Μεγαλες αληθειες για τη σιαγιοναρα: 1. οταν η σαγιοναρα εσπασε (εννοω να βγει το λαστιχο απο την τρυπα) καμμια κολλα, συνδετηρας ή αλλου ειδους πατεντα δεν την εκανε ξανα ικανη να φορεθει, 2. η σαγιοναρα διαχρονικα αποδειχτηκε πιο αντρικη απο το τσοκαρο. Στα 80’ς παιζαν και τα δυο πατουμενα σε αντρες, πλεον αντρας και τσοκαρο δεν υφισταται εκτος απο τα νοσοκομεια, 3. στις αλανες των μεγαλων ποδοσφαιρικων αναμετρησεων παντα καποια σαγιοναρα εκτελεσε υπεραεροδυναμικη πτηση ειτε μετα απο σουτ-μίτο ειτε για να χτυπησει καποιον που εκανε βλακεία και ετρεξε να ξεφυγει της κατακραυγης και του φατουρου, 4. οσο κι αν επιχειρησαν καποιοι να μας πουν οτι λεγεται «φλιπ-φλοπ», «χαβαγιανα» ή «παντοφλα», για εμας θα ειναι παντα η μια και μοναδικη καλοκαιρινη συντροφος με το ονομα «σαγιοναρα».
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ, ΕΝΩ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ, ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΣΚΕΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΟΙ ΑΘΛΗΤΙΚΟΙ ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΝΤΕΡΜΠΙ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΟΛΙΘΙΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ…
Το ποδόσφαιρο πάει πάντα «πολλά χρόνια πίσω», αλλά ποτέ «λίγα».
Οταν προχωραμε στο δρομο και αρκετα μπροστα μας ειναι καποιος αλλος που περπαταει, χρειαζεται λιγος χρονος μεχρι να προσδιορισουμε αν ερχεται προς το μερος μας η αν προχωρα στην ιδια κατευθυνση με εμας.
Υπάρχουν 2 κατηγορίες ανθρώπων: αυτοι που διαβάζουν το λατινικο αλφάβητο κανονικα (εη, μπι, σι, ντι) και αυτοι που οπου γίνεται το αντικαθιστούν με το ελληνικο (αλφα, βητα, σι, δελτα). Τέλος, υπάρχει και η μπόνους κατηγορία ανθρώπων, οι οποίοι οσα γράματα δεν αντιστοιχούν με τα ελληνικα τα περιγραφουν (c: μισοφέγγαρο, y: το ύψιλον με τη μαγκουρα, j: το γιωτα με τη μαγκουρα, r: το ρο το αγγλικο κ.ο.κ. ).
Kατάρριψη Μεγάλης Αλήθειας. Τρίτη 3 Μαϊόυ 2011, ώρα 22:49. Έχω αράξει στον καναπέ με μια χαχαλιά σποράκια, καθώς παρακολουθώ την είσοδο της Μπάρτσα και της Ρεάλ για το 2ο ημιχρόνιο για τον επαναναληπτικό του τσου λου. Και τότε έγινε: ο άγιος, πλην όχι και τόσο τίμιος Ίκερ, αφού έριξε μια περιφρονητική ματιά στην δεξιά κάθετη δοκό του Κάμπ Νου, γύρισε την πλάτη του και με τις τάπες του ακριβοπληρωμένου του Reebok χτύπησε ρυθμικά το κάθε πόδι του δις πάνω σε αυτήν. Αυτό ήταν. Μόλις μια Μεγάλη Αλήθεια είχε καταρριφθεί. Και ένιωθα τόσο περήφανος που το είχα συλλάβει…
Όταν σχολιάσεις αρνητικά σε νέτο κάποιον άλλον και αυτή αποκριθεί “Γιατί μωρέ, γλυκούλης έιναι”, αυτό σημαίνει ότι θα κεράσει ο άλλος αντί για εσένα…
Όταν είμαστε στην ΣΤ’ Δημοτικού, πάντα υπάρχει ένα κορίτσι με υπερβολικά μεγάλα, για την ηλικία της, φουσκούνια, το οποίο πρωταγωνιστεί στα υγρά όνειρα όλων ανεξαιρέτως των αγοριών της τάξης. Όταν πάμε Γυμνάσιο και χάσουμε τα ίχνη της, αν μετά από 4-5 χρόνια ξαναντικρύσουμε το κορίτσι αυτό (κι εδώ είναι η μεγάλη αλήθεια) 9 στις 10 φορές είναι κοντή, λόγω της πρόωρης ανάπτυξης στο δημοτικό, χοντρή και με ακμή, σε σημείο που όλοι αναρωτιόμαστε πόσο μ….άκες ήμαστε για να καψουρευτούμε τέτοιο μπάζο.
Καμια γυναικα δεν θα αποκαλουσε «τουμπανο» ή «κα*#οράπανο» άντρα με τις αναλογιες του Ναιμ Σουλεϊμανογλου.
Οταν ειμασταν μικροι και παιζαμε μπαλα, παντοτε μετρουσαμε με βηματα το τερμα και παντοτε καναμε μεγαλυτερα βηματα για τον αντιπαλο!