KILLING MOON
Ένας θεός ξέρει πόσο απεχθάνομαι τις θεωρίες συνωμοσίας και τους αστικούς μύθους. Είμαι ίσως ο μόνος άνθρωπος που δεν προώθησε ποτέ chain mail που υποσχόταν υγεία κι ευτυχία αν το έστελνες σε άλλους δέκα, και θάνατο αν δεν το έκανες. ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΜΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ του οποίου κανένας ξάδερφος του κουνιάδου της σπιτονοικοκυράς δε ξύπνησε σε μπανιέρα γεμάτη παγάκια.
Ένα βράδυ όμως στην παραλία Θεσσαλονίκης, είχα υποσχεθεί στην κοπέλα δίπλα μου να αράξουμε σε κάποιο παγκάκι και να κοιτάμε το φεγγάρι. Ίσως και να ψιλοχαμουρευτούμε, έλεγα από μέσα μου. Ως συνήθως, ψάχναμε παγκάκι ελεύθερο και σε καλό σημείο. Κάπου που να φαίνεται το φεγγάρι-Αύγουστος μήνας, λίγες μέρες μετά την πανσέληνο.
Παγκάκι ελεύθερο δεν υπήρχε. Λίγη ώρα αργότερα, συνειδητοποιήσαμε πως ΟΥΤΕ φεγγάρι υπήρχε. Περπατήσαμε όλη την παραλία, μιάμιση ώρα πήγαινε-έλα, κοιτούσα εγώ παντού τριγύρω αλλά φεγγάρι πουθενά. Η κοπέλα δεν έδωσε σημασία. Έλεγε «εντάξει, θα το κρύβει κάποιο κτήριο» ή «θα’χει έκλειψη και δεν το ακούσαμε»! Τσακωθήκαμε. Δεν της άρεσε που άρχισα να τρέχω στην παραλία τσιρίζοντας «Μας πήραν το φεγγάρι, το πήραν!», κι εμένα δε μου άρεσε που ήταν μια απαθής στρίγγλα μπροστά σε τέτοιο γεγονός. Έναν φυσικό δορυφόρο έχουμε όλο κι όλο.
Τέλος πάντων, μάλλον ενόχλησε ορισμένους το κήρυγμά μου στην παραλία γιατί μετά από λίγο τσουπ!, εμφανίστηκε το φεγγάρι…
ΈΝΑ φεγγάρι. Όχι ΤΟ φεγγάρι. ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ.
Γύρισα στο σπίτι υποψιασμένος. Είπα την ιστορία μου στο φόρουμ. Αρκετοί από εκεί προσφέρθηκαν να με βοηθήσουν: ο Γκοντζόσαυρος πεταγόταν που και που απότομα μπροστά στο παράθυρο να δει αν συνεχίζει το «φεγγάρι» να υπάρχει. Αλλά ήταν πλέον κι αυτοί προσεκτικοί. Μέχρι που κοιμήθηκα το φεγγάρι εκεί, σαν να μην τρέχει τίποτα. Ξύπνησα έντρομος επειδή άκουσα ένα «Ξύπνα τώρα ρε!» και είδα το «φεγγάρι» να λάμπει ανάμεσα από έναν απίστευτο συνδυασμό πολυκατοικιών, μπαλκονιών και δέντρων, έτσι που να φωτίζει ακριβώς το μαξιλάρι μου. «Είστε γελοίοι» φώναξα «ξεκρεμάστε το από εκεί γιατί εμένα δε με πείθετε».
Την επόμενη μέρα ζήτησα από τοπικό ραδιόφωνο το «Χάρτινο το Φεγγαράκι». Μετά το τέλος του τραγουδιού ο παραγωγός είπε «Ααα, ένα πολύ ωραίο και άκρως συμβολικό τραγούδι, που φυσικά δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα».
