Του, το γαληνιο και αγερωχο βλεμμα Του, η πρασινη χλαμυδα, η λυρα στο δεξι και η αγιαστουρα στο αριστερο.
“Εσσεται ημαρ” αναφωνει, και εγεννηθη το θελημα Του: αναμεσα απο τα συννεφα, στην κεντρικη σκηνη, φτιαγμενο απο τον Ηφαιστο το ατσαλινο πουλι. Μυτη γαμψη, ελιγμοι τρομεροι, απο τα φτερα κεραυνοι. Οι πολεμιστες παιρνουν κουραγιο, περνανε στην αντεπιθεση, μαχονται σωμα με σωμα με νυχια και με δοντια σαν λιονταρια. Ο εχθρος οπισθοχωρει, η ηττα ειναι κοντα, περασε τη γραμμη. Θεοι και δαιμονες μαζι τους, ο Ενας και μοναδικος Πρασινος Τιτανας προστατης δικος μας, τιποτα δεν μας φοβιζει! Επιθεση ξανα! Το πρασινο ατσαλινο πουλι πρωτοστατει, ατρωτο απο τα χτυπηματα που δεχεται. Ωσπου ναι! Το καιριο πληγμα! Κεραυνος εν αιθρια απο μακρυα βρισκει τον στοχο του και ο δρακος ξεψυχα. Το πρασινο πουλι, με τα φτερα σαν χερια ανοιχτα που πανηγυριζουν την νικη, πεταει κυκλικα και επιδεικτικα. Οι στρατιωτες παραληρουν απο χαρα, μονο το τραγουδι τους ακουγεται για δεκα λεπτα…Αλιμονο ομως! Οι δαιμονικες Αρπυιες, τα 3 κακασχημα μαυρα πουλια με το παραφωνο κραξιμο ηρθαν να αμαυρωσουν το τοπιο με τα ρυπαρα περιττωματα τους. Αδικη εκτελεση εν ψυχρω…Υβρις προς τον Πρασινο Θεο. Ο θριαμβος σπιλωθηκε, η νικη εκλαπηκε, οι δρακοι αναστηθηκαν απο το πουθενα και υποχωρησαν για ανασυνταξη… Ο αγωνας δεν τελειωσε, θα ξανασυναντηθουν. Η Θεια Δικη, η Θεμις, η Ειμαρμενη, οι Μοιρες, οι Ερινυες, ολες οι δυναμεις του Καλου θα ειναι μαζι μας αυτη την φορα. Ολοι μαζι, ολοι ενωμενοι με τον Πρασινο Ηγετη οδηγο και δεν μας φοβιζει τιποτα πια! Κιτρινοι, κοκκινοι, κυανερυθροι, μπλε δρακοι, επιγειοι, υπογειοι, υποθαλασσιοι, ολοι μα ολοι θα υποταχθουν και θα ομολογησουν!
KILLING MOON
Ένας θεός ξέρει πόσο απεχθάνομαι τις θεωρίες συνωμοσίας και τους αστικούς μύθους. Είμαι ίσως ο μόνος άνθρωπος που δεν προώθησε ποτέ chain mail που υποσχόταν υγεία κι ευτυχία αν το έστελνες σε άλλους δέκα, και θάνατο αν δεν το έκανες. ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΜΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ του οποίου κανένας ξάδερφος του κουνιάδου της σπιτονοικοκυράς δε ξύπνησε σε μπανιέρα γεμάτη παγάκια.
Ένα βράδυ όμως στην παραλία Θεσσαλονίκης, είχα υποσχεθεί στην κοπέλα δίπλα μου να αράξουμε σε κάποιο παγκάκι και να κοιτάμε το φεγγάρι. Ίσως και να ψιλοχαμουρευτούμε, έλεγα από μέσα μου. Ως συνήθως, ψάχναμε παγκάκι ελεύθερο και σε καλό σημείο. Κάπου που να φαίνεται το φεγγάρι-Αύγουστος μήνας, λίγες μέρες μετά την πανσέληνο.
