Σκέφτομαι και γράφω: Η Οικογένειά μου
Με λένε Χρηστάκη και το σπίτι μου είναι ένα μπουρδέλο. Εγώ δεν ξέρω τι είναι μπουρδέλο, ρώτησα τη δασκάλα και δε μου έλεγε, αλλά ο μπαμπάς έτσι λέει όταν φτάνει το βράδυ σπίτι: «Πάλι μπουρδέλο είναι το σπίτι», και μετά βρίζεται με τη μαμά. Εγώ αγαπώ το σπίτι μου, άρα νομίζω ότι το μπουρδέλο είναι κάτι καλό. Μάλλον πρέπει να λένε μπουρδέλα τα παλιά σπίτια με πολλά άτομα μέσα και παιχνίδια πεταμένα στο σαλόνι και πολλά παιδάκια να τρέχουν εδώ κι εκεί. Λέω στη μαμά να με πάει σε μπουρδέλο για να δω, της το λέω, αλλά αυτή με δέρνει. Εγώ με τα αδέρφια μου μένουμε στα τρία υπνοδωμάτια του σπιτιού. Οι γονείς μας μένουν στο σαλόνι. Εγώ είμαι δέκα χρονών, κι έχω 4 αδερφές πιο μικρές και 7 αδέρφια πιο μεγάλα, τέσσερους αδερφούς και τρεις αδερφές. Δεν θυμάμαι ολωνών τα ονόματα, ελπίζω να μη με μαλώσετε. Κοιμάμαι στο δωμάτιο με τους τέσσερους αδερφούς μου, στο άλλο κοιμούνται οι αδερφές μου και στο άλλο πάλι οι αδερφές μου. Όσοι ξένοι έρχονται σπίτι και μας βλέπουν όλα μαζί γελάνε και λένε μπράβο και άλλα τέτοια, και άλλοι αστειεύονται και λένε να κάνουμε ομάδα ποδοσφαίρου. Ο αδερφός μου ο Πέτρος τότε τσατίζεται και τους βρίζει, «Αυτή τη μαλακία την έχουμε ακούσει χιλιάδες φορές», και ο ξένος ξινίζει τα μούτρα του. Ο Πέτρος είναι 20 χρονών. Έχει τελειώσει το σχολείο και πάει πανεπιστήμιο. Ρώτησα τη μαμά τι είναι πανεπιστήμιο, μου είπε ότι είναι σαν το σχολείο, αλλά μεγαλύτερο. Εγώ όμως δεν το πιστεύω. Νομίζω ότι θα μοιάζει πιο πολύ με το σπίτι μας. Το λέω αυτό γιατί μια φορά ήρθε ο Πέτρος σπίτι και πέταξε την τσάντα του στο πάτωμα και φώναξε: «Το κλείσαν το μπουρδέλο!» Αρα το πανεπιστήμιο πρέπει να είναι ένα μέρος με πολλά παιδιά και πολλή φασαρία και να είναι παλιό και να μην έχει λάμπα στο διάδρομο. Εγώ με τα αδέρφια μου μας αρέσει να παίζουμε στο σαλόνι. Εκεί είναι και το κασετόφωνο και ακούμε μουσική. Συνήθως μαλώνει ο Γιώργος με την αδερφή μου που δε θυμάμαι πώς τη λένε κι ελπίζω να μη με μαλώσετε, για το τι μουσική θα ακούσουνε. Καμιά φορά ακούει μουσική η αδερφή μου που δε θυμάμαι πώς τη λένε κι ελπίζω να μη με μαλώσετε και τραγουδά εκεί μια και λέει ότι υποφέρει πολύ, και τότε μπαίνει στο σαλόνι ο Γιώργος και λέει «τι παπάρες ακούς ρε πάλι» και αλλάζει την κασέτα και τότε ακούγονται κάτι ντάπα ντούπα και τα άλλα παιδιά φεύγουν από το δωμάτιο, αλλά εγώ μένω γιατί μετά αρχίζουν να βρίζονται κι εγώ γελάω πολύ. Η αδερφή μου -μη με μαλώσετε- λέει το Γιώργο κάφρο κι ο Γιώργος τη λέει σκυλί. Αρα έχουμε και κατοικίδια στο σπίτι μας, που είναι μπουρδέλο. Το βράδυ ο μπαμπάς και η μαμά αρρωσταίνουν. Γι αυτό και δεν μας αφήνουν να πηγαίνουμε στο σαλόνι το βράδυ, για να μην κολλήσουμε κι εμείς. Και η μαμά και ο μπαμπάς φωνάζουν σα να πονάνε, πιο πολύ η μαμά. Εγώ θέλω να πάω να δω τι πάθανε, αλλά τα αδέρφια μου δεν με αφήνουν. Θα φοβούνται κι αυτοί