Ρε τα λαμόγια, είναι παντού. Μας έκλεψαν τη σελήνη και ζητάνε και ρέστα. Έχω δύο θεωρίες: Ή την έκλεψαν και στη θέση της στον ουρανό κολλάνε κάτι χάρτινα ζωγραφισμένα (γι’αυτό ο καθένας βλέπει ό,τι θέλει, είναι απλά διαφορετικές ζωγραφιές), ή την κουνάνε με ένα σύστημα τροχαλιών και σχοινιών και την βγάζουν στον ουρανό όποτε και όπου θέλουν (εμένα μου φαίνεται πως έχει δαχτυλιές από γράσο). Ακούσατε και τον άλλον που είπε ότι ήταν σβησμένη προχθές. Ε, θα ξέχασαν ν’ανάψουν τον προβολέα τα λαμόγια.
Γιατί τα κάνουν αυτά; Δε ξέρω. Αλλά –διάολε!- θα μάθω.
Υ.Γ Συγγνώμη αν σας κούρασα, έπρεπε να μάθετε την αλήθεια. Και την επόμενη φορά που θα κοιτάξετε τη σελήνη, πάνω σ’αυτόν τον ουρανό που ψεκάζουν νυχθημερόν τα λαμόγια με τα’αεροπλάνα τους, να ξέρετε πως αυτός ο κόσμος είναι πιο πέτσινος κι απ’την τέταρτη θέση της Κορέας στο Μουντιάλ του 2002.
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ η ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ;
Ακουστε εδω τοπικ που ανοιξε ο αλλος στο Φορουμ: “Ονομα ποδοσφαιριστη που παραπεμπει σε επαγγελμα” και πεταει και ενα “Γκαμπριελ Περεζ Ταριφα”, Αργεντινικο ταλεντο λεει που το βρηκε απο το FM09. “Ο’τι ναναι παλι” η πρωτη σκεψη που περασε απο το μυαλο, “Σιγα μην κανουμε και ενδεκαδα” σκεφτηκα και το εγραψα δηκτικα. Τι ητανε να το πω; Ενας ενας οι φιλοι συναγωνιστες Κωστας, Χημικος, Τρομοκραχτης βαλθηκαν να με διαψευσουν, βροχη οι τιμιες προτασεις, ωσπου με βαλανε και μενα στην πριζα τελικα:
“Ωραια πραγματα. Δεν μενει παρα να τους καλεσουμε για “δοκιμη” που λεει και ο Τεν Κατε…και επειδη ενας τουλαχιστον απ’ αυτους δεν θα ανταποκριθει στην προσκληση (γιατι ειναι μακαριτης) και αρκετοι αλλοι δεν θα περασουνε τα τεστ γιατι τσαλαπατησανε τα -ηντα, η αναζητηση ποδοσφαιριστων-επαγγελματιων συνεχιζεται. Να συνεισφερω κι εγω λοιπον με 3 συνεπωνυμα μαυρα διαμαντια, που πριν τους ανακαλυψουν οι Ευρωπαιοι σκαουτερς εξασκουσαν στη Μαυρη & Αραχνη & Ξηρα Ηπειρο το τιμιο επαγγελμα του νεροκουβαλητη: Ismaël, Sambégou και Οusmane Bangoura. Ο πρωτος εξακολουθει να διαπρεπει ως κουβαλητης στην Δυναμο Κιεβου, εκτος απο τα παγουρια και τα νερα στις προπονησεις κουβαλαει και μοιραζει με επιτυχια στους συμπαιχτες του και τις μπαλες, εξ ου και συχνα-πυκνα κατεχει επαξια και θεση βασικου. Ο γνωστος (?) σας Sambégou, μετα απο αγνωστη μακρα καριερα στο Βελγιο, οπου εμεινε και μπακουρι λογω της ανυπαρξιας γυναικων στην περιοχη (personal problems το λεει διακριτικα στο wikipedia), ειναι τωρα κοντα μας (σας) στον Πανσερραικο, οπου ακουσα οτι κολλαει με επιτυχια μπρικια (μπακιρια δηλαδη, να πως γενειν). Ο δε τριτος, κι αυτος με μακρα προυπηρεσια στο Βελγιο, θα ειναι διαθεσιμος ξανα μετα την αποφυλακιση του, καθοτι -ξελιγωμενος ων αμα την επιστροφη του στα α-πατρια Βελγικα εδαφη απο την Κινεζικη Shenyang Ginde και την υπογραφη του νεου ανυπαρκτου συμβολαιου του- πιαστηκε να βαζει χερι (=Ousmane στην τοπικη διαλεκτο της Γουινεας-Μπισαου) στο παγκαρι μιας εκκλησιας στο Charleroi (το οποιο φυσικα ητανε και αδειο τελικα).
