ΟΙ ΕΦΤΑ ΝΑΝΟΙ ΣΤΟ S/S CORUNA.
Σώκρατες είχες πρότυπο, παιδί απ’τον Αμαζόνιο, Σώκρατες ποδοσφαιριστή, που δεν κατάπιε κώνιο.
Έξι χρονών δεν ήσουνα, σε πήραν στην Φλαμένγκο, τα σέντερμπακ τ’αντίπαλα να τρέχεις σαν τον Βέγγο.
Ως τα εικοσιτρία σου, δεκαεφτά χρονάκια, αρχιμανδρίτες έκανες, παπάδες, διακονάκια, μα ήσουν φύση ανήσυχη, ήθελες άλλο ρόλο, κι έφτασες Άπω Ανατολή ωσάν τον Μάρκο Πόλο.
Μπαλίτσα εκεί τους έμαθες, κι η χάρη σου ήταν τόση, που εσένα είχε πρότυπο Νακάτα Χιντετόσι.
Κορούνια πήγ’ο Ρίμπο κι εσένανε η Παλμέιρας πήρ’αντικαταστάτη, γκουρού της Καποέιρας. Και την επόμενη χρονιά, η μοίρα πως τα φέρνει, Ρίμπο η Μπάρτσ’αγόρασε,Ντεπόρ εσένα παίρνει.
Στ’αριστερά σου είχες τον Φραν, μεγάλο καπιτάνο και δεξιά τον Βίκτορα τον Σάντσεζ τον Ντελ Άμο.
Ρόυ Μακκάυ’χες μπροστά μαζί με τον Τριστάν, κι εσύ τους μοίραζες ασίστ σα να’σουν o Ζιντάν. Στις ντρίμπλες ήσουν μερακλής και στις ποδιές ειδήμων τα σουτ λες και μελέτησε σπουδαίος επιστήμων.
Μετ’από χρόνια δύσκολα, χαμένες ευκαιρίες, στη Γαλικία έδωσες πολλές επιτυχίες.
Πρωτάθλημα με δεκαεφτά νίκες στο Ριαθόρ, κι ο Ιρουρέτα δίδασκε πως παίζεται το σπορ. Βασίλισσα εκατό χρονών, διοργάνωσε και πάρτυ, μα της το χάλασες εσύ, στο τσίγγινο παλάτι.
Γι’αυτό εγώ σου έγραψα αυτό το λίγο ποί’μα, με μέτρο άτσαλο, κουτσό, κι υποτυπώδη ρίμα, κάποιον μπορεί να ενέπνευσε το ατμόπλοιο Κυρήνεια, με εμένα η μούσα μου είσαι’συ, τεράστιε Τζαλμίνια.
KILLING MOON
Ένας θεός ξέρει πόσο απεχθάνομαι τις θεωρίες συνωμοσίας και τους αστικούς μύθους. Είμαι ίσως ο μόνος άνθρωπος που δεν προώθησε ποτέ chain mail που υποσχόταν υγεία κι ευτυχία αν το έστελνες σε άλλους δέκα, και θάνατο αν δεν το έκανες. ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΜΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ του οποίου κανένας ξάδερφος του κουνιάδου της σπιτονοικοκυράς δε ξύπνησε σε μπανιέρα γεμάτη παγάκια.
Ένα βράδυ όμως στην παραλία Θεσσαλονίκης, είχα υποσχεθεί στην κοπέλα δίπλα μου να αράξουμε σε κάποιο παγκάκι και να κοιτάμε το φεγγάρι. Ίσως και να ψιλοχαμουρευτούμε, έλεγα από μέσα μου. Ως συνήθως, ψάχναμε παγκάκι ελεύθερο και σε καλό σημείο. Κάπου που να φαίνεται το φεγγάρι-Αύγουστος μήνας, λίγες μέρες μετά την πανσέληνο.
Παγκάκι ελεύθερο δεν υπήρχε. Λίγη ώρα αργότερα, συνειδητοποιήσαμε πως ΟΥΤΕ φεγγάρι υπήρχε. Περπατήσαμε όλη την παραλία, μιάμιση ώρα πήγαινε-έλα, κοιτούσα εγώ παντού τριγύρω αλλά φεγγάρι πουθενά. Η κοπέλα δεν έδωσε σημασία. Έλεγε «εντάξει, θα το κρύβει κάποιο κτήριο» ή «θα’χει έκλειψη και δεν το ακούσαμε»! Τσακωθήκαμε. Δεν της άρεσε που άρχισα να τρέχω στην παραλία τσιρίζοντας «Μας πήραν το φεγγάρι, το πήραν!», κι εμένα δε μου άρεσε που ήταν μια απαθής στρίγγλα μπροστά σε τέτοιο γεγονός. Έναν φυσικό δορυφόρο έχουμε όλο κι όλο.