μήπως κολλήσω κι εγώ. Πάντως μια φορά που πήγα κρυφά στο σαλόνι είδα τη μαμά και τον μπαμπά να έχουν κολλήσει ο ένας πάνω στον άλλο, και φώναζαν, επειδή δεν μπορούσαν να ξεκολλήσουν. Έτρεξα τότες κι εγώ να βοηθήσω να ξεκολλήσουν, αλλά ο μπαμπάς όταν με είδε τσατίστηκε και με είπε μαλακισμένο και μου είπε φύγε και μου πέταξε και την παντόφλα. Θα φοβήθηκε κι αυτός μήπως κολλήσω κι εγώ. Την επομένη ο Πέτρος μου είπε ότι είμαστε δώδεκα αδέρφια επειδή δεν έχουμε τηλεόραση, αλλά εγώ δεν τον κατάλαβα.
Aν ήμουν νταλικιέρης θα είχα πίσω μου να “χαδεύω” τις κρύες νύχτες την γκουνιότα την Έλενα Πούτση με χτυπημένο τατού με ξεθωριασμένα μελάνια στις φιλτρομπαζούκες της, την φωτογραφία αυτού του Φιδέμπορα, αυτου του σακαφλιά, αυτού του σανιδόκωλου, αυτηνης της σαπουνομαζώχτρας σε Αντρικές φυλακές Ισοβιτών, αυτού του ακατονόμαστου του Κοστάντζο.
Ο Τσακ Νόρις ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του κοιτώντας απογοητευμένος το κενό. Είχε άραγε κάποιον λόγο να μην είναι ευχαριστημένος απ’ τη ζωή του; Φυσικά και όχι. Μόνο τη μέρα που είχε περάσει είχε σκοτώσει 90000 Αμερικανούς στρατιώτες, όντας με το μέρος των Ιρακινών, και 50000 Ιρακινούς στρατιώτες, όντας με το μέρος των Αμερικανών. Είχε αποτρέψει 30 πλημμύρες σε 30 διαφορετικά μέρη του κόσμου κι είχε κάνει κομμάτια 125 κομήτες που απειλούσαν να καταστρέψουν τη γη με μία στριφογυριστή κλωτσιά. Γιατί λοιπόν βαριαναστέναζε στο κρεβάτι του; Γιατι πολύ απλά ΕΙΧΕ ΒΑΡΕΘΕΙ! Ήθελε επιτέλους μια πραγματικά δύσκολη πρόκληση και όχι τις κλασικές σωτηρίες του κόσμου. Ενώ έντρομος σκεφτόταν ότι αν δεν του παρουσιαζόταν αυτή η ευκαιρία θ’αναγκαζόταν να βγει στη σύνταξη, χτύπησε το κινητό του. Το σήκωσε. Κατάλαβε ποιος του μιλούσε απ’τη φωνή. Τέλος. Μετά από λίγο τα μάτια του φωτίστηκαν. «Επιτέλους»,σκέφτηκε. «Να μια τεράστια πρόκληση αντάξια του μεγέθους μου». Έκλεισε το τηλέφωνο κι άρχισε να ετοιμάζεται για τη μεγάλη αποστολή. Πρώτα απ’όλα έπρεπε να πάρει το πρώτο αεροπλάνο για την Ελλάδα…
To be continued…
Ρε μπόκολη Βαλβερδάκο τι θα γίνει ρε με αυτόν ρε τον Κοστάντζο; Τι θα γίνει ρε με αυτόν τον τσουτσουνοβιόλη που ήταν τσοφλέμπορας ο πατέρας του ρε; αυτή την ψηφιδωτή κλ@νιά, τον ξυλαύτη τον Θαντερκατ με τα ξυλοπόδαρα, αυτόν τον σεντονά τον γεροντόφιλο ρε, αυτή την ξύστρα ιωδίου, αυτήν την παπαρέτα την μαγκούστα του Αμαζονίου ρε, αυτό το ντοκυμαντέρ της Αγκόλας, αυτόν που έχει το σημείο G στις πατούσες ρε, που αν είχα την φάτσα του για κώλο θα ντρεπόμουνα να χ@σω ρε. Μόνο σε φιλικό στη Σπιναλόγκα ρεεε.. Ρε μου χετε βγάλει τα συκώτια ρε. Να ρε, να να να, στα goodys μου ρε, να να να να, στα βυζαντινά μου σας γράφω πια ρε βαλβερδάκο και κοσταντζάκο, σας γράφω και χωράτε εκεί που δεν πιάνει μελάνι και όχι επειδή έχω πλατυποδία στα φρύδια μου αλλά επειδή κάνω μικρά γράμματα ρε, γι’ αυτο χωράτε όλοι σας. ΤΕΛΟΣ, δεν ξανασχολουμαι μαζί σας.
