Το Βέλγιο δεν υφίσταται, εσύ όμως υπάρχεις / Στα σέντερ φορ της Άντερλεχτ, εσύ’σαι ταγματάρχης / Η δύναμη σου απίστευτη, κανείς δεν σε κοντράρει / Κανείς δεν έχει τ’άντερα, σκληρά να σε μαρκάρει / Εσύ την κάθε άμυνα την κάνεις μαύρο χάλι / Με ντρίμπλες, πάσες έξυπνες και γκολ με το τσουβάλι / Το άστρο σου ανέτειλλε και τώρα πλέον λάμπει / Για σένα θα ξεχάσουμε σε λίγο τον Ντρογκμπάμπη / Κι ας λέν’ότι η ηλικία σου πλανάται στους αιώνες / κι ότι έχει ζήσει η χάρη σου αμέτρητους χειμώνες / Να ρίξουν λάσπη θέλουνε, μα προσπαθούν του κάκο / γιατί’σαι η αρρώστια μας, εσύ μικρέ Λουκάκου.
Μόνο εσύ. Μόνο εσύ Μάκη, καλέ και αγαπημένε μας Μάκη, κατάφερες να αναδείξεις έναν ολόκληρο ραδιοφωνικό σταθμό από το τίποτα, κάνοντας τον πρωταγωνιστή και δίδοντας του διαχρονικά υψηλά επίπεδα ακροαματικότητας. Μόνο εσύ κατάφερες να συγκινείς και να οδηγείς χιλιάδες νέων και μεγαλυτέρων. Μόνο εσύ ήσουν αυτός που όταν του έλεγαν “συγχαρητήρια για την εκπομπή σας”, κατέβαζες ταπεινά το κεφάλι και έδειχνες το δρόμο προς την ταπεινοφροσύνη και την ευλάβεια. Μόνο εσύ έφερες την Τέχνη στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και άνοιξες νέους δρόμους στην έκφραση και τη μάχη για την ηρεμία και την ευεξία του Έλληνα. Μόνο εσύ Μάκη ενδιαφέρθηκες για το Λαό πραγματικά και μόνο εσύ τελικά έχεις τη δύναμη να υπομείνεις την απαξίωση και τον κατατρεγμό, όταν αυτοί που ευεργέτησες σου δείχνουν το δρόμο της εξόδου. Μάκη, είμαστε μαζί σου για ό,τι χρειαστείς και να ξέρεις πως ότι και αν συμβεί, υπάρχει μια λαοθάλασσα που θα σε στηρίξει και θα δώσει τα πάντα γιά σένα, Μάκη Πουνέντη.
Η ΦΑΡΕΤΡΑ
Ειχε γειρει στο πλαϊ και ακουμπουσε στο ποδι του. Ο ιδρωτας ετρεχε απο το προσωπο του και τα φρυδια του ειχαν κολλησει μεταξυ τους απο το θυμο και την υπερενταση. Τα δαχτυλα του ηταν κατακοκκινα και οι κλειδωσεις των χεριων του πονουσαν αφανταστα υστερα απο τοσες προσπαθειες. Μερικα σπασμενα βελη ηταν πεσμενα βιαια γυρω του, ενω μερικα ηταν καρφωμενα αναρχα στο τοιχο στην αλλη ακρη του δωματιου. “Διαολε, αυτη τη φορα θα τα καταφερω”, σκεφτηκε σφιγγοντας τα δοντια του. Σηκωσε το τοξο, ακουμπησε την ακρη του περασμενου βελους στον κροταφο του με το αριστερο του χερι, τεντωσε τη χορδη με το δεξι του χερι, τρεμοντας να κρατησει αυτην την καθολου ανετη σταση. “Μαλλον επρεπε ν’αγορασω πιστολι”, σκεφτηκε αφηνοντας τη χορδη. Αυτη τη φορα το βελος καρφωθηκε στην καταψυξη.