Α να κι αλλος ενας: Μάκης Ράπτης, 34χρονος επιθετικός, μεταγραφη στον Αθηναικο απο τη νεα σεζον, λεει η ειδηση της ημερας.
Οποτε εχουμε και λεμε: 1.Κηπουρος (ονομα η πραγμα;) η Σουμαχερ 2.Ψαρρας 3.Butcher 4.Κασαπης 5.Παππας 6.Κοπιτσης 7.Ραπτης 8.I.Βangoura 9.Σαμαρας 10.Tariffa και 11.S.Bangoura. Ο Μπακαλης ειπαμε προπονητης και ο Καπετανος φυσικα για προεδρος. Τον Καραγκιοζοπουλο αμα δεν βρουμε ποστο, αφου εκτος των αλλων ειναι και life style, τον βαζουμε στην αναγκη διαιτητη. Κρασσας και ο τριτος Μπανγκουρας μολις αποφυλακιστει για τα νεροκουβαλητα και λοιπη ιατροφαρμακευτικη υποστηριξη των αθλητων, στην αναγκη να μπαινουν οι ιδιοι αλλαγη μολις βγαζουν εξω το φορειο. Και για εδρα δηλωνουμε το “Θανασης Τσαγκαρης” του Πανερυθραικου, που τηρει και τις διεθνεις προδιαγραφικοτητες της Ουεφας. Αυτα, το κλεισαμε τωρα το θεμα η εχουμε κι αλλα;”
Ε, όχι λοιπόν. Όχι. Το Escape From LA δεν μετράει για ταινία. Πέραν της σκηνής που κάνει σέρφινγκ (χύμα στο κύμα) ο Kurt Russel, “τακτοποιεί” και τον Bruce Campbell ΕΝΤΟΣ ΠΕΝΤΑΛΕΠΤΟΥ βεβαίως βεβαίως, ενώ είναι και δεμένος πισθάγκωνα! Ε, όχι! Δεν γίνεται! Δεν υπάρχει! Καταρχάς, ο Bruce Campbell δεν μπορεί να νικηθεί (γιατί είναι ιδέα), και κατά δεύτερο λόγο, κάθε φορά που ο Kurt Russel και ο Bruce Campbell εμφανίζονται στο ίδιο μέρος και δεν ανατινάσσεται το σύνολο της ύλης και της αντιύλης του σύμπαντος (πλην του Chuck Norris, του Rino Gatusso, του Χάρη Κοπιτσή, του Tony Jaa και του Reb Brown), κάθε φορά που βρίσκονται στο ίδιο μέρος και δεν συμβαίνει αυτό, είναι σίγουρο ότι ένας εκ των δύο είναι ψεύτικος και πρόκειται περί πλαστογραφίας.
ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ
Ειχαμε δουλιτσα παλι προχτες, ναναι τρελλα τα παιδια… Μη φανταστειτε τιποτα σπουδαιο παντως, δυο τρια περιστατικα ρουτινας: Ο πρωτος ενας 15χρονος διπλος απο μενα, που εκαψε μια εκκλησια του 14ου αιωνα στο παραδοσιακο Πορβο την επομενη της νικης των Lordi στη Eurovision και ειχε βαλθει να τιναξει και το σχολειο του στον αερα. Οι ειδικοι τον ειχανε κηρυξει υψηλης επικινδυνοτητας. Με το που μπηκε στο γραφειο αρχισα να του τα ψελνω, τα Χαρντ Γκοτζαληλουια εννοω φυσικα, τα οποια διχως χρονοτριβη συνοδευσε με την ακουστικη κιθαρα που πηγε κι εφερε απ το δωματιο του, ωσπου στο τελος της συνεδριας κλεισαμε ομορφα και πολιτισμενα με ακομπανιαμεντο “Του τρελλαδικου ο μαγκας το καλυτερο παιδι εχει γινει τωρα αρνακι και τον Γκοντζο προσκυνει”. Να περασει ο επομενος λεω, επομενη ηταν τελικα, 20χρονη ξεψολης και προκολης, νομιζα οτι μ’ αυτην ειχα ξεμπερδεψει, αν και μου εβγαλε την Παναγια. Αλλα που, τα ιδια και χειροτερα: τωρα της εβγαινε ο Γκοντζος που της ειχα βαλει τις προαλλες. Με τις ωρες τα εσφιγγα τα λασκαρισμενα πριτσινια και τα παξιμαδια, αστα, θειο δραμα μιλαμε.
