«Να πάμε να καθήσουμε λίγο από εδώ για να πάω να κάνω, θέλω ένα φλας μπακ, πάλι λιγο… να πάμε δηλαδή που; Θέλω να πάω σε κάτι το οποίο γι’ αυτούς τους καιρούς, γίνεται χαμός! Μία τραγουδίστρια! Τι ωραία παρουσία! Δεν την ακούω τελευταία, αλλά κάποια στιγμή όλη η Ελλάδα τραγούδαγε αυτό το τραγούδι. Κι όταν λέω όλη η Ελλάδα, ή των διαφόρων χρόνων.. Ανάλογα μ’ αυτά που λέω καταλαβαίνουν πόσο είναι συγκεκριμένα τα λόγια μου, ότι έτσι συνέβαινε… Χαμός σήμερα, τα ιδιωτικά όργανα μας διοικούν. Οι μεν γυναίκες κυνηγιούνται από τους άντρες, οι δε άντρες από τις γυναίκες. Οι γυναίκες, πανίσχυρο φύλο, κι ας λένε ότι είναι το ασθενές φύλο… Το φουστάνι διοικεί πάντα. Βέβαια θα μ’ άρεσε να ακούω αυτούς τους καιρούς και ένα όλα για το παντελόνι… Αλλά πάμε να δούμε Τζίνα Σπηλιωτοπούλου! 1991 και όλη η Ελλάδα τραγούδαγε όλα για το φουστάνι. Κι αυτούς τους καιρούς καταλαβαίνω στα μυαλά σας πως γίνονται. Ωραία θα ήταν να λέγανε τώρα ένα τραγούδι όλα για το παντελόνι, να λένε οι γυναίκες. Αν και τα πράγματα δεν είναι τόσο καθαρά τώρα… υπάρχουν και μπερδέματα… έτσι που έχουμε μπερδευτεί, κι έχουν γίνει τα πράγματα, είναι παράξενα…».
Όχι, αυτό δεν είναι ένα θεόπεμπτο παραλήρημα! Είναι η απομαγνητοφώνηση από εκπομπή του ανθρώπου που χάρισε τόσες στιγμές συγκίνησης στην ελληνική τηλεόραση, του συγγραφέα του βιβλίου Ακατάλληλο για Ακατάλληλους, του μεγάλου Ηλία Κακλαμάνη! Του ανθρώπου που μας κράτησε συντροφιά σε όλη την θρας ζωή μας, από το αξέχαστο ΣΤΟΠ ΚΑΡΕ με την Βιολέτα Αντωνίου, μέχρι το ΣΟΚ (Σιωπή Όλοι Κοιμούνται) στο Εξτρα 3. Δικοί σου για πάντα Ηλία Κακλαμάνη.
Σαν φως που σπάει την σιωπή, σαν πρώτη ηλιαχτίδα ήρθες και έδωσες ξανά και νόημα και ελπίδα. Ήρθες να αλλάξεις την ροή, να διώξεις το σκοτάδι ν’αφήσεις ανεξίτηλο απάνω μας σημάδι.
Φλωράκι σε ανέβαζαν, γιεγιέ σε κατεβάζαν τις θείες μελωδίες σου τολμούσαν και χλευάζαν. Μα δεν τους πήρες σοβαρά, τους άφησες να λένε μονάχα είπες κάποτε για πάρτη σου θα κλαίνε.
Ήταν αλήθεια γραφικοί, κι έφτασαν να προσβάλλουν με της αξίας σου έναν σταρ τολμούσαν να τα βάλουν. Χαμπάρι όμως δεν πήρανε πως γίνονταν ρεζίλι και πως μιας βόμβας δυνατής ανάβαν το φυτίλι.
Θα έρθει η στιγμή για όλα αυτά πικρά να μετανιώσετε και στον Θεό γονατιστοί λόγο μπροστά να δώσετε. Θα γίνει η αυθάδεια μαχαίρι και θα κόβει όσους δεν δήλωσαν ρισπέκτ στον Jon τον Βon τον Jovi.