Παγκάκι ελεύθερο δεν υπήρχε. Λίγη ώρα αργότερα, συνειδητοποιήσαμε πως ΟΥΤΕ φεγγάρι υπήρχε. Περπατήσαμε όλη την παραλία, μιάμιση ώρα πήγαινε-έλα, κοιτούσα εγώ παντού τριγύρω αλλά φεγγάρι πουθενά. Η κοπέλα δεν έδωσε σημασία. Έλεγε «εντάξει, θα το κρύβει κάποιο κτήριο» ή «θα’χει έκλειψη και δεν το ακούσαμε»! Τσακωθήκαμε. Δεν της άρεσε που άρχισα να τρέχω στην παραλία τσιρίζοντας «Μας πήραν το φεγγάρι, το πήραν!», κι εμένα δε μου άρεσε που ήταν μια απαθής στρίγγλα μπροστά σε τέτοιο γεγονός. Έναν φυσικό δορυφόρο έχουμε όλο κι όλο.
Τέλος πάντων, μάλλον ενόχλησε ορισμένους το κήρυγμά μου στην παραλία γιατί μετά από λίγο τσουπ!, εμφανίστηκε το φεγγάρι…
ΈΝΑ φεγγάρι. Όχι ΤΟ φεγγάρι. ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ.
Γύρισα στο σπίτι υποψιασμένος. Είπα την ιστορία μου στο φόρουμ. Αρκετοί από εκεί προσφέρθηκαν να με βοηθήσουν: ο Γκοντζόσαυρος πεταγόταν που και που απότομα μπροστά στο παράθυρο να δει αν συνεχίζει το «φεγγάρι» να υπάρχει. Αλλά ήταν πλέον κι αυτοί προσεκτικοί. Μέχρι που κοιμήθηκα το φεγγάρι εκεί, σαν να μην τρέχει τίποτα. Ξύπνησα έντρομος επειδή άκουσα ένα «Ξύπνα τώρα ρε!» και είδα το «φεγγάρι» να λάμπει ανάμεσα από έναν απίστευτο συνδυασμό πολυκατοικιών, μπαλκονιών και δέντρων, έτσι που να φωτίζει ακριβώς το μαξιλάρι μου. «Είστε γελοίοι» φώναξα «ξεκρεμάστε το από εκεί γιατί εμένα δε με πείθετε».
Την επόμενη μέρα ζήτησα από τοπικό ραδιόφωνο το «Χάρτινο το Φεγγαράκι». Μετά το τέλος του τραγουδιού ο παραγωγός είπε «Ααα, ένα πολύ ωραίο και άκρως συμβολικό τραγούδι, που φυσικά δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα».
Ρε τα λαμόγια, είναι παντού. Μας έκλεψαν τη σελήνη και ζητάνε και ρέστα. Έχω δύο θεωρίες: Ή την έκλεψαν και στη θέση της στον ουρανό κολλάνε κάτι χάρτινα ζωγραφισμένα (γι’αυτό ο καθένας βλέπει ό,τι θέλει, είναι απλά διαφορετικές ζωγραφιές), ή την κουνάνε με ένα σύστημα τροχαλιών και σχοινιών και την βγάζουν στον ουρανό όποτε και όπου θέλουν (εμένα μου φαίνεται πως έχει δαχτυλιές από γράσο). Ακούσατε και τον άλλον που είπε ότι ήταν σβησμένη προχθές. Ε, θα ξέχασαν ν’ανάψουν τον προβολέα τα λαμόγια.
Γιατί τα κάνουν αυτά; Δε ξέρω. Αλλά –διάολε!- θα μάθω.
Υ.Γ Συγγνώμη αν σας κούρασα, έπρεπε να μάθετε την αλήθεια. Και την επόμενη φορά που θα κοιτάξετε τη σελήνη, πάνω σ’αυτόν τον ουρανό που ψεκάζουν νυχθημερόν τα λαμόγια με τα’αεροπλάνα τους, να ξέρετε πως αυτός ο κόσμος είναι πιο πέτσινος κι απ’την τέταρτη θέση της Κορέας στο Μουντιάλ του 2002.