Μ’ αυτα και μ’ αυτα και χωρις τα αλλα, τελικα τα καταφερα, αλλη μια Γκοτζοευλογημενη μερα πισω. Το βραδυ ειπα να ηρεμησω, καθησα να δω Μαλαγα-Παναθηναικος απο το ιντερνετ. Νικησαμε, σπασαμε και το αηττητο σερι, μπραβο μωρη Παναθα λεω..η μαλλον δεν προλαβα να το πω: Στο chat διπλα απο την οθονη αντι για πανηγυρισμους διαβαζω να βριζουν τον Πατερα και τον Τζιγγερ, “παρτε παιχτες ρεε μπιπ μπιπ μπιπ”, εξυμνωντας τους Γιαννακοπουλαιους, οχι ενας ουτε δυο. Απαντησα, “εσεις κανετε χειροτερο κακο απο τον Κοκκαλη και τον Γκαγκατση που κατηγορατε”, λεω, “η ομαδα εχει 20 διεθνεις και αλλους 5 ξενους ποιοτητας, ελεος πια”. Για να παρω την πληρωμενη απαντηση που με σοκαρισε οσο τιποτα αλλο στα χρονια που κανω τη δουλεια: “Ο Γκοτζος εισαι; Φυγε απο δω ρε μπιπ και μην ξαναπατησεις”.
Αυτο ειναι, δεν υπαρχει πια καμμια αμφιβολια: Σχιζοφρενεια και μαλιστα παρανοειδης! Ολα τα κριτηρια τηρουνται: Διαρκεια παραγωγικης συμπτωματολογιας ανω των 3 μηνων, των οποιων προηγειται προδρομο εξελικτικο σταδιο αρνητικων συμπτωματων (απαθεια, μειωμενη κριτικη ικανοτητα, μουρμουρα, γκρινια κλπ) ανω των 6 μηνων, στη συγκεκριμενη περιπτωση μαλλον πολλων ετων. Ως παραγωγικη συμπτωματολογια εννοουμε πχ τον παρανοειδη ιδεασμο οτι ο Γκοντζος ειναι παντου κι ας μην τον αντιλαμβανονται με τις αισθησεις τους, ακομα και πισω απο αλλα ονοματα η οτι εισβαλλει το πνευμα Του σε διαφορα χιουμανοιντς/νεφελειμ η οπως αλλιως τα φανταζονται, ανα τον κοσμο, με το ονομα Γιωργος, Χρηστος, Ντειβιντ η οτι αλλο θες. Η αντιληψη αυτη της ενδοβολης ολοκληρης της προσωπικοτητας καποιου σε αλλον δεν ειναι απλως διχαστικου τυπου διαταραχη αποσυνδεσης του Εγω με στοιχεια πολυπροσωπικοτητας του πασχοντος, αλλα ταυτοχρονως και Αυτου εις τον οποιο προσδιδεται η υπερφυσικη αυτη ιδιοτης (οτι δηλαδη -και κατ’ αντιφαση- αν και κατακερματιζεται, ενδοβαλλεται ακεραιο σε αλλα ατομα), αλλα υποδηλωνει και τις μαγικες / σατανικες ιδιοτητες που Του αποδιδουν. Να προσθεσω ακομα οτι στη συγκεκριμενη περιπτωση ειμαι σχεδον σιγουρος οτι τις γραμμες του chat που τους εγραφα τις ακουγανε φωναχτα με τη δικια Του φωνη, οπως επισης οτι και σε ανυποπτο χρονο εχουν παρομοιου περιεχομενου ακουστικες παραισθησεις. Για τις οπτικες / οραματα δεν ειμαι σιγουρος οτι προκειται για παραισθησεις γιατι ουτως η αλλως ολοι μας Τον βλεπουμε στις δυσκολες στιγμες με το αγερωχο υφος Του, ενδεδυμενο την απαστραπτουσα πρασινη χλαμυδα, με τη λυρα στο δεξι και την αγιαστουρα στο αριστερο ως εκ θαυματος να μας αποκαλυπτεται. Υπαρχει ομως μια τεραστια διαφορα: Αυτους η φωνη και το οραμα Του τους γεμιζει με αγχος και τρομο οποτε η κατασταση ειναι νοσηρη κι εχουν αναγκη απο θεραπεια, ενω εμας με ηρεμια, αισιοδοξια και ψυχικη γαληνη και ειναι ο ιδιος Αυτος ο Θεραπευτης των ψυχων μας!