My name is Norris. Chuck Norris [Mέρος Δεύτερο]
Ο Τσακ γύρισε σε 5 λεπτά με τα πόδια όλα τ’ αεροδρόμια της χώρας αλλά έξαλλος διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε καμία πτήση διαθέσιμη για Ελλάδα. Αφού έβρισε όπως μόνο αυτός ξέρει τους Αμερικανούς και την οργάνωση τους αποφάσισε ότι αν θες να κάνεις κάτι καλά πρέπει να το κάνεις μόνος σου. Σκέφτηκε λοιπόν να κολυμπήσει μέχρι την Ελλάδα. Σιγά την απόσταση εξάλλου, έναν ωκεανό και μια θάλασσα είχε να διασχίσει. Μισή ώρα αργότερα (κι αφού τα είχε βάλει με 4 θαλάσσια τέρατα που έκαναν το λάθος να του πουν «που πας ρε παππού, θες και κολύμπι;») έφτασε στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στον Πειραιά όπου επρόκειτο να γίνει η συνάντηση. Μπήκε σε ένα παλιό εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο και περίμενε. Μερικά λεπτά αργότερα μπήκε ο άνθρωπος που περίμενε. «Άργησες» του είπε ο Τσακ ψυχρά, μ’ αυτό τον τρόπο που παραλύει τους αντιπάλους του. «Συγγνώμη αλλά έπρεπε να κάνω κάτι πένθιμες δηλώσεις για το όνειρο της πρόκρισης στο Μουντιάλ που πέθανε», απάντησε ο νεοφερμένος, ένας κοντός τυπάκος με γυαλάκια που έμοιαζε με σπασικλάκι πρώτης Λυκείου. «Ζωή σε λόγου μας», είπε αδιάφορα ο Τσακ. «Και τώρα πες μου κύριε Πιλάβιε τι ακριβώς με θες;». Ο Σοφοκλής Πιλάβιος, ο πρόεδρος της ΕΠΟ, έσμιξε τα φρύδια του. «Τσακ είσαι ο μόνος που μπορεί να βοηθήσει. Υπάρχει κάποιος σαμποτέρ ο οποίος μολύνει τους παιχταράδες που φέρνουν οι ελληνικές ομάδες απ’ το εξωτερικό με τον ιό της αμπαλίας. Έτσι, αν και οι σκάουτερ βρίσκουν τεράστια ταλέντα για την Ελλάδα (ρε γαμώτο), αυτά όταν έρχονται εδώ είναι σκέτα παλτά. Τι λες λοιπόν; Θα βοηθήσεις;». Ο Τσακ κοίταξε τον Πιλάβιο μ’ αυτό το βλέμμα αποφασιστικότητας που δίνει στους συμμάχους του αισιοδοξία. «Ναι. Είμαι απόλυτα πρόθυμος να βοηθήσω. Τι ακριβώς πρέπει να κάνω;». «Αυτό θα στο πω άλλη στιγμή. Προς το παρόν μου αρκεί που συμφώνησες. Κι όσο για την αμοιβή σου…». Ο Τσακ κούνησε περιφρονητικά το κεφάλι. «Θα έπρεπε να ξέρεις κύριε Πιλάβιε ότι ο Τσακ Νόρις δεν παίρνει αμοιβές. Ο Τσακ Νόρις είναι αμοιβή σε όσους προσεύχονται για λύτρωση».