Από το ημερολόγιο μου: Η ώρα ήταν 12. Μεσάνυχτα, σκέφτομαι… Βγαίνουν οι λύκοι. Μόλις είχε τελειώσει η εκπομπή των ΤσαουσοΒαϊμάκηδων και ήμουν εκεί ν’ ακούω πιο live και απ’το live… Είχα τρακ διάολε. Όχι όμως γιατί η φωνή μου ακούστηκε μέχρι το Τιμπουκτού, όχι γιατί δεν είμαι και ο πλέον εύχαρις, αλλά γιατί ήξερα, ναι, ήξερα ότι σε δευτερόλεπτα θα βρεθώ μπροστά στο γρανιτένιο πάγκο της Παναθηναϊκής Σκέψης όπου όλοι μπορούν να ακουμπούν, γιατί είναι γνωστό πως αντέχει… Ξαφνικά μπαίνει φουριόζος και με κοντό μαλλί Πουγιόλ ο Ιερός Κήρυξ του Τριφυλιού. Είπε πολλά, κοίταζε νοερά το χώρο γύρω του, αλλά η αγανάκτηση του δεν τον άφηνε να παρατηρεί. “Αγορεύει”, σκέφτηκα. Εξάλλου ποιος ήμουν εγώ για να τον προσέξει; “Μια λεπτομέρεια μονάχα εγώ του Σύμπαντος” και εκείνος το κέντρο του, με ήλιο πράσινο σε σχήμα τριφυλιού. Δυο φορές άφησε να παίξει η εισαγωγή της δίωρης μυσταγωγίας (τόσα είχε να πει) και αν δεν υπήρχε η υποχρέωση ενημέρωσης των μαζών, ακόμα θα αγόρευε. Ήταν ο Κώστας ο Γκόντζος και είμαι τυχερός που τον είδα από κοντά.
Θυμάμαι στις δηλώσεις σου, σού βγαζα το καπέλο / πως πάντοτε σου ήθελες να ήσουνα μοντέλο. Σε ήθελε η μάνα σου με ζώνη και καρφίτσα / αλλά εσύ το έσκασες γρήγορα σαν νυφίτσα. Στη χώρα μας ερχόμενος στον ΟΦΗ για να παίξεις / με κόλπα ,σούτ και βολ πλανέ τον κόσμο να μαγέψεις. Μια μέρα όμως ο διάολος βρήκε για να τρυπώσει / και την καρδιά σου ήθελε αυτός να τη σκοτώσει. Μα όταν κάτω ήσουνα στο χόρτο ξαπλωμένος / τότε σεβντάς με έπιασε, ήμουν σαν τρελαμένος. Κι όταν εντάξει έγινες και μπήκες στους αγώνες / οι μέρες που περίμενα φαινόταν σαν αιώνες. Κι αν στην αρχή με τον Μαχλά έδειχνες αγχωμένος / μετά με Οφορίκουε ήσουνα λυσσασμένος. Μα κι’ αν με Βλάχο πέρασες περίοδο αφάνειας / για μας πάντοτε ήσουνα είδωλο περηφάνιας. Πηγή κινδύνου ήσουνα μ’ ασπρόμαυρη φανέλα / και εφιάλτης ήσουνα στον ύπνο του Ζουέλα. Ποτέ σου δεν συνάντησες Στράκα και Μαντζουράκη / μα ήσουν ο καλύτερος με Μάουρερ και Σηφάκη. Το γκόλ σου με την Ένωση ήτανε τιμημένο / και μες του Χιώτη το μυαλό για πάντα χαραγμένο. Ξεχώριζες στο γήπεδο φορώντας τα λευκά / και στους γκολκίπερ έλεγες πάντοτε άντε γειά. Το γκόλ σου που μας κράτησε Ά κατηγορία / με έκανε και ένιωσα μεγάλη ευφορία. Κι αν ήρθε ο Πετρόπουλος τη θέση να σου φάει / τη σκόνη που του έριξες ακόμα δεν ξεχνάει. Μα όταν έφυγες ρε «Τζό» και πήγες σ΄ άλλη χώρα / ξέσπασε στο Ηράκλειο νεροποντή και μπόρα. Και ας ήσουνα του ΟΦΗ μας στους κορυφαίους φορ / πάντα θα σε θυμόμαστε ρε Τζόζεφ Νουαφόρ.
-Πως ήταν ο ύποπτος; -Εεεε, κοντός, μαυρα μαλλιά και εεεε, Κινέζος. -Ευχαριστώ με υποχρεώσατε. –CSI Beijing. Όλα τα επεισόδια.