O BETEΡΑΝΟΣ ΤΟΥ ΒΙΕΤΝΑΜ ΖΛΑΤΑΝ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΤΑΞΙ ΣΕ ΝΥΧΤΕΡΙΝΕΣ ΒΑΡΔΙΕΣ, ΕΧΕΙ ΝΑ ΠΑΛΕΨΕΙ ΜΕ ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΒΡΟΧΕΡΗ, ΑΣΧΗΜΗ, ΒΡΩΜΙΚΗ, ΜΕ ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΤΡΙΣΜΟ. ΟΙ ΠΑΡΙΕΣ ΕΧΟΥΝ ΦΤΙΑΞΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΖΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΡΝΕΙΑΣ… Ο ΖΛΑΤΑΝ ΛΑΧΤΑΡΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΖΩΗ, ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΟΜΩΣ ΠΩΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ. ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΩΔΙΚΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΕΚΤΙΜΑ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ…
ΕΤΣΙ, ΘΑ ΣΤΡΕΨΕΙ ΤΑ ΒΕΛΗ ΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ. ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ Η ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟΣ ΣΤΟΧΟΣ, ΟΛΑ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑ ΦΤΗΝΟ ΜΠΟΡΝΤΕΛΟ, ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΕ ΤΟ 3 ΣΤΗ ΠΛΑΤΗ…
Πανούτσι κόβει το ζελέ και βάζει μόνο στόκο; Κλαίμε ακόμα γοερά, για την φυγή του Σκόκο; ή κάνει Νέτο πάταγο με Αμαζόνια Κόκο;
ΑΛΛΑ
Για σέντερ φορ ήσουν κοντός, στα εξτρεμ λίγο χαμένος κανονικά θα έπρεπε στον πάγκο καρφώμένος, να κάθεσαι μια ζωή, κι ας έβαζες γκολάκια οι μετοχές σου ήτανε απλά παπαγαλάκια.
Δυό χρόνια μπάλα έπαιξες σ’όλη σου την καριέρα μετά λες και σ’ αδειάσανε στα πόδια μπετονιέρα, στα οχτώ τα κατοστάρικα εκάθισες επάνω κι είπες εγώ προπόνηση άμα γουστάρω κάνω.
Αυτά σου τα καμώματα, αυτά σου τα κολπάκια ήταν που ξάφνου άναψαν του Έκι τα λαμπάκια. Σε έβαλε στο στόχαστρο, σου πήρε τον αέρα και άρχισες να αναζητάς ομάδα παραπέρα.
Δυό μεροκάματα έκανες εκεί στην Ιταλία και πήρες επιβράβευση βίζα για Κροατία. Στην Ισπανία κατέληξες, στης Β’ τα αλώνια κοιτάς ξανά την Σούπερ Λιγκ κι ανοίγουν τα σαγόνια.
Δηλώσεις κάνει επιστροφής τα άδεια του πετάει γεμάτα κάπου για να βρει, μ’ απόχη δεν γεμάει. Στέλνει τα φάξ ένα σωρό και dvd του στέλνει ολημερίς κι οληνυκτίς τηλέφωνα όλο παίρνει.
”Πάρε με κόουτς και θα δείς πως δεν θα βγείς χαμένος, θα παίξω στην ομάδα σου σαν σεληνιασμένος.” “Για τέτοιου σταρ μεταγραφή θα λέτε στα παιδιά σας, θα γίνω εγώ ο κίλλερ σας, η μύτη της καρδιάς σας.”
Ποιός είσαι που αμφισβητείς του Κώστα τα πρωτεία; Που το προφίλ Του δεν χωρά μονή φωτογραφία; Τώρα στ’αλήθεια τι ζητάς κύριε αμπαλόπουλε; Μια είναι η μύτη της καρδιάς Δημήτρη Παπαδόπουλε.
Ημιαξόνιο Βαιμάκη ρισπέκτ!
To Roaster
Κάτω από το τέρμα ο ζεν πρεμιέ Αλέξης, Καρνέζη, Ντάριο, Μάριο, σφύρα μου αν παίξεις
Στα μπακ Λουκάς και Νίκος σίγουροι και παλιοί Κίλλερ ή Χάμερ φέρτε, φωνάζουν οι οπαδοί
Κατσούρ από την Πάτρα και Σίλβα απο Μπραζίλ, στα χαφ Τυπάρας, Λέτο και Νίνης όπως Οζιλ
Στου Γκόβου τη σέντρα όσο θέλεις τρέχα, Σισσέ μπροστα καλπάζει, γελάει ο Βαζεχα
Τζαμπουλανί η μπάλα κι η σέντρα κάνει λόμπα Σουτ Σισσέ και σκαει, ο Μαρίνος φέρνει τρόμπα
Τον παγκο ο Γιούρκας ξύνει και του ματώνει νύχι Γκάμπριελ, Ματζιος, Ρουκάβινα και φέτος καμία τύχη
Νιοπλιας λεεί στον Φρέιτας «Γκαλας Καταπληκτικός» Άντε να ρθει να γίνουμε οι Γκρικ Γκαλά-κτικος!
