Ολοι εμεις οι τουριστες του σχολειου σημειωναμε στο βιβλιο μονο οταν μας ελεγαν να διαγραψουμε ενα κεφαλαιο απο την υλη.
Όλοι προσπαθήσαμε να βουτήξουμε μπισκότο σε ποτήρι με γάλα που όμως ήταν μικρότερης διαμέτρου από το μπισκότο, με αποτέλεσμα το μπισκότο να σφηνώσει κι έπειτα να πέσει το μισό μέσα.
Σχεδον καθε φορα που ξεκινάμε με το “καλώς ή κακώς…”, στην πραγματικότητα ισχύει το “κακώς”.
Ολοι έχουμε αγγίξει τον τοιχο αισθησιακα τη νύχτα για να βρούμε το διακόπτη.
Όλοι εχουμε αφήσει το κινητο περισσότερες ώρες στη φόρτιση, πιστεύοντας ότι έτσι θα φορτίσει πιο πολύ. Έχω φουσκώσει μπαταρία εγώ από το πολύ φόρτισμα και ξέρω!
Υπάρχουν μόνο 3 κινηματογραφικοί δάσκαλοι: Ο Μίκι ο Γκόλντμιλ, ο Μάστερ ο Γιόντα και ο Σένσει ο Μιγιάγκι. Οι υπόλοιποι είναι copy-paste των προαναφερθέντων.
Όταν το Star έχει ρεπορτάζ για ερωτικό έγκλημα κ.τ.λ πάντα το συνοδευτικό βίντεο που θα παίζει θα είναι από ταινία των 80’s ή των 90’s, τύπου 9μιση βδομάδες.
Η χειρότερη αίσθηση σε ύφασμα είναι αυτή που έχει η κουβέρτα του στρατού.
Πάντα αυτός που πάει μόνος του σε καφετέρια διαβάζει τον κατάλογο με ύφος χιλίων καρδιναλίων.
ΟΠΟΙΟΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΑΣ ΠΑΙΚΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΑΠΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΠΑΝΤΑ «ΚΑΝΕΙ ΑΓΩΝΑ ΔΡΟΜΟΥ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ».