Απο μικρος φαινοσουνα οτι θα ξεχωρισεις, και σε υψηλο επιπεδο την μπαλα θα κλωτσησεις Λεβεντικη κορμοστασια και ποδια γυμνασμενα τη Γερμανια θα ‘κανες περηφανη για σενα.
Αμεσως ξεπεταχτηκες, με τολμη και με χαρη εκανες παντα διαφορα, δεν ησουνα ταγαρι. Ο Τομας Σααφ σε θαυμασε, σε πηρε πρωτη ομαδα γουσταρε το στυλακι σου και το κορμι λαμπαδα.
Και εκανες το ξεπεταγμα διπλα στο hummer Naldo διδυμο υψους και μυαλου, σκιαζοταν κι ο Ροναλντο… Για χρονια παιζατε μαζι μα ‘σασταν μοναχοι’ σας, με τετοια χαφ και μπακ χωνια λαχταριζε η ψυχη σας
Μα εσυ ψηλε δεν το ‘βαλες κατω απ την κατρακυλα στα παντσερ παντα δυνατος, τους κερναγες τεκιλα. Πορειες σε EURO και mundial με ηγετη πισω εσενα κι ας μην ειχες Καρλες Πουγιολ και διπλα σου Μαρτσενα.
Με Λαμ και Μπαστιαν κανατε εσεις τη διαφορα για καθε αντιπαλη εθνικη μυριζε συμφορα με Λεβ στον παγκο εγινες χαιλαντερ και λιονταρι Τεβες-Μεσι προσκυνησαν εσενανε τη χαρη
και ετσι αποφασισες πως επρεπε να φυγεις απο το καπηλειο της Βρεμης καπως να ξεφυγεις να πας καπου καλυτερα και πιο οργανωμενα κι ας ηθελε η γυναικα σου να μην πατε στα ξενα
Και ο Αρσεν σε κοζαρε, σ’ ηθελ’ απεγνωσμενα Με Αρτετα, Σαντος, Μπεναγιουν υπεγραψε και σενα. Με VERMINATOR διδυμο θα βρεις και την υγεια σου κι εκει θα καθιερωθεις με την τρελη μαγκια σου
Ηρωας γινε ΓΕΡΜΑΝΕ και μη διστασεις σταλα και μαθε και στον Σκιλασι πως κοντρολαρουν μπαλα, να ξερεις, σε πιστευουμε διχως δισταγμο ξεκινα προς τη δοξα σου χωρις σταματημο
Κι αν στην Ευρωπη τα πνιγε, με τσ’Ελληνες ο ΒΑΝΤΕΡ Περ Μερτεσακερ σε τιμω, be our Highlander…
Οταν απο εφηβο σε αποκαλουν φαινομενο… Οταν ο τροπος με τον οποιο κινεισαι καθηλωνει τα βλεμματα και η τροχια που δινεις στην μπαλα θυμιζει τα σχεδια καποιου παλιου καλλιτεχνη. Οταν συστηνεσαι στον κοσμο του ποδοσφαιρου με ενα μαγικο γκολ υπο βροχη και οταν κανεις την εκτελεση ενος φαουλ μια αυτονομη ιστορια ποδοσφαιρικης φαντασιας. Οταν κατακτας το champions leaque. Το διηπειρωτικο. Οταν εισαι πρωταθλητης. Οταν στο απογειο της καριερας σου τραυματιζεσαι και ολοι προδιαγραφουν το τελος. Και εσυ επιστρεφεις. Οταν εισαι θρυλος και σου ζητανε να κατσεις στον παγκο της εθνικης σου ομαδας και εσυ δεν διαμαρτυρεσαι καν.
