Καθε φορα που μια γυναικα βαζει το τσιγαρο στραβα στο στομα και μιλαει νταλκαδιασμενη, ο Χαλκ Χογκαν φτυνει το δαχτυλακι του και γυριζει σελιδα στο Cosmopolitan.
Δεν πιστευα στους εξωγηινους μεχρι τη μερα που ημουν στο beach bar με 40 βαθμους και ο αλλος παρηγγειλε Νες γλυκο με γαλα.
Όλοι εμείς oi Σαμουράι ξενερώνουμε αφάνταστα όταν πρέπει να κάνουμε Χαρακίρι, γιατί στο τέλος θα πρέπει να πλύνουμε και να γυαλίσουμε το σπαθί μας.
Αν και ο κόσμος το έχει τούμπανο και εμείς κρυφό καμάρι, όλοι μας -την πρώτη φόρα που επιλεγήκαμε τυχαία από το κοινό σε παράσταση πρωτοεμφανιζόμενου μάγου για το νούμερο που μας κόβει στην μέση με τον τροχό- στην πραγματικότητα όντως μας σφαγιάζει, αλλά στο τέλος προσποιούμαστε τους ζωντανούς για να μην χαλάσουμε το νούμερο αλλά και για να μην του καταστρέψουμε την καριέρα.
Όταν ο Αδάμ ένιωθε μοναξιά και ζήτησε από τον Θεό σύντροφο, αυτός πήρε ένα πλευρό από τον Ντέρεκ Μπόατενγκ και έφτιαξε την Έυα.
Oλοι, μετά το τελος της Ιλιαδας και της Οδυσσειας, περιμεναμε απο τον Ομηρο και ενα τριτο βιβλιο με το backstage απο το γυρισμο του Μενελαου και της Ωραιας Ελενης στη Σπαρτη και τα μπινελικια που θα της εχωνε, καθως και με extra σκηνες της Ιλιαδας. Ο Ομηρος ομως ηταν κατηγορηματικα αντιθετος, λεγοντας πως δεν ηθελε να ξεχειλωσει το story…
Οταν μας εχριζαν προπονητες στη “Μyth team”, μας αρεσε να παιζουμε 4-4-2 με φορ τον Ηρακλη και τη Λερναια Υδρα. Μαλιστα διναμε εντολη να παιζουμε με γιομες, ετσι ωστε αν το ενα κεφαλι της Υδρας εχανε την κεφαλια ο Ηρακλης θα το ‘κοβε και θα πεταγονταν αλλα 2… ε,καποιο θα την καρφωνε στο πλεκτο…
Όταν ένας παπάς έρχεται να κάνει ένα ευχέλαιο ή παρίσταται δοξολογώντας την κοπή της πίττας, υπάρχει μια λεπτομέρεια πολιτικού περιεχομένου. Θα ρωτήσει: “τοις ευσεβέσοι ή τοις βασιλευσι θέλετε να πούμε;” “Τοις βασιλεύσι πάτερ, μας περνάτε για κομμουνιστάς; Ναι ναι, βάλε τοις βασιλεύσι”. Εϊναι άλλωστε γνωστοί οι διακριτοί ρόλοι Πολιτείας και Εκκλησίας.
Όλοι μας περιμένουμε το τρίτο βιβλίο του Όμηρου, για να ολοκληρωθεί επιτελους η τριλογία και να ξεκινησει τα prequel.
Η έκφραση “θα κλάψουνε μανούλες” πρωτοειπώθηκε όταν ο Παπακαλιάτης αποφάσισε να αλλάξει ηλικιακό target group.