Ρε τι θα γινει ρε Βαλβερδάκι, κάθε μέρα θα διαβάζουμε ότι επειδή είσαι αγάπούλης με αυτό το ξυπόλυτο σκάλπ, αυτόν τον αγκαούγκα που δεν μπορεί να περπατήσει επειδή τον τραβάνε τα καλαμπαλίκια πίσω, αυτήν την ξαραχνιάστρα, τον επαγγελματία ξύστη, αυτό το ξύλινο παλτό που μόνο για γαργάρες με ξυλόπροκες κάνει, αυτό το παιδί του τρύπιου σωλήνα, αυτόν τον μαλακουάρδο, με το μαλλί λασπωτήρα, αυτο το μαντιναδέρι, αυτόν τον ξυλόγλυπτο, αυτόν που έχει ματώσει το πετσάκι του, αυτόν τον λούλη, αυτή τη σαύρα Κωπαίδας ρεε, αυτή τη σαμπανιοκαβαλάρισσα, αυτή τη φωτοτυπία ταφόπλακας τον Κοστάντζο πότε ρε θα τον εστείλης για να βάφει κουρτίνες; πες ρε βαλβερδάκο, πότε;
My name is Norris. Chuck Norris (Μέρος Τρίτο)
Ο Τσακ έκλεισε δωμάτιο σ’ ένα ξενοδοχείο του Πειραιά για να περάσει τη νύχτα. Φυσικά οι φήμες περί κοριών ούτε που τον έκαναν ν’ ανασηκώσει τα φρύδια του. Με το που μπήκε στο δωμάτιο εντόπισε τους 64 κοριούς που υπήρχαν και τους πέταξε στα σκουπίδια. Ήρεμος όπως πάντα έπεσε στο κρεβάτι και βυθίστηκε στον ύπνο. Την επόμενη μέρα πήγε στα γραφεία της ΕΠΟ όπου τον περίμενε ο Πιλάβιος. «Καλώς ήρθες Τσακ. Θα σ’ ενημερώσω τώρα για το πώς μπορείς να σώσεις το ποδόσφαιρό μας. Για να γιατρευτούν τα ταλέντα μας μας απ’ τον ιό πρέπει να κάνουν μια εντυπωσιακή ενέργεια σ’έναν αγώνα». «Μα τι λες», είπε ο Τσακ. «Αυτό είναι πανεύκολο κι ο προπονητής τους μπορεί να το κάνει. Γι’ αυτή τη βλακεία με φωνάξατε εδω πέρα, το φελέκι μου μέσα; Θέλετε να ξεσπάσει πάνω του την οργή του ο Τσακ Νόρις; Αυτό θέλετε;» ξαναρώτησε εκνευρισμένος και σηκώθηκε αναποδογυρίζοντας το γραφείο το οποίο με τη σειρά του γκρέμισε τη βιβλιοθήκη του Πιλάβιου, άνοιξε μια τρύπα στον τοίχο και σκότωσε 7 άτυχους περαστικούς που ήταν από κάτω. «Μη βιάζεσαι Τσακ», είπε τρομοκρατημένος ο Πιλάβιος. «Το έχουμε δοκιμάσει αλλά δεν πιάνει. Φαντάσου ότι για έναν απ’ αυτούς ο προπονητής άλλαξε 4 φορές κι ακόμα άμπαλος είναι! Σε παρακαλώ! Μόνο εσύ μπορείς να κάνεις τ’ αδύνατα δυνατά!». Ο Τσακ ηρέμησε κάπως. «Εντάξει. Αλλά αν διαπιστώσω ότι είναι κάτι εύκολο θα φύγω και δε θα ξανάρθω! Πες μου τώρα από που πρέπει ν’ αρχίσω;». «Έχω σχέδιο. Θα πηγαίνεις ως προπονητής στις ομάδες που υπάρχει το πρόβλημα και θα σου δίνω μια λίστα με τα άρρωστα ταλέντα. Ορίστε η πρώτη σου. Καλή τύχη. Θα τη χρειαστείς…». Ο Τσακ κοίταξε το χαρτί που του έδωσε ο Πιλάβιος. Έγραφε: «ΠΑΟ. Άρρωστοι παίκτες: Ζιλμπέρτο Σίλβα, Γιόσου Σαριέγκι». «Σιγά το πράγμα», σκέφτηκε ο Τσακ. «Πόσο δύσκολο μπορεί να ‘ναι να κάνουν μια εντυπωσιακή ενέργεια αυτοί οι δύο…;».
