Όταν ήμασταν μικροί και οι γονείς μας δίνανε να μοιραστούμε ένα μονό κουτάκι αναψυκτικό (π.χ. Coca cola) με τον αδερφό-η μας, όλοι μα όλοι έχουμε βάλει δυο ποτήρια δίπλα δίπλα, το ένα κολλητά στο άλλο, για να μπορέσουμε να ελέγξουμε την στάθμη του υγρού. Σε περίπτωσή που τα ποτήρια δεν είχαν ακριβώς την ίδια ποσότητα αρχίζανε τα κλοτσομπουνια για το ποιος θα πάρει το πιο πολύ. Έχω κλέψει στην μοιρασιά εγώ και ξέρω!
ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΜΙΚΡΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΣΠΟΙΗΘΕΙ ΟΤΙ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΚΙΘΑΡΑ ΜΕ ΡΑΚΕΤΑ ΤΟΥ ΤΕΝΙΣ.
Δεν υπάρχει λεπτός σουβλατζής.
ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΓΙΑΡΝΙ ΠΡΟΚΟΠΗ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ… ΑΛΛΑ, ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ: ΟΣΟ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ Η ΗΛΙΚΙΑ ΕΝΟΣ ΠΑΙΚΤΗ ΤΟΣΟ ΥΨΗΛΟΤΕΡΑ ΣΗΚΩΝΕΙ ΤΟ ΣΟΡΤΣΑΚΙ ΤΟΥ. ΑΠΟ ΤΑ 34 ΚΑΙ ΠΑΝΩ, ΤΟ ΛΑΣΤΙΧΟ ΠΛΕΟΝ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΣΤΗΘΟΣ.
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΣΤΗΝ TV ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΡΕΠΟΡΤΕΡ ΣΤΗΝ ΓΑΔΑ, ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΜΠΑΝΕΡ ΜΕ ΤΟ ΣΗΜΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ. ΟΜΟΙΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΠΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ, ΟΠΟΥ ΠΙΣΩ ΑΠ ΤΟΝ ΡΕΠΟΡΤΕΡ ΘΑ ΔΕΣΠΟΖΕΙ Η’ ΤΟ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟ ΜΠΑΝΕΡ ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΔΙ -ΟΠΩΣ ΣΤΑ ΦΑΡΜΑΚΕΙΑ- Η’ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΜΕ ΧΡΥΣΑ ΜΕΓΑΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ.
Όλοι μας εχουμε πεταξει ενα χαρτακι, το οποιο εχουμε τσαλακωσει σε μορφη μπαλας, σ’ εναν ανοιχτο καδο η καλαθι που βρεθηκε μπροστα μας, με μπασκετικο σουτ (λυγιζοντας καρπο, βαζοντας καμπυλη) και -αν εχει μπει- αφηνουμε το χερι μας για λιγο προτεταμένο, σε στυλ μεγαλου σουτερ (βλ. Χατζηβρεττας).
Αυτό που χρυσώνει το χάπι μετά απο ομολογουμένως μίζερες και βαρετές διακοπές σε ανύπαρκτα μέρη, είναι η φράση «φέτος εκεί που πήγαμε χορτάσαμε ψάρι!».
Στις μεταμεσονύχτιες ραδιοφωνικές εκπομπές με τη συμμετοχή των ακροατών, πάντα θα βρεθεί κάποιος για να πεί συχνά με φωνή 4 (αλλά όχι απαραίτητα) α. «…κι όπως είχε πεί ΚΑΙ κάποιος (sic), δε συμφωνώ μ’ αυτό που λές αλλά θα υποστηρίξω μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λές (Διονύση)». β. «…οι αρχαίοι αυτό που έλεγαν είναι παν μέτρον άριστον… Το ξέρεις αυτό;». γ. «Γιατί ο Έλληνας δεν έχει παιδεία… Άμα πας στο εξωτέρικο δε θα δείς ούτε ένα σκουπίδι στο δρόμο… Ένας τόλμησε να πετάξει και αμέσως ήρθαν και του έκοψαν πρόστιμο… Βέβαια…». δ. «Όλοι τους ίδιοι είναι… Εμείς φταίμε που πάμε και τους ψηφίζουμε… Αλλά κάτσε να γίνουν εκλογές και θα δείς…». Έχω υπόστει υπνοπαιδεία ακούγοντας τέτοιες εκπομπές μεταξύ ύπνου και γλαρώματος και ξέρω…
Ολοι μας το καλοκαιρι σε παραλια, λογω αυξημενης κινησης, εχουμε παρκαρει σε στροφη η διπλη γραμμη, αδιαφορωντας για το αν μπορουν να στριψουν τα αυτοκινητα,τα λεωφορεια η να βγει ο αλλος. Συνηθως, μετα απο αλλεπαλληλα κορναρισματα, πηγαινουμε να παρουμε το αυτοκινητο μας δεχομενοι τις υβρεις στις οποιες απανταμε «σιγα ρε φιλε, δυο λεπτα ελειψα και το κανεις θεμα;».
Αλλάζουμε τις μπλούζες πιο συχνά από ότι τα πουκάμισα.