The killer
Σαλονικιός παλίκαρος ξεκίνησες τη μπάλα Στον Ηρακλή πρωτοπαιξες, μα εσυ ήσουν για άλλα Η νύφη δε καταφερε χρονια να σε κρατησει Και ο Πειραιας προσπάθησε κοντά να σε τραβήξει
Ο Ντουσκο σε μυριστηκε πως ησουνα παιχτουρι Κι ο θειος σε αγορασε για να το παιξει μουρη Με τακλιν μπαλα έκλεινες στα ποδια σου σα μυδι Ο φοβος όλων ήσουνα με τον Καραταιδη
Τον Πειραια αισθανθηκες σα δευτερο σου σπιτι Με Γκεο και Ελε έκανες παρεα στο ξενυχτι. Καποιοι σας ειπανε κακους, κλικα και μιζαδορους Πως μπάλα μόνο παίζατε με τους δικούς σας ορους
Μα σε θυμαμαι εγω παλία, στα βαθη του Οπόρτο Μ’ αυτοθυσια εβγαζες την μπάλα απ’ το χορτο Με εσενα Ιντζαγκι και Ζινταν τα βρηκαν όλα σκουρα Γιατι μπροστα τους σ’ είχανε στην αμυνα σκοτουρα
Τα τροπαιά σου αμέτρητα, που πηρες με το θρυλο στην εθνική μας επαιξες πολλες φορές με ζηλο Το καλοκαιρι του 7 ηρθε η ωρα εκεινη για Περιστερι τραβηξες, αυτό ήταν να γίνει
Ενα χρονακι στον Σπανο και τέρμα η καριέρα Το δρόμο ακολουθησες του βουλευτη μια μερα Το Λάος και η δέξια ηταν να σε κερδισει και την Ελλαδα προσπαθεις να μην χρεοκοπησει
Πολλα ειν’ τα προσοντα σου μεγαλη η καρδια σου σκληρος, τρανος ο λόγος σου, άγρια η ματιά σου Τη μοιρα της Ελλαδος μας παρε απ το χεράκι και οδηγησε την στη ζωη, Γιωργο Ανατολάκη
Βραδυ… η υγρή σκοτεινή ατμοσφαιρα και τα πνιγμένα φώτα του λιμανιού μαυρίζουν ακόμα περισσότερο τη νύχτα. Ψυχή στο δρόμο, παρά μόνο μια-δυο γάτες, που με τις στριγκές φωνές τους ταράζουν την αποκρουστική ησυχία. Το σαπιοκάραβο μόλις είχε πιάσει λιμάνι και ένας μούτσος στερεωνει τη μουχλιασμένη αντιρίδα στον σκουριασμένο κάβο. Σε μιά στιγμή κακής τύχης το σκοινί σπάει και το μικρό πλεούμενο πέφτει με δύναμη πάνω στο διπλανό σκάφος. Ένα φώς ανοίγει και από την γέφυρα του σκάφους ξεπροβάλει μια γιγάντια φιγούρα. Μετά την παγερή σιωπή των πρώτων δευτερολέπτων, ο καπετάνιος αναγνωρίζει το θηριώδη άνθρωπο. Είναι ο Πάπα Μπούπα Ντιόπ. Γιατί βρέθηκε εκεί και πως αντέδρασε κανείς δεν ξέρει. Ξέρουμε μόνο ότι την άλλη μέρα ο Πάπα πήγε για προπόνηση και έβαλε και αυτογκόλ.