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ η ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ;
Ακουστε εδω τοπικ που ανοιξε ο αλλος στο Φορουμ: “Ονομα ποδοσφαιριστη που παραπεμπει σε επαγγελμα” και πεταει και ενα “Γκαμπριελ Περεζ Ταριφα”, Αργεντινικο ταλεντο λεει που το βρηκε απο το FM09. “Ο’τι ναναι παλι” η πρωτη σκεψη που περασε απο το μυαλο, “Σιγα μην κανουμε και ενδεκαδα” σκεφτηκα και το εγραψα δηκτικα. Τι ητανε να το πω; Ενας ενας οι φιλοι συναγωνιστες Κωστας, Χημικος, Τρομοκραχτης βαλθηκαν να με διαψευσουν, βροχη οι τιμιες προτασεις, ωσπου με βαλανε και μενα στην πριζα τελικα:
“Ωραια πραγματα. Δεν μενει παρα να τους καλεσουμε για “δοκιμη” που λεει και ο Τεν Κατε…και επειδη ενας τουλαχιστον απ’ αυτους δεν θα ανταποκριθει στην προσκληση (γιατι ειναι μακαριτης) και αρκετοι αλλοι δεν θα περασουνε τα τεστ γιατι τσαλαπατησανε τα -ηντα, η αναζητηση ποδοσφαιριστων-επαγγελματιων συνεχιζεται. Να συνεισφερω κι εγω λοιπον με 3 συνεπωνυμα μαυρα διαμαντια, που πριν τους ανακαλυψουν οι Ευρωπαιοι σκαουτερς εξασκουσαν στη Μαυρη & Αραχνη & Ξηρα Ηπειρο το τιμιο επαγγελμα του νεροκουβαλητη: Ismaël, Sambégou και Οusmane Bangoura. Ο πρωτος εξακολουθει να διαπρεπει ως κουβαλητης στην Δυναμο Κιεβου, εκτος απο τα παγουρια και τα νερα στις προπονησεις κουβαλαει και μοιραζει με επιτυχια στους συμπαιχτες του και τις μπαλες, εξ ου και συχνα-πυκνα κατεχει επαξια και θεση βασικου. Ο γνωστος (?) σας Sambégou, μετα απο αγνωστη μακρα καριερα στο Βελγιο, οπου εμεινε και μπακουρι λογω της ανυπαρξιας γυναικων στην περιοχη (personal problems το λεει διακριτικα στο wikipedia), ειναι τωρα κοντα μας (σας) στον Πανσερραικο, οπου ακουσα οτι κολλαει με επιτυχια μπρικια (μπακιρια δηλαδη, να πως γενειν). Ο δε τριτος, κι αυτος με μακρα προυπηρεσια στο Βελγιο, θα ειναι διαθεσιμος ξανα μετα την αποφυλακιση του, καθοτι -ξελιγωμενος ων αμα την επιστροφη του στα α-πατρια Βελγικα εδαφη απο την Κινεζικη Shenyang Ginde και την υπογραφη του νεου ανυπαρκτου συμβολαιου του- πιαστηκε να βαζει χερι (=Ousmane στην τοπικη διαλεκτο της Γουινεας-Μπισαου) στο παγκαρι μιας εκκλησιας στο Charleroi (το οποιο φυσικα ητανε και αδειο τελικα).
Α να κι αλλος ενας: Μάκης Ράπτης, 34χρονος επιθετικός, μεταγραφη στον Αθηναικο απο τη νεα σεζον, λεει η ειδηση της ημερας.
Οποτε εχουμε και λεμε: 1.Κηπουρος (ονομα η πραγμα;) η Σουμαχερ 2.Ψαρρας 3.Butcher 4.Κασαπης 5.Παππας 6.Κοπιτσης 7.Ραπτης 8.I.Βangoura 9.Σαμαρας 10.Tariffa και 11.S.Bangoura. Ο Μπακαλης ειπαμε προπονητης και ο Καπετανος φυσικα για προεδρος. Τον Καραγκιοζοπουλο αμα δεν βρουμε ποστο, αφου εκτος των αλλων ειναι και life style, τον βαζουμε στην αναγκη διαιτητη. Κρασσας και ο τριτος Μπανγκουρας μολις αποφυλακιστει για τα νεροκουβαλητα και λοιπη ιατροφαρμακευτικη υποστηριξη των αθλητων, στην αναγκη να μπαινουν οι ιδιοι αλλαγη μολις βγαζουν εξω το φορειο. Και για εδρα δηλωνουμε το “Θανασης Τσαγκαρης” του Πανερυθραικου, που τηρει και τις διεθνεις προδιαγραφικοτητες της Ουεφας. Αυτα, το κλεισαμε τωρα το θεμα η εχουμε κι αλλα;”