Όλοι έχουμε δει στο τοπικό ντιβιντάδικο ταινίες με παρόμοιο τίτλο με τα εκάστοτε blockbuster που κυκλοφορούν με το πρόθεμα “Asylum’s” (δηλαδή της εταιρίας Asylum). Αυτές οι ταινίες είναι οι πιο χαλασμένες που έχουν γίνει ποτέ, με αγαπημένη μου από αυτές τον Γιγάντιο Καρχαρία Εναντίων Κροκοδειλοδεινόσαυρου! Ξαναείδα λοιπόν πρόσφατα το “Sir Arthur Conan Doyle’s Sherlock Holmes” (που έγινε μπας και μπερδευτεί κανένας και πάει και το δει αντί για την ταινία με τον Robert Downey Jr.). Λοιπόν, η ταινία είναι επική σε επίπεδο ανατίναξης εγκεφάλου. Spoilers: Στο τέλος ο Σέρλοκ Χόλμς καβάλα σε αερόστατο εξοπλισμένο με μυδράλιο, πολεμάει στον ουρανό του Λονδίνου ένα τεράστιο ρομποτικό δράκο, τον οποίο οδηγάει ο ανάπηρος αδελφός του Σέρλοκ, ο οποίος φοράει τη στολή του Iron Man. Ταυτόχρονα ο Watson καβάλα σε άλογο κυνηγάει μια καμαριέρα cyborg η οποία έχει ενσωματωμένη πυρηνική βόμβα και πάει για να ανατινάξει τη βασίλισσα. ΥΠΟΨΙΝ, όλα αυτά γίνονται στην σκηνή τέλους της ταινίας, και δεν αναφέρω καν το σκηνικό με το γιγάντιο χταπόδι ή τον τυραννόσαυρο! Και ναι, ξαναθυμίζω ότι ο τίτλος της ταινίας είναι “Ο Σέρλοκ Χολμς του Σερ Αρθουρ Κόναν Ντόιλ”. Δώστε σημασία σε αυτές τις ταινίες παιδιά. Μπορεί να είναι χάλια, αλλά είναι απολαυστικότατες…
My name is Norris. Chuck Norris (Μέρος Τέταρτο)
Την επόμενη μέρα ο αθλητικός κόσμος της χώρας σείστηκε συθέμελα από την είδηση όλων των αθλητικών εφημερίδων ότι ο Παναθηναικός έδιωξε τον Χενκ Τεν Κάτε και προσέλαβε τον Τσακ Νόρις! Οι φήμες για το πώς έγινε αυτή η αλλαγή οργίαζαν. Η Γάτα συγκεκριμένα, κάτω από το επιτυχημένο (φυσικά) παρολί του Ματσωμένου είχε το άρθρο ενός έγκριτου συντάκτη της, ο οποίος διατεινόταν ότι ο Τσακ Νόρις είχε εξολοθρεύσει τον Τεν Κάτε με μια στριφογυριστή κλωτσιά! Ο ίδιος ο Τσακ διάβαζε όλα αυτά και γέλαγε. Φυσικά ήξερε την αλήθεια. Το προηγούμενο βράδυ ο Νικόλας Πατέρας έχοντας συνεννοηθεί με τον Πιλάβιο ανακοίνωσε ήρεμα στον Ολλανδό ότι έπρεπε ν’ αφήσει τη θέση του σε κάποιον πιο έμπειρο. Ο Τεν Κάτε έφυγε βρίζοντας με όλη τη δύναμη της φωνής του. Από τις βρισιές του η πιο κόσμια ήταν «You bastard father, you will f…king regret it»! Τον Τσακ βέβαια λίγο τον ένοιαζαν αυτά. Το θέμα ήταν πως βρισκόταν στο προπονητικό κέντρο του Παναθηναικού και με ευχαρίστηση συνειδητοποιούσε ότι η αποστολή του θα ήταν κάτι παραπάνω από πανδύσκολη, τελείως απίστευτη και