Στο κατάστημα που δουλεύω μπαίνει τύπος με κράνος, συνοδεύοντας ενα κατα γενική αποδοχή άσχημο νετο. Ο τύπος λοιπόν μπαίνει φορτωμένος και λογομαχώντας με την γκόμενα για το τί τελικά θα αγοράσουν. Η τύπισα θέλει να αγοράσει ένα φίς διπολικό και ο δικός της επιμένει πως πρέπει το φίς να είναι σούκο, με όλο τον κόσμο στο μαγαζί να κοιτάζει απορημένος την όλη φάση. Πόσο τιμά τον τρισμέγιστο-άπαιχτο-υπέρτατο τύπο που μετά απο 1-2 λεπτά έντονης διαφωνίας τα παίρνει κυριολεκτικά και αρχίζει να ωρύεται κατευθυνόμενος προς την έξοδο λέγοντας ΒΑΡΕΘΗΚΑ – ΤΑ ΑΚΥΡΩΝΩ ΟΛΑ – ΠΕΣ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ ΟΤΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΚΡΕΜΙΕΜΑΙ – ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΩ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗ ΖΩΗ ΜΕ ΤΙΣ Μ@ΛΑΚΙΕΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ Μ@ΛΑΚΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ – ΠΑΡΑΤΑ ΜΑΣ και άλλα σχετικά όμορφα λόγια. Βγαίνει λοιπόν απο το μαγαζί με την γκόμενα να τρέχει πίσω του παρακαλώντας, ανεβαίνει στην μηχανή συνεχίζοντας να βρίζει και την κάνει αφήνοντας την γκόμενα σύξιλη στο πεζοδρόμιο… προσκύνώ τον ΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ – ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΑΡΣΕΝΙΚΟ.
Δυο σχεδιαστές κοσμημάτων υψηλής τέχνης σε μια διαμάχη μέχρι θανάτου… Ένας βαθύπλουτος εφοπλιστής που θέλει να διασφαλίσει την κοινωνική του επιφάνεια… Ένας ύποπτος αναρχικός που κανείς δεν γνωρίζει τους σκοπούς του… Ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ που μάταια προσπαθεί να μιμηθεί τον Τζέιμς Μπόντ… Και τρεις ιδιόρρυθμοι φωτογράφοι με προσωπικές “ιδιαιτερότητες”, είναι οι άνθρωποι που φέρνουν τη ζωή της Άντζελας (ΑΝΤΖΕΛΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ) σε αδιέξοδο. Και η Άντζελα, ένα περιζήτητο φωτομοντέλο που οι φιλοδοξίες της στοχεύουν στον αστραφτερό κόσμο του θεάματος και του τραγουδιού, θα βρεθεί κάποια στιγμή πολύ άσχημα μπλεγμένη σε μια εξωφρενική περιπέτεια ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΑΣΥΓΚΡΑΤΗΤΩΝ ΕΡΩΤΙΚΩΝ ΕΞΑΨΕΩΝ χωρίς κανένας να μπορεί να προβλέψει ποιο θα είναι το φινάλε της…
Εχει ακουστει πως εμαθες εφτα μ’ οκτω γλωσσιτσες μα το ‘κανες για να κερνας τις ξενες γκομενιτσες κάθε χειμωνα κι Αυγουστο ακουμε τη φωνη σου μεσα στης ΕΡΤ τη μηχανη θαρρω ειν’ η ζωη σου
Μια μερα όμως δεχτηκες και άλλη συμφωνια κι αφησες τ’ αξελ τα τριπλα, για λιγο στη γωνια και τον χορο επελεξες, εκεινο των αστερων γι’αυτή την πραξη, εγω θαρρω, θα ειχες και συμφερον
Εκρινες Ελληνα μποξερ, τον Ιron Μike Zαμπιδη ασχετο αν τελικα τον περασε κι η Mατθιλδη τωρα για δευτερη χρονια σηκωνεις την ταμπελα κι οι βαθμοι πεφτουν βροχη, πρεπει να εχ’ ομπρελα
Mα που ’ναι κεινες οι στιγμες, λουsμενες μες στη δραση που πιρουετα το κοινο δεν αφηνες να χασει; που όταν τα στιβαρα κορμια, λυγιζαν, πεφταν χαμω εσυ τους εδινες πνοη, ωσαν τον Πανο Κιαμο;
Και για πισινα μιλησες, σ’ αγωνες στην Αθηνα μα δεν ηταν το πεδιο σου, κι ας ειχες χωθει σαν σφηνα εγω, λοιπον, σε συγχωρω, δεν σου κρατω κακια και γυρνα πισω εσυ γοργα, στου παγου τη λατρεια
Γιατι αν στα βαθια χωθεις πολύ, θα χασεις και την μπαλα μα παντα εγω θα σε υμνω, Αλεξιε Κωσταλα!