Τέλος πάντων, μάλλον ενόχλησε ορισμένους το κήρυγμά μου στην παραλία γιατί μετά από λίγο τσουπ!, εμφανίστηκε το φεγγάρι…
ΈΝΑ φεγγάρι. Όχι ΤΟ φεγγάρι. ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ.
Γύρισα στο σπίτι υποψιασμένος. Είπα την ιστορία μου στο φόρουμ. Αρκετοί από εκεί προσφέρθηκαν να με βοηθήσουν: ο Γκοντζόσαυρος πεταγόταν που και που απότομα μπροστά στο παράθυρο να δει αν συνεχίζει το «φεγγάρι» να υπάρχει. Αλλά ήταν πλέον κι αυτοί προσεκτικοί. Μέχρι που κοιμήθηκα το φεγγάρι εκεί, σαν να μην τρέχει τίποτα. Ξύπνησα έντρομος επειδή άκουσα ένα «Ξύπνα τώρα ρε!» και είδα το «φεγγάρι» να λάμπει ανάμεσα από έναν απίστευτο συνδυασμό πολυκατοικιών, μπαλκονιών και δέντρων, έτσι που να φωτίζει ακριβώς το μαξιλάρι μου. «Είστε γελοίοι» φώναξα «ξεκρεμάστε το από εκεί γιατί εμένα δε με πείθετε».
Την επόμενη μέρα ζήτησα από τοπικό ραδιόφωνο το «Χάρτινο το Φεγγαράκι». Μετά το τέλος του τραγουδιού ο παραγωγός είπε «Ααα, ένα πολύ ωραίο και άκρως συμβολικό τραγούδι, που φυσικά δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα».
Ρε τα λαμόγια, είναι παντού. Μας έκλεψαν τη σελήνη και ζητάνε και ρέστα. Έχω δύο θεωρίες: Ή την έκλεψαν και στη θέση της στον ουρανό κολλάνε κάτι χάρτινα ζωγραφισμένα (γι’αυτό ο καθένας βλέπει ό,τι θέλει, είναι απλά διαφορετικές ζωγραφιές), ή την κουνάνε με ένα σύστημα τροχαλιών και σχοινιών και την βγάζουν στον ουρανό όποτε και όπου θέλουν (εμένα μου φαίνεται πως έχει δαχτυλιές από γράσο). Ακούσατε και τον άλλον που είπε ότι ήταν σβησμένη προχθές. Ε, θα ξέχασαν ν’ανάψουν τον προβολέα τα λαμόγια.
Γιατί τα κάνουν αυτά; Δε ξέρω. Αλλά –διάολε!- θα μάθω.
Υ.Γ Συγγνώμη αν σας κούρασα, έπρεπε να μάθετε την αλήθεια. Και την επόμενη φορά που θα κοιτάξετε τη σελήνη, πάνω σ’αυτόν τον ουρανό που ψεκάζουν νυχθημερόν τα λαμόγια με τα’αεροπλάνα τους, να ξέρετε πως αυτός ο κόσμος είναι πιο πέτσινος κι απ’την τέταρτη θέση της Κορέας στο Μουντιάλ του 2002.
Σας έχω πει παλιότερα για τα λαμόγια που πήρανε το Φεγγάρι και το κάνουν ένας θεός ξέρει τι, οι ανώμαλοι. Σας έχω τονίσει πολλάκις ότι μας ψεκάζουν. Ότι στον Όλυμπο υπάρχουν ψυχοτρονικά όπλα που θα κάνουν τους Τούρκους να περπατάνε ανάποδα -αναμφίβολα ο ωραιότερος τρόπος για να κερδίζεις έναν πόλεμο.
Πρόσφατα όμως άκουσα με τα ίδια μου τ’αυτιά κάτι υπέροχο. Σας ορκίζομαι σε ό,τι έχω ιερό, το άκουσα πραγματικά: Πενηντάρα μαμά είπε σε γνωστή μου ότι μας βάζουν φθόριο στις οδοντόκρεμες για να ελέγχουν τη σκέψη μας. ΕΙΔΙΚΑ Η ΚΟΛΓΚΕΗΤ, που είναι του Σώρος.
Ακούς εκεί, διάολε, φθόριο!!! Έτρεξα και το τσέκαρα στο πλησιέστερο σούπερ μάρκετ:είχαν όλες φθόριο! ΟΛΕΣ!!! Τυχαίο; Δεν το νομίζω, δεν το νομίζω καθόλου.
Η κυρία συνέχισε λέγοντας πως, επειδή φοβούνται για παρενέργειες σε μικρά παιδιά, στις παιδικές οδοντόκρεμες δε βάζουν φθόριο.Το γράφουν στη συσκευασία αλλά δε βάζουν. Γι’αυτό κι αυτή βουρτσίζει τα δόντια της μόνο με παιδικές οδοντόκρεμες.