Οταν πεφτεις ξανα. Και οταν πονας. Οταν σε παιρνουν απο το γηπεδο με το φορειο για μια ακομη φορα. Μα εσυ επιμενεις. Οταν γραφεις ιστορια και οταν γινεσαι παγκοσμιος πρωταθλητης. Οταν μενεις πιστος στην ομαδα σου στην δευτερη κατηγορα και οταν την ανεβαζεις. Οταν πηγαινεις στην Μαδριτη, νικας μονος σου στην δυση της καριερας σου την Ρεαλ και ολο το Bernabeu σηκωνεται ορθιο για να σε χειροκροτησει. Οταν εσυ σαν μαεστρος αποχαιρετας με μια ελαφρια υποκλιση το κοινο σου. Οταν εισαι 36 χρονων και σκοραρεις απο τα 25 μετρα, ακριβως οπως τοτε… Οταν μετα απο καθε “κακο” γκολ πανηγυριζεις γεματος χαρα και βγαζοντας την γλωσσα σαν αγενες παιδι που εκανε παλι την αταξια του.
Οταν εισαι ο τελευταιος μιας γενιας ποδοσφαιριστων που μπορουσαν να ειναι σπουδαιοι ακομη και αν ειχαν παραπανισια κιλα. Οταν οι ζεβρες παιζανε το πιο rock ποδοσφαιρο στην ευρωπη και οταν το ιδιο το ποδοσφαιρο ηταν ακομη κατι παραπανω απο μια light παρασταση χολιγουντιανων προδιαγραφων με “gay” πρωταγωνιστες και οταν ακομα ολοι μα ολοι σε εχουν ξεγραψει. Εσυ, ναι διαολε!! Alessandro del Piero παραμενεις καταπληκτικος ποδοσφαιριστης και ας ακουγεσαι φαλτσος σαν τραγουδι των led στην pop εποχη μας. Κι ας εισαι αργος. Κι ας εχεις σκουριασει. Φαλτσος σαν γκολ υπο βροχη και αν θυμασαι εκεινο το βραδυ που εκανες ολο τον κοσμο να μαθει το ονομα σου. Με ενα απιστευο φαλτσο. Και εμεις το ονομα αυτο, Pinturicchio, δεν θα το ξεχασουμε ποτε. Αθεραπευτα ρομαντικοι και λατρεις του αυθεντικου catenaccio…
Μεγάλη Ευκαιρία. Μην τη Χάσετε!!! Εταιρία ειδών ρουχισμού ξε-πουλά ΦΟΔΡΕΣ ΓΙΑ ΣΑΚΑΚΙΑ.
Δυνατότητα επιλογής Καλοκαιρινού υφάσματος από ανθεκτική στη UV ακτινοβολία φανέλα ΠΑΕ ή Χειμερινού υφάσματος από αντιιδρωτική μάλλινη κάλτσα παίκτη της επιλογής σας.
Κανετε τώρα την παραγγελία σας μέσω του ηλεκτρονικού μας καταστήματος www.tzigg.er
Δώρο για τους 5 πρώτους ένα χρηστικό κύπελο “Αναβασης Πιτίτσας 3η θέση 1984”.