Τελείωσε κι αυτό το Μουντιάλ και λίγο πριν αρχίσει η νέα αγωνιστική χρονιά μία απορία μου παραμένει αναπάντητη. Τα πολλά χρόνια που παρακολουθώ το άθλημα δε μου έδωσαν ικανοποιητικές απαντήσεις γι’ αυτό και αποφάσισα, μετά από ώριμη σκέψη, να αποτανθώ στους ειδικούς. So,here it is, που λεν και σε κάποιο χωριό… ΜΕ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΕΝΑ ΠΕΝΑΛΤΥ ΕΙΝΑΙ ΕΥΣΤΟΧΟ Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΑΝΗΚΕΙ Σ’ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΤΟ ΕΚΤΕΛΕΣΕ, ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΕΙ Η ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ, ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΙΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ, ΟΤΑΝ ΕΝΑ ΠΕΝΑΛΤΥ ΔΕN ΜΕΤΟΥΣΙΩΘΕΙ ΣΕ ΓΚΟΛ; Και για να γίνω λίγο αναλυτικότερος και πολύ κουραστικότερος, όταν αποκρούει ο τ/φ (όχι τυφεκιοφόρος Τσαούση, εσύ δεν ξέρεις απ’ αυτά!) είναι επειδή είναι γάτος ή επειδή το πέναλτυ ήταν κακοχτυπημένο; Άν η μπάλα βγει άουτ πιστώνεται καθόλου επιτυχία στον τέρμα επειδή πιθανόν “ψάρωσε” τον εκτελώντα τη εσχάτη των ποινών; Κι αν η μπάλα χτυπήσει το δοκάρι, διάολε, τι ποσοστό αποτυχίας ανήκει στο μεν και τι ποσοστό επιτυχίας στο δε; Βοηθήστε με σας παρακαλώ, είμαι σε απόγνωση!
FC: Η απόκρουση πιστώνεται στον τ/φ. Το άουτ και το δοκάρι χρεώνονται στον εκτελεστή.
Να μας ζήσει ο Ντε Γιονγκ
Τσουρούκαρχο σε θεωρούν όσοι δεν ξέρουν μπάλα Δεν βλέπουν πως είσ’ άξιος για πράγματα μεγάλα Στα άσματά του ο Τοτέμ εύχεται να πεθάνεις Τη χάρη του αναίσχυντου ποτέ δεν θα την κάνεις
Να μας ζήσει ο Ντε Γιονγκ Να μας ζήσει ο Ντε Γιονγκ Το καλόκαρδο αγόρι Να μας ζήσει ο Ντε Γιονγκ Να μας ζήσει ο Ντε Γιονγκ Παντελώς
Αρχοντικές οι καρατιές, τα τάκλιν στο καλάμι Η τεχνική στις φλέβες σου κυλά σαν το ποτάμι Το total football φτιάχτηκε για σε το δίχως άλλο Αχ να σε είχε ο Μίχελς στον Άγιαξ τον μεγάλο
Ο σούπερ σταρ θα ήσουν εσύ κι ο Κρόιφ ένα γατάκι Ο Χάαν ένα μειράκιον κι ο Κάιζερ γιουσουφάκι Ινδάλματα σου ο Νέεσκενς, ο Γκούλιτ, ο Σουγκλάκος Ο Φρέιζιερ, ο Ζαμπίδης κι ο Τάισον ο αλητάκος
Κάρολος Κουν ο Μπεν Αρφά, το ‘παιζε χτυπημένος Άμα εσύ ‘σαι πήλινος τι φταίει ο λατρεμένος; Κι αυτή των Βάσκων η ντροπή, ο Αλόνσο ο θεατρίνος,
που να του επιτεθεί όρνεων ένα σμήνος
Όλοι ‘ναι προβοκάτορες και θέλουν το κακό σου Μα ο Μπαμπατούντε, Νάιτζελ μου, θα μείνει οπαδός σου Βαστάτε Τούρκοι τ’ άλογα, έρχεται ο Ντε Γιονγκ Που τάκλιν θα ‘κανε ακόμα κι αν έπαιζε πινγκ πονγκ
Παναγιωτη Μπουγιουρη… την επομενη φορα που θα καθεσαι αναμεσα απο το κιτρινο πουκαμισο του Μανωλη Μαυροματη και το τιμημενο μουστακι του Νικου του Τσιαντακη φροντισε αντι να κορδωνεσαι και να κανεις σχολια περι μπαλας (ευτυχως ο Μεγαλος Μανολο σε εβαλε στη θεση σου) να κατεβαζεις την καρεκλα σου πιο χαμηλα η εστω να καθεσαι σε σκαμπο ωστε να ειναι διακριτα τα μεγεθη. Ελεος πια σε αυτη τη χωρα, σεβασμος πουθενα… ουτε καν στον εθνικο σπορτσκαστερ που καθοταν στο ιδιο τραπεζι…
Ο εξωραϊστικος συλλογος για την διατηρηση της γαλλικης προφορας του Ισιδωρου Πριντεζη, σας καλει στην κοπη της πιτας του συλλογου τη Δευτερα 25 Ιανουαριου, ανημερα της επετειου της γεννησης της Ιωαννας της Λωραινης. Ο νικητης του φλουριου κερδιζει μια αξεχαστη βολτα στα σοκακια της Μονμαρτης μαζι με τον αγαπημενο μας Ισιδωρο.