(Τα λαμόγια είναι τόσο πονηρά που μέχρι και στην wikipedia έχουν γράψει ότι το φθόριο είναι δήθεν η ενεργή ουσία που κάνει καλό στα δόντια. Ναι, όπως έγραψαν κάποιοι καυλάντηδες στην wikipedia για τον Τόργκελε ότι είχε βάλει σαράντα γκολ σε έξι ματς…)
Εμπρός λοιπόν, η συνωμοσία τους κατέρρευσε, ντου στις παιδικές οδοντόκρεμες, κάτω το φθόριο, πάνω η γεύση φράουλα και τα μπαρμπαδέλια που χορεύουν πάνω στα σωληνάρια.
ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΠΩΘΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΑΝΕΙΠΩΤΑ.
Παρακολουθώ κάτι ξένα ντοκιμαντέρ, που παρουσιάζουν συνανθρώπους μας που για διάφορους λόγους ετοιμάζονται για το τέλος του κόσμου.
Αναστροφή του μαγνητικού πεδίου, πτώση μετεωρίτη, αστρικό κοκομπλόκο την 21η του Δεκέμβρη, ένας ακόμα κατακλυσμός του Νώε, πολύ παίζουν οι σεισμοί, τα ηφαίστεια και τα πυρηνικά. Οι τύποι έχουν ενισχύσει το σπίτι τους, μαζεύουν προμήθειες, έχουν ένα τζιπ με γεμάτο ρεζερβουάρ και ένα θωρακισμένο από πολλές απόψεις καταφύγιο σε μυστική τοποθεσία για να μην πάνε κι άλλοι και ζητήσουν την βοήθειά τους, γιατί θ’ ανακύψουν ηθικά διλήμματα που δε γουστάρουν. Οι πιο μερακλήδες έχουν πλήρες οπλοστάσιο.
ΟΛΟΙ είναι εισοδηματίες που και λεφτά και χρόνο έχουν να ασχοληθούν με κάτι τόσο ανόητο κι ακριβό. Αυτό το «χόμπυ» κοστίζει συνήθως εκατοντάδες χιλιάδες δολλάρια. Θα μου πείτε οκ, τόσοι πλούσιοι πετάνε λεφτά σε βλακείες. ΟΧΙ, αυτό είναι διαφορετικό. Δεδομένου ότι 1) κάποτε-κάποτε συμβαίνουν παγκόσμιες καταστροφές και 2) πάντα υπάρχουν χαζοί, συμπεραίνουμε πως αν γίνει κάτι που θα μας καταστρέψει ως είδος και πολιτισμό, ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟΙ θα επιζήσουν. Αυτοί, αυτοί και οι κατσαρίδες θα κληρονομήσουν τον πλανήτη μας. Το είδος μας μπορεί να γλιτώσει απ’τον μετεωρίτη, ο πολιτισμός μας όχι.
Και ρωτώ: Δεν πρέπει να τους φορολογήσουμε γι’αυτό; Κοτζάμ πλανήτη θα τους αφήσουμε.Και γενικά, δεν πρέπει να φορολογείται ξεχωριστά η αναπαραγωγή της ηλιθιότητας;
Και καταλήγω εκεί που πραγματικά θέλω: Τόσα και τόσα πράγματα έχουν φορολογήσει. Ο παππούς μου πλήρωσε φόρο γιατί ο βηματοδότης του ήταν πολλά κυβικά. ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΠΟΥ ΠΑΝΤΡΕΥΟΝΤΑΙ ΝΕΟΤΕΡΕΣ ΘΕΟΓΚΟΜΕΝΕΣ, ΙΔΑΝΙΚΕΣ ΔΕΞΑΜΕΝΕΣ DNA, ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΚΑΣΤΡΩΝΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΚΑΤΙ ΓΙ’ΑΥΤΟ;;;
Κι ακόμα περισσότερο, δεν πρέπει να μπει ένας φόρος σε κάθε χλιμίτζουρα με παπάκι που κυκλοφορεί την καψούρα όλου του λυκείου, σε κάθε παπατζή που συνοδεύεται στα μπουζούκια από ξανθό σκυλί;;;
Αλλά αυτοί είμαστε, αυτοί. Δεν περίμενα τίποτα καλύτερο σ’έναν κόσμο όπου κάποιοι θεωρούν την Σάρα Τζέσικα Πάρκερ σέξυ, την Λέιντι Γκαγκά σταρ, τον Κόκε ποδοσφαιριστή και όπου οι σοκολάτες ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ ΔΕ ΣΠΑΝΕ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΥΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΟΙ ΧΑΡΑΓΜΑΤΙΕΣ ΤΟΥΣ- το οποίο είναι και μεγάλη αλήθεια. ΚΑΝΤΕ ΤΙΣ ΜΟΝΟΚΟΜΜΑΤΕΣ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟΝ ΔΙΑΟΛΟ, ΤΖΑΜΠΑ ΠΑΙΔΕΥΟΜΑΣΤΕ.