εξωφρενική. Στα πρώτα 5 λεπτά της προπόνησης ο Σαριέγκι είχε φάει 17 ντρίμπλες που κατέληξαν σε γκολ απ’ τον Λέτο και ο Ζιλμπέρτο περπατούσε χαζεύοντας την ευκολία με την οποία ο Κατσουράνης περνούσε τις κάθετες μπαλιές -χωρίς ο Βραζιλιάνος να’χει ακουμπήσει την μπάλα ούτε μία φορά. Ενώ ο Τσακ σκεφτόταν ότι μια κατσάδα όπως μόνο εκείνος ήξερε θα τους συνέφερε, ο Σαριέγκι έπεσε πάνω στον Ζιλμπέρτο ρίχνοντας τον κάτω. «Ωχ συγγνώμη Ζιλμπέρτο, δεν είχα δει ότι έπαιζες», απολογήθηκε ο Ισπανός. «Σιγά μη σ’ έβλεπα όμως. Γι’αυτό δε σε λένε αόρατο τοίχο; Χοχοχοχοχοχοχο!»,πρόσθεσε προκαλώντας το γέλιο στους συμπαίκτες του, πράγμα συνηθισμένο από το κατ’ εξοχήν πειραχτήρι της ομάδας. Τότε ο Τσακ κατάλαβε ότι έπρεπε να χρησιμοποιήσει άλλη μέθοδο. Στο τέλος της προπόνησης λοιπόν όταν οι άλλοι έφυγαν πήρε παράμερα τον Ζιλμπέρτο και τον Σαριέγκι με την πρόφαση ότι ήθελε να τους δείξει κάποια επιπλέον συστήματα. Ήταν αποφασισμένος να τους ξανακάνει παιχταράδες με οποιοδήποτε κόστος…
Σας έχω πει παλιότερα για τα λαμόγια που πήρανε το Φεγγάρι και το κάνουν ένας θεός ξέρει τι, οι ανώμαλοι. Σας έχω τονίσει πολλάκις ότι μας ψεκάζουν. Ότι στον Όλυμπο υπάρχουν ψυχοτρονικά όπλα που θα κάνουν τους Τούρκους να περπατάνε ανάποδα -αναμφίβολα ο ωραιότερος τρόπος για να κερδίζεις έναν πόλεμο.
Πρόσφατα όμως άκουσα με τα ίδια μου τ’αυτιά κάτι υπέροχο. Σας ορκίζομαι σε ό,τι έχω ιερό, το άκουσα πραγματικά: Πενηντάρα μαμά είπε σε γνωστή μου ότι μας βάζουν φθόριο στις οδοντόκρεμες για να ελέγχουν τη σκέψη μας. ΕΙΔΙΚΑ Η ΚΟΛΓΚΕΗΤ, που είναι του Σώρος.
Ακούς εκεί, διάολε, φθόριο!!! Έτρεξα και το τσέκαρα στο πλησιέστερο σούπερ μάρκετ:είχαν όλες φθόριο! ΟΛΕΣ!!! Τυχαίο; Δεν το νομίζω, δεν το νομίζω καθόλου.
Η κυρία συνέχισε λέγοντας πως, επειδή φοβούνται για παρενέργειες σε μικρά παιδιά, στις παιδικές οδοντόκρεμες δε βάζουν φθόριο.Το γράφουν στη συσκευασία αλλά δε βάζουν. Γι’αυτό κι αυτή βουρτσίζει τα δόντια της μόνο με παιδικές οδοντόκρεμες.
(Τα λαμόγια είναι τόσο πονηρά που μέχρι και στην wikipedia έχουν γράψει ότι το φθόριο είναι δήθεν η ενεργή ουσία που κάνει καλό στα δόντια. Ναι, όπως έγραψαν κάποιοι καυλάντηδες στην wikipedia για τον Τόργκελε ότι είχε βάλει σαράντα γκολ σε έξι ματς…)
Εμπρός λοιπόν, η συνωμοσία τους κατέρρευσε, ντου στις παιδικές οδοντόκρεμες, κάτω το φθόριο, πάνω η γεύση φράουλα και τα μπαρμπαδέλια που χορεύουν πάνω στα σωληνάρια.