14/09/2010: Η μέρα που ο Νίκος ο Νιόπλιας πήρε την προπονητική του πένα και ξεκίνησε να γράφει την ωραιώτερη ιστορία. Χαρτί του το Καμπ Νου. Μελάνι του οι 11 πολεμιστές στο γήπεδο. Εκεί ξεκίνησε η πορεία προς το κύπελο του 2011. Τι να προτοθυμηθεί κανείς από εκείνο το παιχνίδι; Τον Σεντρικ Καντέ που ήταν πιο γρήγορος από την σκιά του Βίγια και τον αφάνησε; Τον γελαστό πολέμαρχο τον Ζουλού, Σιμάο, που πολέμαγε στο γήπεδο λες και κινδύνευε ο λαός του; Τον μαγευτικό Λέτο που με τις ντριμπλες του έκανε τον Νταβίντ Ραμος να ξεράσει στο κορνερ στο 65′ και τους φιλους της Μπάρτσα να φωνάζουν σαν άλλοι Σοβιετικοί Λετο – Λετο el parrandero su Λετο (Σας γλεντάει ο Λετο); Τον εκτελεστή Σισε που με το χατ – τρικ του μας έστειλε στον παράδεισο; Μπορεί κάποιος να τα θυμάται όλα αυτα; Μπορεί όχι… Αλλά όλοι θυμόμαστε μετά το σφύριγμα της ληξης και με τον πινακα του σκορ να γράφει 1-3, τον Κώστα τον Γκόντζο να περπαταέι στο χορταρι του γηπέδου με κατεύθυνση την σέντρα σαν οπλαρχηγός, σαν άλλος Μουρίνιο, με την γροθιά του στο τριφύλλι στο στήθος. Η ηρωική του φιγούρα πάντα θα μείνει στην μνήμη μας.
Υποψήφιοι προπονητές στην ΆΕΚ: Ντιέγκο Σιμεόνε, Κάρλος Βαλντεράμα, Λεονάρντο (Nascimento), Chiqui Arce, Fernando Redondo, Claudio Cannigia, Ivan Zamorano, Taribo West, Cafu, Aldair, Clarence Acuna και Jose Luis Chilavert! Αυτοί δεν είναι υποψήφιοι προπονητές! Αυτοί είναι οι Rest Of World από το FIFA 95! Αθάνατο Sega Mega Drive, τώρα δικαιώνεσαι!
“π”, κύριοι! Ναι, καλά ακούσατε… “π”! “π”, όπως Πάνσεπτος… όπως Προφήτης… όπως Πράσινης… όπως Παλιγγενεσίας. “π”, κύριοι, όπως 3,14… ΑΛΛΑ: Aν ο Γκόντζος ήταν ο αριθμός “π”, η δεκαδική απειρία, η αριθμητική υπερβατικότητα και η μη-κατασκευασιμότητα του οποίου έχουν οδηγήσει στην τρέλα και την κατάθλιψη οποιονδήποτε επιχείρησε ποτέ να τον “δαμάσει” (ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που η Πράσινη Πιπότητά Του οδηγεί στις ίδιες νοσηρές καταστάσεις οποιονδήποτε αμφισβητία Του), εσείς θα ήσασταν το “0” και το “1”. Εσύ, Γιάννη, θα ήσουν το “1”, το “numero uno”, o ένας και μοναδικός, ο πρώτος των πρώτων, και συ, Κώστα,… well you know… Γιατί είπαμε, κύριοι! “π”! Όπως Πίτσες Πλε!…………………………………………………………………….
Μπεχάτε; Μουχάτε; Σταματήστε! Because… here comes the twist. ΌΧΙ Κώστα, δεν σου έλαχε και πάλι το χειρότερο! Αντιθέτως! Το καλύτερο! Γιατί -και είναι καιρός πια να αποκατασταθεί αυτή η εννοιολογική “αδικία”- το “0” δεν είναι απλώς ένας ακόμα πραγματικός αριθμός. Περισσότερο, είναι μία θεμελιώδης έντονα αφηρημένη έννοια. Είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχουν το Θετικό και το Αρνητικό, η Αλήθεια και το Ψέμα, το Καλό και το Κακό! Είναι ο λόγος για τον οποίο η Μέτρηση και η Σύγκριση είναι εφικτές! Είναι ο λόγος για τον οποίο η Αναφορά και η Αναγωγή είναι δυνατές! Εν ολίγοις, είναι ο λόγος για τον οποίο το ίδιο το Σύμπαν μπορεί και υπάρχει!
Κου-Βου, μυστικέ πράκτωρε 000, φανερώσου στο forum και, με την πολλαπλασιαστικότητα των post σου, εκμηδένισέ μας!
Ένα -ακόμα- ταπεινό νούμερο