Αν ξεκινήσεις την παλιά ταινία «Η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων» χωρίς ήχο, και ταυτόχρονα βάλεις το album των Pink Floyd «The Dark side of the moon» να παίζει όταν το κλασσικό λιοντάρι (που εμφανίζεται στους τίτλους) βρυχαται για τρίτη φορά, τότε η ταινία εξελίσσεται σύμφωνα με τη μουσική και τους στίχους σε απόλυτο συγχρονισμό. Καρατσεκαρισμένο.
Αρκετοί, για να μη φάμε μαγειρίτσα, έχουμε χρησιμοποιήσει ως δικαιολογία το ότι θέλουμε να κρατήσουμε την όρεξή μας για το αρνί που ακολουθεί την επόμενη μέρα…
Όλοι μας αποτύχαμε τουλάχιστον μια φορά να κόψουμε στρινγκάκι νέτου με τα χέρια, «καταφέρνοντας» τελικά, στην καλύτερη, να το ξεχειλώσουμε.
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΦΑΙΤΚΛΑΜΠΙΚΟΙ ΤΥΠΟΙ ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕ «τσουρουκιά», ΣΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ Speakers ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ «ΟΠΩΣ-ΟΠΩΣ».
Όλοι εχουμε τσιμπησει σταφυλακι στο super market από τον παγκο με τα φρουτα και για να μην εχουμε τυψεις οτι ειναι βρωμικο, το σαλιωναμε λιγακι και μετα χλαπα τις…
Δεν ειδαμε ποτε τον Τζον Κορφα να κανει προσπάθεια για να σουταρει με τα δυο χερια.
Οι αφραγκοι πιστευουν πως αν ηταν πλουσιοι θα ειχαν την ιδια συμπεριφορα με αυτην που εχουν τωρα. Υ.Γ. ειμαι εγω μπατιρης και ξερω.
Κάθε φορά που ο Dirk Kuyt βάζει γκόλ πηγαίνει κοντά στις κάμερες!
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ ΚΑΤΙ «ΜΕΤΡΑΕΙ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ», ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ «ΜΕΤΡΑΕΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ».
Για κάθε γυναίκα άνω των 40 που ηταν στα νιάτα της θεογκόμενα ενώ τώρα είναι 100 κιλά πατσουριασμένη, ΠΑΝΤΑ ΜΑ ΠΑΝΤΑ θα υπάρξει κάποιος σε τηλεοπτική εκπομπή που θα απευθυνθει σε αυτη λέγοντας «ηταν τοτε απλησίαστο όνειρο για όλους μας» κλπ. συμπληρώνοντας «και τώρα όμως είναι μια πολύ όμορφη γυναίκα…», τρέμοντας από μέσα του για τη δεύτερη φράση του μη γίνει η μύτη του τόσο μεγάλη όσο το κατάρτι του Ζουέλα.